|
Dedenin Hikayesi Daha önce konuyu açmış ve ilk bölümler sizi aldatmasın biraz sabredin demiştim ama bir yöneticimiz sabredemeyip konuyu silmiş. Bu sefer konunun başına aynı olay gelmesin diye bir kaç bölüm birden ekleyeceğim. De hadi iyi seyirler netekim. Fiemanillah. |
Cevap: Dedenin Hikayesi BİRİNCİ BÖLÜM Bir varmıııııııııııııııışşşşşşş, bir yokmuuuuuuuuuuşşş! Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde (neden kalbur saman içinde de saman kalbur içinde değil diye düşünebilirsiniz, kalbur saman içinde olmalı ki yeri geldiğinde saman da kalbur içinde olabilsin. Çünkü eskiden saman hayvanlara kalburla verilirdi. Bu vesile ile kalburun yeni bir işlevini de öğrenmiş oldunuz, teşekkür istemez). Develer tellal pireler berber, tilkiler hasta, sansarlar pasta, keçiler yasta, güvercin posta; aslanlar batak, kirpiler yatak, tavşanlar kötek; ayılar zeki, zürafa ahmağın teki, ceylanlar yorgun, fillerse argın, büblbüller dargın iken. Bir garip dede varmış. Bu dede hayatının bir bölümünde yalnız kalmış. Dede öyle bir sıkılmış ki-en mengenesinden- Düşünmüş taşınmış, taşınmış düşünmüş, derken... BİRİNCİ BÖLÜMÜN SONU |
Cevap: Dedenin Hikayesi İKİNCİ BÖLÜM Düşünmüş taşınmış, taşınmış düşünmüş ve düşünmekten vazgeçmiş ve taşınmaya karar vermiş. Tasını tarağını toplamış, dost, ahbab ve tanıdıklarla helalleşmiş ve insanların olmadığı bir yer aramak üzere yola koyulmuuuuuuuşşş. Az gitmiş uz gitmiş ama dere tepe düz gidememiş. Çünkü Dedenin uçma kabiliyeti yokmuş. Bu yüzden yolun durumuna göre gitmiş. Ve bu da onu bir hayli yormuş. Bir yandan gidiyor, bir yandan da etrafını kolaçan ediyormuş. Derkeeeeeeeeeennnnnn.... İKİNCİ BÖLÜMÜN SONU |
Cevap: Dedenin Hikayesi ÜÇÜNCÜ BÖLÜM Yeeeeeeeeeeemmmmmmmmyeşil bir yere varmış. Sanki cennetten bir parçaymış. Bir yandan kuş sesleri, bir yandan cırcır böcüğü sesleri (buna ağustos böcüğü diyenler de var, bir rivayete göre) Bir yandan da akan suyun çıkardığı ses. --Ohhhhhhh beeeeee! Dünya varmış. Ama barınacak bir yer lazım. Dede sağı solu araştırırken koooooooooooskocaman bir çınar ağacı görmüş. --Hımmmmmmmm! En kısa zamanda bunun üstüne bir kulübe yapmalıyım. Yarından tezi yok İnşaAllah bu işe başlamalıyım. Çınar ağacının hemen dibinden suyu berrak mı berrak bir dere akıyormuş. Balıklar havaya sıçrayıp dans ediyorlar. --Et ihtiyacını da bu dereden karşılarım dedi dede, kendi kendine. E tabi sevdiklerinden ayrılmak dedeyi biraz hüzünlendirmiyor değildi. Ama buna alışmalıydı. Aksi halde, hayat burada da çekilmez bir hâl alırdı, ki, dedenin buna hiç mi hiç niyeti yokmuş. --Evet kulübeyi buraya yapmalıyım ama, bu gece kalacağım bir yer lazım bana. Dede yine etrafı kolaçan etmeye başlamış. Derkeeeeeeeeeeennnnnn... ÜÇÜNCÜ BÖLÜMÜN SONU |
