[NUR]

Aslında konunun en muhteşem örneğini Hazreti Mevlânâ vermektedir. İsterseniz bir de onun örnekliğine bakalım bu konuda.



Huzuruna giren bir genci ayağa kalkarak karşılayan büyük insan, bununla da kalmaz, genci makamına oturtur, kendisi de karşısında bir talebe gibi hürmetle bekler.



Çevredekilerin itiraz yollu bakışlarına ise şöyle cevap verir:



- Bu genç Kur'an'ı ezberlemiş bir hafızdır. Kalbinde Kur'an yazılıdır. Siz sokakta üzerinde Allah yazılı bir kağıdı görünce hemen hürmet göstererek eğilip alıyor, yüksek bir yere koyuyorsunuz. Ben de kalbine Kur'an'ın tamamını yazdırmış bir gence hürmet gösteriyor, ayağa kalkıyorum. Sizin hürmet gösterdiğiniz kağıt üzerindeki yazıdan daha fazlası bu gencin kalbinde yazılıdır!..



Hazret-i Mevlânâ sözlerini şöyle tamamlar:



- Sadece ben değil, Allah (cc) da kelamını ezberleyerek gereğiyle amel edene büyük değer veriyor, onu cennetine almakla kalmıyor, ayrıca ona şefaat etme izni de veriyor, akrabalarından cehenneme gidecek on kişiye de şefaat ederek kurtarma hakkı tanıyor!..



Evet, Hazreti Mevlânâ da böyle anlatıyor Kur'an'ı ezberleyenin, ezberlediğiyle de amel edenin ahirette şefaat etme iznine sahip olacağını.



Demek ki, fırsat bulunca Kur'an'ın tamamını olmasa da, Yasin'i, Tebareke'yi, en azından namazda okuyacakları sureleri ezberleyenler, boş bir kağıt gibi ayak altında çiğnenecek durumdan çıkıyor, üzerinde ayet yazılı Kur'an sayfaları gibi hürmet ve saygıya layık hale geliyorlar. Hatta, şefaat izni alacak duruma bile yükselmeleri söz konusu olabiliyor, Mevlânâ'yı dahi ayağa kaldıracak itibara sahip olabiliyorlar...



Ne dersiniz? Yaz tatilinde çocuklarımızın bomboş kalplerine Kur'an'dan ayetler, sureler yazdıralım da şefaat etme izni alacaklar arasına girme imkanı kazansınlar mı? Hz. Mevlânâ'yı ayağa kaldıracak itibara sahip olsunlar mı?



Bu bakımdan şu tatil devresi hem çocuklarımız hem de bizim için değerlendirilmesi gereken büyük bir fırsat sayılmaz mı? Bunlar düşünülmeye değer konular değil mi?




alıntı