ENFÜS VE AFAK
Kendi sılamın mekanları viran bu dem.
Zulmün ateşiyle yanarak enkaza dönen mekanların nerede?
Yağmur ve rüzgar sonrasında kara bulutlarla gölgelenmişler.
Sabrın özünde ilmin neden ve niçini olmamış olsa idi,
bu çığlıksız çığlıklara sesli, sesli ağlayablirdim.
Bizmiydik o en ihtişamlı zamanların mütevazi insanları
gönüllere rengarenk gül dikerek, gülistanlar eyleyen bizmiydik?
Gözü yaşlı masum bebeklere, dul ve yetimlere yardım eden,
komşularına emin müstesna bir kimlik arz edenler bizmiydik?
Duaların gönülsüzleştiği, ilmin unutulduğu,
muhabbetin özü tamamen yerle bir olduğu bu demde
belalar, musibetler, çetin bir imtihandan geçirirken hepimizi...
hala uyumakta, hala gafletteyiz.
Enfüste ve afakta özlenen insan varlığının şifresini çözemediğimizden,
acılı ve kederli bir hayata talip olduk ta, ayn şifresindeki öz çözülemedi.
Örnek şu ki: afakta ülke genelinde gayri adil haksızlıklar
insanları isyan noktasına getirirken.
Enfüste fert, birey olarak isyan eden
biz ise nefsin her tür ameliyatı mübah gören bu kimliği ile,
Allaha isyan ederken, nasıl olurda şikayet ederiz diye düşünüyorum.
Bir an yeniden o ayetin izdüşümünde bakıyorum
afak: Türkiye, afak: Cumhuriyet, afak: Cumhurbaşkanı,
afak: Başbakan, afak: hükümet, afak: hazine,
afak: ticaret, afak: sermaye, afak: (deyim yerindeyse) şimdilerde rant, rantiye.
Ya enfüs?
Enfüs: insan, enfüs: iman, enfüs: akıl, enfüs: amel, enfüs: ibadet, enfüs: işte o,
kaçımız onun hazzına erebildik?
Kaçımız can-ı gönülden dua edebildik?
Kaçımız nefse karşı azim bir gayret gösterebiliyoruz?
Afak: Allah emrine rıza gösterebilmek.
Afak: mazlumlara adil davranmakmı?
Afak: bela ve musibetlerden ibret alırmı?
Ne dersiniz! Enfüste ve afakta imtihan olan bizler,
şu an ne haldeyiz?
abdullah mehmet cemaloğlu...
GÖNÜLDOSTU