Cevap: Dedenin Hikayesi DÖRDÜNCÜ BÖLÜM ...bir mağara bulmuş dede. --İyi yaw! Geceyi burada geçiririm. Dede mağaraya girdiğinde, bir de ne görsün. İki tane ayı, iki de yavrusu. --Aha dedi, baba ayı. Yiyeceğimiz ayağımıza geldi. --Hadi iyisin gene, dedi ana ayı. Yiyecek bulma sıkıntısından kurtuldun. --He ya, hemen harekete geçiyim. --Hoop hop! dedi dede, ne oluyoruz? Ulan ben buraya size yem olmaya mı geldim? Ayılarda şafak attı. Allah Allah! Bu adam onların dilinden anlıyor. --Bana bakın, ben insanlardan kaçtım. Burada daha rahat ederim diye. Sakın ola ki beni hayal kırıklığına uğratmayın. Üzerlerinden ilk şaşkınlığı atan ayılar, kendilerine çeki düzen verdiler. --Bana bakın, bu gece misafirinizim. Ona göre. --Yaw hoş geldin ama, sana ikram edecek bir şeyimiz yok. --Merak etmeyin, ben de yeteri kadar yiyecek var. Ama önce namaz kılmam lazım. İbadet yani. --Anladım, dedi baba ayı. Biz de zikrimizi yaparız, yemeği de sonra yeriz. --Tamam. Allah kabul etsin. Dede namazını kıldı, ayılar da kendi lisanlarıyla zikirlerini yaptıktan sonra, dedenin sofrasına oturdular. --Yaw siz elinizi yüzünüzü yıkadınız mı? --Hayır, el yüz yıkanır mı ki? --Yaw sahi, sizinki yıkanmaz. Şimdi elinizi yüzünüzü yıkamaya kalksanız sofra ıslanır, yiyecekler de berbat olur. Neyse, hadi bakalım afiyet olsun. --Sağol, sana da afiyet olsun. Yemekler yendi ve sohbet başladı. --Eeeeeeeee anlat bakalım, kimsin, nesin burada ne arıyorsun? --Benim geldiğim yerde, millet bana kısaca dede derdi. Buraya geliş sebebime gelince, doğrusunu isterseniz insanlardan yıldım usandım. Düşündüm taşındım ve sonunda taşınmaya karar verdim. İnşaAllah siz de bir kısım insanlar gibi bana hainlik düşünmezsiniz? --Hiç endişe etme, bizde dalavere yok. Her şey harbi. Münafıklık da yok. En kötü düşüncelimiz tilki, o bile münafıklık yapmaz. --Bak buna sevindim. O zaman sizinle iyi geçineceğiz demektir. --Yaw senin dediğin gibiyse, inşaAllah insanlar buraya gelmez. Yoksa yandığımızın resmidir. --Merak etmeyin. Benden başkası gelmez, ama belki benim ailemden bir iki kişi gelebilir. Onlardan da size zarar gelmez. --İyi o zaman, senin ailenin başımızın üstünde yeri var. --Başınız, gözünüz var olsun. Sohbet bu minval üzere gece yarısına kadar devam etti. Gece yarısına doğru... DÖRDÜNCÜ BÖLÜMÜN SONU |
Cevap: Dedenin Hikayesi BEŞİNCİ BÖLÜM --Bey, misafirimiz var, şu bizim kilere git de o baldan biraz getir. --Evet hanım, benim de aklıma gelmişti bu. Dede namazdan sonra ayıların yanına geldi. Selamlaştılar. Baba ayı: --Ben bizim kilere kadar gideceğim. --Ben de seninle geleyim. Etrafa bir göz atmak istiyorum. --Peki, zaten fazla da uzakta değil. --E hadi yola çıkalım zaman. Dede ve baba ayı beraber yola çıktı. Dede hem gidiyor hem de etrafına göz gezdiriyordu. Kulübe yapmak için ağaca ihtiyacı vardı. Bulundukları yerde çok güzel ağaçlar vardı. Gerçi bir kaç ağacın canı yanacaktı ama, dede buna mecburdu. İla nihaye ayıların yanında kalamazdı. --Şu ağaçlardan bana biraz lazım. --Olur. Ben hemen kunduzlara haber vereyim. --Hayır, hayır. Haber vermene gerek yok. Benim yanımda ağaçları kesecek malzeme var. Siz taşımada bana yardımcı olursanız yeter. --Ne demek, elbette ki yardımcı olacağız. --Bu cıvarda hangi hayvanlar yaşamakta? --Hemen hemen memlekette bulunan hayvanlardan hepsi var. Yani burası epeyce kalabalık. --Güzel. En kısa zamanda buradaki hayvanları toplamamız lazım. --Merak etme, onu