[kebuter]

kuran referans alinacak tek kaynaktir, bu sunnetin de kaynak olmasina mani degildir, yeterki tali kaynaklar da ana kaynaktan beslenmis olsunlar. aksi halde efendimizin veda hutbesinde size iki sey birakiyorum, bunlara sarilirsaniz sapmassiniz demesini anlamlandiramazdik. neydi o iki sey: kuran ve sunnet. bu durumda kuran icin tek kaynak yerine birincil kaynak diyebiliriz. cunku kuranda ve ma harramellahu ve rasuluh formatinda gelen ayetleri nasil anlayacagiz o halde. sadece allahin haram kildiklari da diyebilirdi kuran, ama heva ve hevesinden degil de tamamen vahiy ile konusan efendimizin de haram kildiklarindan bahseden bir kuran var onumuzde. demekki vahiy ile konusan peygamberin de boyle bir haram kilma yetkisinden soz edeiyor kuran ve bunu tanimamizi ogutluyor bizlere. burada tek kaynak, ikincil kaynak tartismasina girmek belki yersiz bile kalabilir, su acidan ki: allahin vahyini ve rasulunun onu yorumlamasini birbirinden ayirmak da cok mantikli olmayacaktir. ikisi bir butundur. vahyi kalplere yedirecek olan allahtir amenna, fakat efendimize sen sadece tebligini yap diye de teklinde bulunmaktadir. aksi halde efendimizin teblig gibi bir gorevi de olmayabilirdi, olmasina gerek kalmazdi, madem vahyi kalplere allah isleyecek, e isleseydi o halde, peygamberin tebligine neden luzum gorulmus diyebilir miyiz? asla. kuran ittat baglaminda ele aldigimizda, kendisini peygambere karsi rakip olarak addetmemistir, aksine de ki allaha itaat ettim, rasulune de seklinde ayetlerle rasulun soylediklerinin de kendisi kadar itaate layik oldugunu vurgulamistir. kuran dahi rasulun soylemlerini itaat edilmeye layik gotuyorsa bizim burda tek kaynakmidir degilmidir tartismasi yapmamiz ne kadar yerinde oluyor acaba?