 RE: intihar edeceğim gaiba
Birçok insanın hayatında “bıçağın kemiğe dayandığı” zor anlar olmuştur. Geçmişi hatırlamaktansa aklını yitirenler olduğu gibi, hayatına son vermeyi çözüm zannedenler de olabilmektedir. Tam bu noktada, sorunlarıyla baş edememiş, uçurumun eşiğine kadar gelmiş bir Allah’ın kuluna yardım edebilmek, düşenin elinden tutup kaldırmak ne büyük iştir!..
Geleceğe ait hiçbir umut taşıyamamak, yarına dair siyahtan başka bir renk hayal edememek o denli acı verici gelir ki, böyle bir halet-i ruhiye içerisinde kişi canına kıymayı düşünebilir. Tıpkı zaman zaman rastlandığı gibi...
Bunalımın kaynağı ve türü ne olursa olsun, intihar etmek katiyen bir çözüm sayılamaz. Bu mantıkî bilgiyi, intihara teşebbüs eden birçok kişi de iyi günlerinde tamamen kabul eder.
Lâkin tüm kapıların yüzüne kapandığını, tutunacak bir dalı kalmadığını, yaşama sevincini yitirdiğini düşündüğü anlarda bu mantık çok uzak kalır. O zor zamanlar, o kötü atmosfer doğal olarak kişinin düşünce ve daha da önemlisi inanç sistemini de felç eder, sağlıklı karar veremez.
Düşenin dostu olmak
Toplumda bir tek kişinin bile bu hale gelmesinin sorumluluğu bütün topluma aittir. Hiç kimsenin bu denli ezilmesine izin vermemek gerekir ama bir kere iş bu noktaya gelmişse mutlaka el vermek, düşeni tutup kaldırmak mecburiyetindeyiz.
|