[kurtmehmet]

Mükemmel insan, en başta iç kutuplaşmalarından sıyrılır; sadece iyiliği düşünür ve yapar. Nasıl mı?..

Kendinle tanışacaksın evvela. Halvetleşeceksin atomlarına kadar sonra. Anlatacaksın; dinleyeceksin. Dinleyeceksin; anlatacak, mafihaya kilitli odalarda. Sendeki “İkinci senle” anlaşıp kaynaşacaksın. Onu da eriteceksin dostluk (hillet) potanda. Ahiret kardeşi olacaklar tertemiz ruhunla. Hakikatın sılasına teslim edeceksin onu. Ta bamteline dokunduracaksın mızrabını; onikiden vuracaksın. Ve konuşacaksın hiç durmaksızın kendi kendinle. “Bu adam deli midir nedir?” diyecekler belki, ama sen hiç kesmeyeceksin. Öyle nafiz kelimeler, öyle ateşin cümleler, öyle kor ifadeler döktüreceksin ki ta ahfana oturacak, çöreklenecek oraya. Bir niyet gibi mayalaşarak özleşecek. Ve sen bu mahkeme kazanın- da pişerek, musaffa kul kıvamına kavuşacaksın. Bir daha da asla üşümeyeceksin.

Sus ve içini dinle; bugüne dek hangi fiillerinde hangi sesin emrine boyun eğdiğini derkedeceksin. “Bir” ile şerrin menba farkını öğreneceksin; ya berhüdar olacaksın veya bedbaht. Ama sonuçta kendine geleceksin.