Pérçépéri dılemın
Her parçası bir yerde ..

Yetim toprağımın esmer bakışlı yalın ayaklı mahzun çocuklarında bir parçası …
Bir parçası kirli ayakların tertemiz toprağında gezindiği Kudüs’de ..
Ferhatı değil Şamil’i hatırlatan dağların sevdasında bri parçası ..
Katıksız ekmeği değil,
Ne ekmeği nede katığı olmayan rengini Bilal’den almış insanlarda bir parçası ..
Yetimliğini,öksüzlüğünü en çokda herkeslerin köşesine çekildiğinde hisseden
Gözleri bir noktada sabit
Öylece içten içe kendi içine süzüldükçe büzülen,küçülen bir békesin yanlızlığında kaldı bir parçası ..

En büyük parçasıda ..
Ah..! o parçası ki ..
13 masumun parçalanıp toprağa düştüğü yerde
Kör bir belada
Kerbela’da hala en büyük parçası ..

Ey “OL” emriyle gücü her şeye yeten tek Rabbimiz ..
İbrahim’in kuşunu parçalara bölüp tekrar bütün eyleyen El-Kadir’imiz ..
Topla yüreğimin parçalarını
Ebabil misali
Ateşten balçık eyleyip Tüm zalimlerin üzerine yağdır
Onları kül eyle ..
Arsiv