Alıntı:
| Armagan Üyemizden Alıntı
Yaşlı bir bey, sabah erken evinden çıkmış
yolda ilerlerken, bir bisikletlinin çarpmasıyla yere yuvarlanmış ve hafif yaralanmış.
Sokaktan geçenler yaşlı beyi hemen en yakın sağlık birimine ulaştırmışlar.
Hemşireler, önce pansuman yapmışlar ve biraz beklemesini ve röntgen çekerek her hangi bir kırık veya çatlak olup olmadığını inceleyeceklerini söylemişler.
Yaşlı bey huzursuzlanmış;
acelesi olduğunu, röntgen istemediğini söylemiş.
Hemşireler merakla acelesinin nedenini sormuşlar.
Eşim huzur evinde kalıyor. Her sabah birlikte kahvaltı etmeye giderim, gecikmek istemiyorum demiş.
Eşinize haber iletir gecikeceğinizi söyleriz deyince.
Yaşlı adam üzgün bir ifade ile Ne yazık ki karım Alzheimer hastası hiç bir şey anlamıyor,hatta benim kim olduğumu dahi bilmiyor demiş.
Hemşireler hayretle Madem sizin kim olduğunuzu bilmiyor neden hergün onunla kahvaltı yapmak için koşuşturuyorsunuz ? diye sormuşlar.
Adam buruk bir sesle Ama ben onun kim olduğunu biliyorum demiş |
Hemşireler hayretle Madem sizin kim olduğunuzu bilmiyor neden hergün onunla kahvaltı yapmak için koşuşturuyorsunuz ? diye sormuşlar.
Adam buruk bir sesle Ama ben onun kim olduğunu biliyorum demiş
İŞTE İNSANLIK BUDUR