da hallederiz inşaAllah. Bu arada ayının kilerine de varmışlardı. Ayı küçücük bir mağranın ağzını büyük bir kaya parçası ile kapatmıştı. Kayayı kenara çekince, içi bal dolu peteklerle karşılaştılar. Dede balın tadına baktı. --Mmmmmmm! Çok güzel. İçinde bir dirhem şeker yok. Ayı güldü: --Onu insanlar yapar. Duyduğuma göre, insanlar evcil ayıların da ahlakını bozmuşlar. --Doğru söylüyorsun. --İki petek alırsak yeter sanırım şimdilik. --Evet ya yeter. Yanlarına iki petek alıp gerisin geri döndüler. Epeyce yol almışlardı ki..... BEŞİNCİ BÖLÜMÜN SONU |
Cevap: Dedenin Hikayesi :) sonuç ne olacak acep :) |
Cevap: Dedenin Hikayesi Daha belli değil netekim. Fiemanillah. |
Cevap: Dedenin Hikayesi ALTINCI BÖLÜM Yolda iki kurt ile karşılaştılar. Kurtlar her zaman ayılara saygı gösteriyorlardı. Ayının yanında Dede'yi görmeleri onlara tuhaf gelmişti. --Hayırdır, bu kim? --Bu misafirimiz, adı da Dede. --Burda ne arıyor? Dede devreye girdi: --Bundan sonra burada yaşamaya karar verdim. --Aaaaaaa dilimizi anlıyor. --Evet anlıyorum. Bu arada size rastladığım da iyi oldu. Yakında hepinizi toplantıya çağıracağım. Bir yerlere kaybolmayın. --Tamam inşaAllah, buralardayız. Doğrusu merak da ettik. --Merakınızı yakında gidereceğim inşaAllah. Hoşçakalın şimdilik. --Uğurlar olsun. --EyvAllah. Dede ve ayı, kurtların şaşkın bakışları arasında mağaraya doğru yol almaya başladılar. Bir süre sonra da mağaraya vardılar. Getirilen bal ve dedenin yiyecekleri ile bir güzel kahvaltı yaptıktan sonra... ALTINCI BÖLÜMÜN SONU |
Cevap: Dedenin Hikayesi YEDİNCİ BÖLÜM Dede baba ayıya dönerek: --Yapacağımız bazı şeyler var. İlk önce tüm hayvanları toplayıp tanışalım. Daha sonra da bir görev bölümü yapmamız lazım. Burada yaşayan hayvanlara haber verebilir misin? --Merak etme, kısa sürede hepsini toplarım inşaAllah. --Hepsini teker teker çağırman zaman alır ve sen de çok yorulursun. Bu iş için birilerini görevlendirmemiz lazım. --Bence de böylesi daha iyi olur. Ama kimi görevlendirsek? --Bu iş için kuş tayafasını görevlendirelim. Bu yakınlarda kim var? --Bizim komşu güvercin var. Bir de baykuş var. --Tamam o ikisini çağır hemen. --Peki Ayı hemen gidip güvercin ve baykuşu çağırdı. Onlar gelince de: --Arkadaşlar sizi rahatsız ettik ama acil bir durum var. --Ne dir o acil durum, diye güvercin sordu. Dede devreye girdi: --Orman konseyini kuracağız. Bunun için de bu yörede yaşayan tüm hayvanların burada toplanmaları lazım. Bu işi de siz yapacaksınız. Baykuş ve güvercin kısa bir şaşkınlık devresi geçirdikten sonra, baykuş: --İyi fikir. Ben hemen diğer kuşlara da haber verip onları da görevlendiriyim. --Tamam iyi olur. Güvercin: --Ben de bizim güvercin tayfasını harekete geçiriyim inşaAllah. --Allah sizlerden razı olsun inşaAllah. --Amin, ecmain. Güvercin ve baykuş hemen faaliyete başladı. Kısa sürede tüm kanatlı hayvanlar seferber olmuştu. Bu arada dede ayıya dönerek: YEDİNCİ BÖLÜMÜN SONU |
Cevap: Dedenin Hikayesi bizim coçukluk zamanımızda yani 1970 lerde televizyon yok radyola var oda herkesde yok o zamanlar rodyoda ARKASI YARIN diye hikayeler olurdu senin dedenin hikayeside o yıllara getirdi bizi be bari arkası yarın yaz sonuna yada sonunu getir ..... |
