 Cvp: sen..
Bunları okur okumaz aklıma direk;
''Lekad haleknel insane fi ehseni tekvim,
Summe radednahu esfele safilin..........''
Ayeti geldi kardeş...
Ne diyor Oyüceler yücesi ;
''Biz insanı en güzel kıvamda yarattık.........
Sonra onu aşağıların aşağısına indirdik..........''
Ayette geçen __en güzel kıvam__dan kasıt, insanı diğer tüm mahlukattan ayıran manevi - ruhani melekelerdir ki
Bu melekeler insanı insan yapar...
Nedir mi bu melekeler;
Ona şu ucu bucağı olmayan
Koskoca alemi
Dahası
Yere göğe sığmıyan Rabbini
O küçücük gönlüne sığması......
Her şey iyi hoş da .hal bu iken Rabbim ''neden aşağıların aşağısına indirdik'' der diye düşünürüz...
Sonra bir ses bizlere şöyle cevab eder...
Ey kulum !
Benim bir gönülde olmam için,
O gönülde bana olan hubdan _SEVGİ MUHABBET__başka hiç bir hubbun olmaması icab eder...
Eğer o insan
Ben kapıyı çalıp da girebilir miyim kulum derken
Bana ''kusura bakma rabbim...
Şu anda meşgulüm derse,
Ben de onu ,
O meşguliyeti ile başbaşa bırakırım.....
Ta ki artık o kul
Artık meşguliyet bataklığına batmıştır...
Öyle ki imdad istemekten dahi gafildir...
O artık esfeli safiline inmiştir..
En son çamur başını aştığında
Anca gözleri açılır da imdad ister
Ama nafile...
İş işten geçmiştir
Ve ona
''Haydi meşguliyetini çağır da sana yardım etsin denilir''
Ayti kerime
''daufet talibi vel metlub''
Talib olunun da ,
Talib olan da ne zayıftır..''
Rabbim bizleri YALNIZCA
Kendine maşuk ede..
Zira O'na maşuk isen
Bil ki düşman yok sana.........
|