[FECR]

Allah,Hz Muhammed’e risaletle görevini yüklemiştir.Bu da diğer peygamberlerin yaptığı şeyleri yapmak zorundaydı.Yoksa bir kenara çekilip davetten geri kalması söz konusu değildi.Bütün peygamberlerin hayatı mücalede içinde geçmiş olup,Allah’ın vahyini insanlara tebliğ etmişler,dinin ikamesi için çaba sarfetmişlerdir.Hz Muhammed de böyle yapmalıydı.Artık kendisine yüklenmiş büyük işleri ve ağır yükü yerine getirmeliydi.Yattığı örtüsünden kalkıp uyanmalıydı.Düşüncelerdeki ve yaşamda uyuşukluktan silkinilmesi gerekiyordu.Çünkü kendisinin deyimiyle:”Artık uyku devri geçmişti”.Bundan sonra onun hayatı uyanıklık,meşakket ve uzun mücadeleden ibaret olacaktı.Bu mücadeleler hiçbir zaman başıboş olmayacaktır.Bu mücadeleye hazırlık için Allah,inananların gece kalkıp Kuranı tertil etmesini emrediyor.
-RE-TE-LE- kelimesi;düzgün oldu,sıraya girdi,muntazam oldu,düzgün ve akıcı konuştu anlamlarına gelir.
-RET-TE-LE kelimesi;düzenledi,sıraya koydu,bir şeye istikamet üzere düzenledi,düzenli ikame etti,sözü yerli yerinde akıcı,vurgulu söyledi anlamındadır.
Bu kelime,düzen,program ve süreklilik içeren kavramsal bir yapıya sahiptir.Tertil üzere anlatılan okumak,bu temel üzerine kurulur ve gelişir.Bir süreç içinde inen Kuranın okunması bırakılmadan sürdürüldüğü zaman,pratik olarak Kuranın bir program içinde okunması ve uygulanması yani tertil ortaya çıkıyor:

"Küfredenler dediler ki: «Kur'an ona tek bir defada, toplu olarak indirilmeli değil miydi?» Biz onunla senin kalbini sağlamlaştırıp-pekiştirmek için onu böylece (ayet ayet indirdik) ve onu 'belli bir okuma düzeniyle (tertil üzere) düzene koyup' okuduk.Sana bir misal vermezler ki, Biz onun gerçeğini ve en iyi anlaşılanını sana vermemiş olalım".Furkan/32-33
Ayette de açıkça ortaya konulduğu gibi Kur’an tertil üzere nazil olmuştur.Yani tedrici yapıya sahiptir.Bu tertil insanların içinde bulunduğu konumu göz önüne alır.Bu konuma binaen ayetler indirir ve müminlere bir metod ortaya koyar.Bu metod Rabbani bir metop olup,kıyamete kadar geçerlidir.İnsan bu tedrici metod sayesinde hiçbir zaman aşılması gereken bir merhaleyi aşmadan diğer merhaleye geçemez.Geçtiği anda metotdan,tertilden sapha,inhiraf başlamıştır.Bu durumda insanın aceleci olmasından kaynaklanmaktadır:
“İnsan aceleci olarak yaratılmıştır. Size ayetlerimi göstereceğim, bunu Benden acele istemeyin.”Enbiya/37
Acelecilik,vahyin tertil üzere okunmasıyla tam bir zıtlık oluşturuyor.Acelecilik tertilden uzaklaşmayı sağlar.Müslüman hiçbir zaman aceleci olmaz.Çünkü Müslüman bilir ki;dinin ikamesi için bir ömür bile yetmeyebilir.Müslüman adımlarını yavaş yavaş atar,merhaleyi atlanması gerektiğinde atlar.Önemli olan Müslüman için,Allah için çalışıp çabalamaktır.
“Bizim uğrumuzda mücahede edenleri-çalışıp çabalayanları-biz elbette yollarımıza eriştireceğiz”Ankebut-67
Allah ayetlerinde Müslümanların öncelikle bu davaya yüklenebilmeleri için onların nefsi olarak hazırlanmalarını istiyor.Tevhid bir kainat nizamı olup,bunu uygulamakla görevli insandır.İnsanların pek çoğunun cahil, nankör ve hevasına uyan türden ve pek azının da şükredici olması nedeniyle,tevhidi yeryüzünde yerleştirmek gerçekten zordur.Tevhidin tebliğçileri öyle belaler,müsibetler,eziyet ve işkencelerle karşılaşırlar ki,Allaha imanla doygunluğa erişmemiş olan kalpler buna dayanamaz ve tebliğ görevini yerine getiremezler.Bu bakımdan,önce kadınlara,mala,mülke,çocuklara,her türlü eşyaya,ekinlere ve kazanca karşı beslenen aşırı sevgi hayatın amacı olmaktan çıkarılarak,salt Allahın rızasında doyuma ulaşmak tevhidin tebliğcileri için aşılması gereken ilk basamaklardır.Bu basamakları aşmak için tebliğçilerin Rabbıyla karşı karşıya durması ve günün hiç olmazsa belirli vakitlerinde miraca çıkıp, Rabbinin katına yükselmesi gerekir.Yani vahiyle içli dışlı olması,onu hayatıma nasıl aktarabilirim diye tefekkür etmesi gerekir.Bu vaktin en uygunu gece vakti olduğunu ayet bize bildiriyor.