Cevap: Dedenin Hikayesi Bu hikaye 73 bölüm. Hepsini bir anda eyleyemem. Kusura bakma. Fiemanillah. |
Cevap: Dedenin Hikayesi SEKİZİNCİ BÖLÜM --Bu arada biz de ağaçlara bir göz atalım, kulübe için. Keseceğimiz ağaçları şimdiden belirleyelim ki boş yere ağaç kesip vebale girmeyelim. --Evet, böylece vaktimizi de değerlendirmiş oluruz. Dede ve ayı birlikte ağaçları kontrol edip, kesecekleri ağaçları işaretlemeye başladılar. Diğer yandan, haberci olarak gönderilen hayvanlar ormandaki hayvanlara durumu haber verip tüm hayvanların derhal ayının ini önünde toplanmasını söylediler. Cüsse ve güç itibariyle zayıf olan hayvanları bir telaş almıştı. Ayının kendilerine zarar vermelerinden endişe ediyorlardı. Ama her şeye rağmen de oraya gitmek zorundaydılar. Aslan ve kaplanın olmadığı bu ormanda kral ayıydı. Davete icabet etmekten başka da yapacakları bir şey yoktu. Dede ve ayı işlerini bitirmişler ve mağaranın önünde bekliyorlardı. Hayvanlar da buraya gelmeye başlamıştı. Kısa bir süre de bu bölgede yaşayan ne kadar hayvan varsa hepsi toplanmıştı, sadece kaplumbağa gelmemişti. Gelen hayvanlar Dedeyi görünce önce kısa bir şaşkınlık devresi geçiriyorlardı. Kısa süre içerisinde hepsi Dedeye alışmıştı. Dede: --Gelmeyen var mı? Kartal: --Bir tek kaplumbağa kaldı geride. Malumunuz biraz ağır hareket eder. --Ya kaplumbağayı buraya getirir ya da o gelinceye kadar bekleriz. Kartala dönerek: --Nerede olduğunu biliyor musun? --Evet, geldiğim istikametteydi. --O halde gidip onu hemen getir. Böylece buradaki ahali de beklememiş olur. --Hay hay, hemen gidiyorum. Kartal havalandı ve 5 dakika sonra, kaplumbağayı pençeleri arasında almış bir şekilde geri döndü. Kaplumbağa çok korkmuştu. Öyle ya, kartal sadece birisini yemek için pençeleri arasına alırdı. Kartal her ne kadar durumu ona izah etmeye çalışmış ise de onu pek ikna edememişti. Zaten kaplumbağanın da durumunu kabullenmekten başka çaresi yoktu. Kartal kaplumbağayı yere bırakınca, kaplumbağa derin bir nefes almıştı. Dede: --Kusura bakma, seni böyle aldırdık ama başka da çaremiz yoktu. Aksi halde daha çok bekleyecektik ki herkesin işi gücü var. Herkes toplanınca, Dede:--.... SEKİZİNCİ BÖLÜMÜN SONU |
Cevap: Dedenin Hikayesi DOKUZUNCU BÖLÜM --Hepiniz hoş geldiniz. Sizleri bunca iş güç arasında buraya topladığım için kusura bakmayın. Allah (cc) izin verirse bundan böyle sizinle beraber yaşayacağım. Bu nedenle, bazı düzenlemeler yapmamız gerekiyor. Düzenleme derken, sizin hayatınıza müdahale etme gibi bir niyetim yok. Çünkü siz zaten fıtrat üzere yaşıyorsunuz. Allah'a (cc) isyan sizde sözkonusu değil. Ama buraya zaman zaman insanlar gelebilir. Ve onların gelmesi sizin için zararlı olabilir. Belki içinizden bazıları: "İyi güzel de sen de insansın" senin bize zararının dokunmayacağı ne malum?" diyebilirsiniz. Şunu bilmenizi isterim ki, ben insanlardan kaçarak buraya geldim. Ve onların ne düşündüğünü ben sizlerden daha iyi bilirim. Bu nedenle; siznle