[Emekdar Üye]

Akşam yemeklerimiz bayram havasında geçti. Dostlarla beraber olduk, güldük güldürdük.

Nefis atına oruç gemi vurup dilediği gibi onu kontrol etmenin ve bir aylık eğitimle nefse baş eğdirmenin mutluluğunu yaşıyoruz.

Bir ay boyu kendi kusurlarımızı düşünme ve ALLAH’a affettirme işiyle uğraştığımızdan başkalarının kusurlarını görmeme ve rahatsız olmama saadetine kavuştuk.

ALLAH bizi cennete davet ederken, kafirler de cehenneme davet ederlerken biz, tercihimizi cehennemden kurtulup cennete gitmeyi tercih etmenin hazzını yaşıyoruz. (Bak. Bakara 221)

Dünyanın, bizim önümüze attığı haram tanelerinden uzaklaşarak dünya tuzağına düşmemenin tadını çıkarıyoruz biz, bu bayramlarda.

Kazancımızdan bize ağırlık verenleri ve bizi cennete giden yolda ağırlaştıranları zekat, sadaka, fıtra, fidye olarak verip hafiflemenin ve cennete doğru sevinçle koşmanın lezzetini tadıyoruz bu bayramda.

Doğudan ve batıdan “En büyük benim veya en büyük biziz” çığlıklarına karşı kulak tıkayıp bir ay boyu millet olarak yalnız akşam ezanının “ALLAHü ekber/En büyük ALLAH’tır” nidasına kilitlenerek birilerine anlamlı cevap vermenin huzurunu bayram havasında yaşıyoruz.

Üç yüz otuz beş günün beş vaktinde kırkar defa secdeye vararak başkalarına boyun eğmeyen bu başı, Ramazan ayı boyu yirmi rekatlık teravih namazında günde kırk defa secde ilavesiyle secdeye vardırmanın, biraz durunca bitlenen taneleri veya çürüyen meyveleri ALLAH’ın isteği üzerine öğle vakitlerinde yemeyerek cennet nimetlerine erişme ümidini taşıyarak yaşamanın sevincini taşıyoruz.

Gözlerden uzak yerlerde korumalar eşliğinde yemek yiyenlere karşı yemeğine dostlar davet ederek, sofralarda fakirlerle beraber olarak yemek yemenin bayramını yaşıyoruz.

Birileri gariplerin, zayıfların elindekini kapıp kaçarken, hortumlarıyla tüyü bitmedik yetimlerin hakkını kasasına kilitlerken bizler, kendi ellerimizdekini yememe ve gariplere, zayıflara yedirmenin hazzını aldığımızdan bayram yaparız.

Bizim bu halimiz, onların garibine gidiyor ve “Elindekini vermenin, yememenin yedirmenin ne anlamı var ki, bayram yapıyorsunuz” diye iç dünyalarındaki yangınların dumanı gibi zehirli sözleri dışa sızıveriyor.

Evveli rahmet, ortası mağfiret sonu cehennemden kurtuluş günleri olan Ramazanı dolu dolu yaşadığımız için bayram ederiz.

Karşılık beklemeden vermenin, yalan, talan ve gıybetten uzak durmanın, gönüldeki imanı amelle sulamanın ve sevap çiçekleri açtırmanın bayramını yaşıyoruz.

Buhari, Müslim ve diğer hadis kitaplarının rivayet ettiği bir hadise göre “Oruçlu için iki kere ferahlık vardır. Biri akşam iftar ettiğinde, diğeri Rabbine kavuştuğunda”.

Biz, imanla ölümü bile bayram kabul etmiş bir ümmetiz.

Bütün sevdiklerimizle Yaratana kavuşmak bizim için bayramdır.



Mahmut Toptaş - Milli Gazete