[_Hasene_]

Giryece....

Ben giryede bıraktım seni,
Ve zaman-ı meçhul bir diyarda döktüm son katreyi.
Belirsiz bir korkunun,çıkmaz bir sevdanın
Zeval kokan ağırlığı üzerimde,
Sana dair bütün sayfaları yırttım,
Yırttım, bir zaman-ı ahirde...

* * *
Ben giryede bıraktım seni.
Nasih ettim kendime Mevlana’yı da ,
Gölge yaptım içimde sevgini.
Bıraktım peşinden diyar-ı meçhullere gitmeyi de,
Artık ardıma aldım seni.....

* * *
Ben giryede bıraktım seni.
İşsiz güçsüz seyyah gibi dağlara vurdum kendimi.
Ve giryelerimi;hep gizlemek zorunda bırakıldım.
Hüzün yumağı yaptım onları yokluğunda.
Beynimde lime lime birikti efkarlar,
Ve yüreğim;nihayeti olmayan boşluklara hazırlarken kendini,
Seni buldum vuslata uzak firakınla!
Ey benim zannım;zannettiğim,
Koca sevda boşluğunu doldurmayı yeğlediğim,
Sen bana yetmedin;sen bana yetmedin...
Ve ben ayrılığa mahkum edilmiş bir eylül yağmurunda,
Seni giryelerimle kaybettim...

* * *
Bana hayatı mekteb diye belletti büyük bildiklerim,
Ve bu mekteb-i hayatta herşeyden evvel
Giryeyi bildi gözbebeklerim.
Tevafuktur,bu girye kokulu sevda yolunda Ayçil’e rastgeldim.
Gidenin bir tek yola gittiğini,
Kalanın gidenin ardından sayısız yolların
Sır dolu düğümlerini çözmeye mahkum edildiğini
Yine bundan sonra öğrendim...

* * *
Gönlünde mevsimleri olurmuş kendince,
Ne günü ne saati belli....
Kimi uzun kimi kısa merhalelere bölünen....
Sonra bulutlar birikirmiş tepesinde,
Ve giryeler;içli bir ney soluğunda öylece dökülüverirmiş...

* * *
Ve ben...........
Kırmızılara uğramış giryelerimin son katresinde,
Seni unutmaya hüküm giymişim.........

* * *
abussamed altuntaş