ilk zamanlar burda okadar güzel bir samimiyet vardı ki, kimse kimsenin düşmanı değil ancak ve ancak kardeşiydi.
herkes ama herkes
sıcacıktı, kimin elinden tutarım derdi vardı...
bi dönem gelemedim, sonra bir geldim ki, Aman allahım! bırakın dostlugu kardeşliği tartışma adabını bile unutanlar olmuş. bu benı çok incitti. ondan dolayı birşey demeye bıde böyle düşünün demeye korkar oldum.
kimse kimsenin fıkrını kabul etmek zorunda değil, yeterki sanal diye saygıyı elden bırakmayalım. anlatmak istediğim bu, başka birşey değil
