[FECR]

Nahl-116.ayet bizlere konuşurken/bir iş yaparken ne kadar dikkatli olmamız gerektiğini ortaya koyuyor.

İnsanın başka bir insana yalan bir şeyi isnad etmesi ile,Allaha yalan isnad etmesi arasında çok fark vardır.
İnsanın insana yalan isnat etmesi,iftira atmasının etkisi belki bireysel planda etki yapar,Ama yalanın Allaha isnad edilmesi veya Peygambere isnad edilmesinin etkisi toplumsal planda etki yapar.
Bunun için konuşurken kendi heva heveslerini Allah'a yalan atarak"bu söz Allah'ındır" diyerek konuşmak en büyük cürümdür.Böyle kimselerin feleha/kurtuluşa ermeyeceklerini açıkça belirtmektedir.
Helal ve haram koyma yetkisi Allaha ait olup,insanların koyma yetkisi yoktur.İnsanlar kendi kafalarına göre "şu helaldir,bu haramdır" demeleri Allaha yalan isnad etmekten yani Allaha iftira atmaktan başka bir şey değildir.
İnsanlar niçin böyle bir şeye tevessül ederler?
-Kendi yorumlarını dinleştirmek,eleştirilemez kılmak için olabilir
-Şahsi çıkarları için olabilir
-Gerçek anlamda Allaha iman etmemiş oldukları için olabilir
-Kendi statülerini devam ettirmek için olurlar
-Kendilerini din adamı,baronu kabul ettikleri için olabilir
vb şeyler sebebiyle olabilir.
Bugün insanlar bağlı olduğu grubların/cemaatin/mezhebin/tarikatin kendine has helal ve haramları mevcuttur.Yani kendilerine göre kırmızı çizgi oluşturmuşlar,ve kendilerine göre yeşil alan kurmuşlar.Bu kırmızı çizgileri ve yeşil alanın sahasını oluştururken acaba Kur’an ve Sünnete göre mi oluşturmuşlar yoksa liderlerinin/imamlarının/kanaat önderlerine göre mi oluşturmuşlar.Ki bu kimseler eleştirilemez,hata etmez kimseler olarak topluma lanse edilmeye çalışılmıştır.
Yaptıkları/söyledikleri şeyleri Allah adına yaptıklarını söylerler ama yaptıkları ve söyledikleri Allahın kitabına ve Peygamberin uygulamalarına ters olduğunu görmezden gelirler