birlikte onlara karşı mücadele edeceğiz İnşaAllah. Şimdi, bu cümleden olmak üzere benim size bir teklifim var. Kartal: --Nedir önerin? --Bir Orman Konseyi ve Orman Timi kurulmasını teklif ediyorum. Ayı: --Çok iyi bir fikir. Yanab kedisi: --Ne iş yapacak peki bunlar? --Orman Konseyi, sizin genel işlerinize bakacak. Her türlü problemi bu konsey halledecek İnşaAllah. --Ya Orman Timi? --Orman Timi de gelebilecek tehlikelere karşı savunma görevi görecek. Yaban keçisi: --Kimler olacak peki bunlarda? --Orman Knseyinde, her kesimden temsilci bulunacak, Orman Timinde ise tehlikelere karşı koyabilecek kişiler görev yapacak. Mesela, ayı, kurt, vaşak, kartal v.s. Bir de istihbarat görevi görecek elemanlara ihtiyacımız olacak. Ayı: --Bu kurullar ne zaman oluşturulacak? --Hemen şimdi. Çünkü hepinizi bir daha bunun için yormak istemiyorum. --Bize uyar. Bu arada, arkadaşlar, Dede bundan sonra bizimle yaşayacak. Bunun için de ona bir kulübe yapmamız lazım. Ben Dede ile siz gelmeden önce ormanı gezdim ve kesilecek ağaçları belirledik. Kurullarımızı seçtikten sonra, ilk işimiz kulübenin yapımı olacak. Diğer hayvanlar hep birlikte: --Bu konuda üzerimize düşen ne varsa yapmaya hazırız. --Ayıya ve size teşekkür ediyorum. Şimdi her bir gurup.... DOKUZUNCU BÖLÜMÜN SONU |
Cevap: Dedenin Hikayesi ONUNCU BÖLÜM --Her gurup kendi arasından bir sözcü seçsin. Bundan böyle, toplantılar sözcülerle yapılacak. Ve sözcüleriniz sizin adınıza kararlar alacak ve sizin problemlerinizi bize ileterek, çözüm bulunmasını sağlayacaklar. Bunun üzerine, her hayvan gurubu aralarında toplanarak kısa bir sürede temsilcilerini seçtiler. Ayıların temsilcisi de Dedenin Mihmandarı olan ayı oldu. --Temsilcimizi seçtik. --Güzel. Şimdi ayrıca bir Orman Güvenlik Timi oluşturacağız. Tim komutanlığını ayıların temsilcisi olan, şu andaki ev sahibim olan ayı yürütecek. Gerek Temsilciler Meclisi gerekse Orman Güvenlik Timi doğrudan bana bağlı olacak. Şimdei isterseniz gidebilirsiniz. Ama isteyen de burada kalabilir. İlk oturumumuzu da bugün yapacağız inşaAllah. Hayvanların çok az bir kısmı orayı terk etti. Gidenler de işi olanlardı. --Evet, şimdi ilk oturumumuzu yapıp, Orman Güvenlik Timi elemanlarını seçelim. --Evet ya iyi olur. Dede ve temsilciler mağaraya girdiler. Mağaranın zeminine otlar serilmişti. Dede baş köşeye oturdu, temsilciler de karşısında dizildiler. --BismillahirRahmanirrahim. İlk oturumu açıyorum. İlk önce meclisimiz ormanımıza ve bize hayırlı olsun. Allah (cc) bizlerin yâr ve yardımcısı olsun. --Amiiiiiiiiinnnnnnnnn! --İlk yapacağımız iş, dışarıda da söylediğim gibi, Orman Güvenlik Timini oluşturmak. Ben teklifimi yapıyorum. Bu iş için önerebileceğim şahıslar. Ayı, kurt, tilki, kartal, güvercin, sansar, sırtlan, çakal, atmaca, şahin, doğan, baykuş. Sizin de önereceğiniz kişiler varsa önerilerinizi bekliyorum. Ayı söz aldı: --Yanlış anlaşılmasın ama sadece merakımdan soruyorum. Güvercinin timde yer almasını anlayamadım. --Özel güvenlik timine haberci lazım değil mi? --Evet anladım. --Tilki de ajanımız olacak. --Yaban sığırını öneriyorum, dedi kartal. --Evet, uygundur. Tilki: --Kokarcadan da faydalanabiliriz. --Evet, ben de aynı fikirdeyim. --Peki Özel Güvenlik Timinin görevi ne olacak, dedi kurt? --Özel Güvenlik Timinin...... ONUNCU BÖLÜMÜN SONU |
