[melis]

Kalbi Hissedişler Olmadıkça!


Anladım ki
Sana diyecek bir sözüm kalmamış
Hasrettiğim sevgim solgunluğa duçar kalarak anlamsızlaşmış

Ne bir hatıram
Ve ne de bir anım halini kuşatmamış
Dalgalar misali sahili okşamış ve rüzgârla hüzünlere karışmış

Ne kadar açılsam da
Denizin ulviliğinde nefeslerimi bıraksam da
Martıların serencamında kaybolarak, yıldızlara doğru uzansam

Bulutlarla seni arasam
Ummanların hicranı sevdasıyla aşkı koklasam
Umutlarımın pervazlarında ve nefeslerin kalanıyla halimi anlasam

Senin için bir şiir yazarak
Suskunluğumu gözyaşlarımla cihana haykırsam
Ruhunun azizliğiyle ve kalbi hissedişler güzelliğinde seninle olsam

Zahirden azadeleşerek
Niyetlerin dirliğinde ulvileşerek kokunu alsam
Fevkalade müsterih olarak, hayata biganeliği bırakıp şevki ansam

Canı halk eden belli
Kalbi dirliği münazara eden hangi gerekçeydi
Nasip, gayretle tesis edilen bir güzellik miydi, niyet asliyet içindi

Hayli mütehassısım
Kalbi ikliminde solgunluğu yaşayan bir zavallıyım
Yaşamak adına her ne varsa ve kalbi hissedişler olmadıkça hazanım

Bu bakımdan nazlıyım
Nefeslerin niteliğinde arandığım duyarsız kalbim
Artık yorgun, aşk adına solgun ve sevda namına mücerrettir korkum

Halimi anlayacak
Derman olmak için niyazı muhabbetle konuşacak
Sadakatin teslimiyetinde anlamlaşacak ve dostluk için sevgiyi anacak


Mustafa CİLASUN