[Yitiksevda]

Muâvene, avn kökünden müfâele kalıbından mastardır. Karşılıklı yardım manasına gelmektedir.[273] Teâvun, bir kısmın diğeri ile yardımlaşmasıdır. "Racûlün muâvinûn" dendiğinde "Yardımı çok ve güzel adam demektir."[274] Bu kelimenin, müennesi, müzekkeri, müfred ve cemisi aynı manadadır.[275]

Bu kelime türevleriyle birlikte Kur'ân'da ona yakın yerde geç*mektedir. Bir âyette:

"Ey iman edenler... İyilik ve (Allah'ın yasak*larından) sakınma üzerinde yardımlasın, günah ve düşmanlık üze*rine yardımlaşmayın. Allah'tan korkun; çünkü Allah'ın cezası çe*tindir."[276] buyurularak olacak yardımlaşmanın mutlaka iyilikte olması açıklanmıştır.

[273] İbn Manzûr, XIII, 298; Fîrûzâbâdî, Kamus, IV, 252.

[274] Cevheri, Sıhah, VI, 2169; İbn Manzur, XIII, 299.

[275] Fîrûzâbâdî, Besâir, IV, 113.

[276] Maide: 5/2.