Cevap: Dedenin Hikayesi ONBİRİNCİ BÖLÜM ...görevi ormanımıza gelebilecek yabancılara karşı gerekli önlemi almak. --Nasıl bir metod uygulayacağız? --Siz buraya, gelenler konusunda gerekli bilgiyi alıp bana haber vereceksiniz, biz de kimseye zarar vermeden gelenleri tesirsiz hale getireceğiz. --Daha önce de söylediğim gibi, tim komutanı ayı, yardımcısı da kurt olacak. Ve tim de direkt olarak bana bağlı olacak. --Gündemde başka neler var? --Şimdilik bunlardan başka, bir de benim kulübe işi var. --Evet, hemen ağaçları kesmeye başlayalım. --Tamam, bu andan itibaren, herkes kendi topluluğunun problemlerini ve varsa önerilerini meclisimize getirecek, ve biz de inşaALLAH gereklei çareleri bulmaya çalışacağız. Sorusu olan yoksa kulübe yapım çalışmalarına başlayalım. --Sanırım sorusu olan yok, dedi ayı. --O halde hadi bakalım hep beraber, tabi uçan kuşlar bu işin dışındadırlar. Hatta siz hemen gözetleme çalışmalarına başlayın. Sizin de sorumlunuz kartal. Sakın onun sözünden çıkmayın. --Anlaşıldı tamam. Dede, ve diğer hayvanlar hemen yanıbaşlarındaki ormana daldılar. Ve daha önce belirledikleri ağaçları kesip, çınar ağacının yanına toplamaya başladılar. O gün akşama kadar yeteri kadar ağaç kesmişlerdi. Akşama doğru Dede... ONBİRİNCİ BÖLMÜN SONU |
Cevap: Dedenin Hikayesi ONİKİNCİ BÖLÜM ..--Evet bu kadar yeter. Şimdi bu ağaçları birbirine bağlamak için kendire benzer bir şey lazım. --Ormanın aşağısında, kalın sarmaşıklar var, dedi tilki. --Çok uzak mı buraya? --Hayır, fazla uzak değil. --İyi o halde, yarın da sarmaşıkları kesip inşaata başlarız inşaALLAH. --Bu gece yine sizdeyiz, dedi ayıya. --Başımın üstünde yerin var. Kulübe yapılana kadar burdasın. --EyvALLAH. O gün de akşam namazı, yemek, yatsı namazı derken uykuya daldılar. Kısa sürede dede ve orman sakinleri birbirine kaynaşmışlardı. Ertesi sabah, sabah namazı ve kahvaltıdan sonra tilki geldi. --Ben hazırım. --İyi, ayı ile beraber bir kaç kişi daha alalım. Yaban eşeğini bul sen hemen. --Bu yakınlarda otluyordu. Hemen çağırıyorum. Tilki gitti, az sonra yanında yaban eşeği ve bir kaç hayvan da alıp geldi. --Hadi bakalım. Sarmaşıkları getirmeye gidiyoruz. Çok işimiz var bugün çoooooooook. Dede, yanına sarmaşıkları kesmek için, tahra ve baltayı aldı. Beraber yola çıktılar. Sarmaşıkların olduğu yere varmışlardı ki... ONİKİNCİ BÖLÜMÜN SONU |
Cevap: Dedenin Hikayesi 8-9 aynı olmuş :) |
Cevap: Dedenin Hikayesi Senden de bişey saklanmıyor ha! Düzelttim. 8. Bölümü de 7. bölüm içinde yayınlamışım. Ondan trafik karışmış. Fiemanillah. |
Cevap: Dedenin Hikayesi ONÜÇÜNCÜ BÖLÜM ...ormanın en kalın ve en sağlam sarmaşıklarının orada olduğunu gördüler. Dede tlkiye: --Aferin, senden iyi istihbaratçı olur. --Teveccühünüz. --Hadi bakalım. Ben sarmaşıkları keseceğim, siz de eşeklere yükleyin. Dede elindeki tahra ile sarmaşıkları kesmeye başladı. Sarmaşıklar o kadar sağlamdı ki bir vurma ile kesilmiyordu. Epeyce yorucu bir çalışmadan sonra, yeteri kadar sarmaşık kesilmişti. Kesilen sarmaşıkları eşeklere yükleme görevi de ayılara kalmıştı. Çünkü ön ayaklarını- o ormanda-onlardan başka kullanabilecek hayvan yoktu. Diğer hayvanlar ise ağızları ile sarmaşıkları çekerek yükleme yapılacak yere getiriyorlardı. Hayvanların özverili çalışmaları görülmeye değerdi. Hiç bir hayvan kaytarmıyordu. Bu durumu gören Dede'nin gözünün önüne, bazı işyerlerinde büyük bir salonda oturan onlarca çalışan geldi. Sadece bir iki kişi çalışıyor diğerleri ise eften püften işlerle uğraşıyordu. "Keşke insanlarda, böyle bir samimiyet ve özveri olsaydı. Tüm problemlerin üstesinden gelineceği gibi dünya da yaşanılacak bir hale dönerdi" diye içinden geçirdi, Dede. Yükleme işi tamamlanmış, kafile yola koyulmuştu. Aralarında sohbet ede ede çınar ağacının yanına varmışlardı. Dede, yükleri tutan sarmaşıkları kesti, sarmaşıklar eşeklerin sırtından yere yuvarlandı. Dede, eşekler dönerek: --Hakkınızı helal edin, size de epeyce zahmet verdirdik. --Ne zahmeti, ilk defa canı gönülden bir yük taşıyoruz. Her zaman emrindeyiz. --ALLAH (cc) ne muradınız varsa versin inşaALLAH. --Amin, ecmain inşaALLAH. Sarmaşıklar elbirliğiyle uygun bir yere istif edildi. Dede: --Öğle namazı vakti geldi. Ben namaz kılacağım, siz de zikrinizi yapın. Gerçi bir çoğunuzun zikrinizi devamlı yaptığınızı biliyorum. Doğrusu bu imrenilecek bir durum. İnşaALLAH, namaz ve öğle yemeğinden sonra inşaata başlarız. Şimdilik serbestsiniz. Hava biraz serinleyince hepiniz buraya gelin. Yardım edebilecekler yardım eder, diğerleri de sohbetleriyle bize yardımcı olur. Bütün hayvanlar dağıldı, Dede de öğle namazını kıldı. Bir şeyler atıştırdıktan sonra, çınar ağacının gölgesinde uzandı. Epeyce de yorulmuştu. Uzanır uzanmaz uykuya daldı. Uykuya varınca da rüya görmeye başladı. Rüyasında.... ONÜÇÜNCÜ BÖLÜMÜN SONU |
Cevap: Dedenin Hikayesi ONDÖRDÜNCÜ BÖLÜM ...torununu gördü. Karmakarışık bir rüyaydı. Sanki torunu sıkıntı içindeydi. Sürekli bir eli ile çenesini, tutuyor ve nenesine bir şeyler anlatmaya çalışıyordu. Sanki dişi ağrıyor gibiydi. Dede kan ter içinde uyandı. --Hayırala tebdil olsun inşaAllah. Acaba torunuma bir şey mi oldu. Dede herne kadar insanlardan kaçıp buraya gelmişse de neticede sıkıntıda olan torunuydu. Hemen baykuşu çağırdı. --Şu güvercini bana bulur musun? --Tamam, hemen bakıyorum. Baykuş ormanda kayboldu, bir kaç dakika sonra da güvercin ile beraber geldi. --Buyur beni çağrtmışsın. --Evet, senden bir ricam var. --Ne demek, emret. --Kusura bakma, sana da zahmet verdireceğim ama. --Yahu ne zahmeti, isteğin ne onu söyle. --Çok karışık bir rüya gördüm. Sanki torunum sıkıntı içerisinde. Ondan bana haber getirmeni istiyorum. --Tabi, hemen gider haber getiririm inşaAllah. Bana adresi var. Dede evinin olduğu yeri güvercine tarif etti. Oraya vardığında ise oradaki kuşlardan da bilgi alabileceğini söyledi. Güvercin havalandı ve, dedenin evinin olduğu istikamette gözden kayboldu. Vakit de epeyce olmuştu. Hava biraz serinlemişti. Dede ayıyı çağırdı. Ayı gözlerini oğuştura oğuştuta uyandı. --Ne o, sabah oldu mu ki? --Yahu ne sabahı, vakit öğle sonu, hadi bakalım, işe başlamamız lazım, dünya kadar işimiz var. --Öyle ya, öğle uykusuna yatmıştık. --Evet ya, sen şimdi diğerlerini de çağır, bu evi bir an önce yapmamız lazım. --Tamam ben diğerlerini çağırmaya gidiyorum. Ayı ormanın derinliklerinde kayboldu. Dede de hemen getirdiği sarmaşıklardan bir ip merdiven yapmaya başladı. Ayı gelene kadar Dede merdiveni yapmıştı. --Geldik. --İyi ettiniz, hadi bakalım bana bir omuz ver de ağacın üstüne çıkıp şu merdiveni bağlıyayım. Ayı Dede'ye omuz verdi ve Dede'nin ağacın üstüne çıkmasını sağladı. Dede yaptığı merdiveni ağacın dallarına sıkıca bağladı. Merdiven çok sağlam olmuştu. --Eveeeeeeeeeeett! Bir deneyelim bakalım. Dede merdivenden aşağıya rahatlıkla indi. Ve tekrar yukarı çıktı. --Şimdi siz..... ONDÖRDÜNCÜ BÖLÜMÜN SONU |
Cevap: Dedenin Hikayesi ONBEŞİNCİ BÖLÜM ...şu ağaçları bana verin. Bu arada iki ayı da yukarı çıksın. İki ayı hemen yukarı tırmandı. Diğerleri de aşağıdan ağaçları vermeye başladılar. Dede ilk önce tabanı yaptı. Daha sonra da duvarları yükseltmeye başladı. İkindi namazına kadar çalıştılar. Dede ikindi namazını kıldı ve çalışmaya devam ettiler. Hayvanlar büyük bir iştahla çalışıyorlardı. Akşam namazı vakti girene kadar, duvarlar bir adam boyu yükselmişti. --Eveeeeeeeeeeet! Bu günlük bu kadar yeter. Bu evi beş gün içerisinde bitirmemiz lazım. --Neden, beş gün? --E çünkü beş gün sonra mübarek ramazan ayı geliyor. --Ya ramazan ayını duyduk ama bizim bu konuda detaylı bilgimiz yok. İnşaAllah bizi bu konuda aydınlatırsın. --Ne demek elbette. Gerçi oruç tutmak hayvanlara farz değil, siz hiç bir konuda mükellef değilsiniz, ben yine de size istediğiniz konuda bilgi veririm inşaAllah. Ama önce bu evi yapmamız lazım. Anlıyorsunuz değil mi? --Elbette. Sen hiç kafanı yorma. Biz bazı anlayışsız insanlara benzemeyiz. --El Hak, doğrudur. --Benim şimdi namaz kılmam lazım. Siz de istirahatinize bakın. Yarın sabah da erkenden gelmeyi unutmayın. --Merak etme. Dede'nin Evinde Güvercin sora sora dedenin evini bulmuştu. Evde nene ve Dede'nin torunu vardı. Torun, nenenin etrafında pervane gibi dolanıyor, bir şeyler anlatmaya çalışıyordu. "Biraz daha yaklaşıyım, bakalım ne konuşuyorlar?" Dedi güvercin. Evin içini yakından görecek bir dala kondu. Torun bir yandan mutfakta yemek yapan nenesinin eteğini çekiştiryor bir yandan da söyleniyordu. --Bana ne bana ne! Ben Dedemi isterim. --Hay sana da Dede'ne de. --Ben anlamam, git bana dedemi getir. Nerden getirirsen getir. --Şimdi kepçeyi vurursam gözünü çıkarırım. Zavallı torun öööööööyle gözünü yukarı dikti ki nene kepçeyi vursun gözünü çıkarsın. Ama nene söylediklerini yapmadığı için de torunun neneye itimadı kalmamıştı. : ONBEŞİNCİ BÖLÜMÜN SONU |
Cevap: Dedenin Hikayesi ONALTINCI BÖLÜM Güvercin öğreneceğini öğrenmişti. Artık gidip Dede'ye haber vermesi gerekiyordu. Hemen havalandı ve ormanın yolunu tuttu. Ormanda Şafak sökmek üzereydi. İlkönce kuşlar uyandı ve sabah seramonisine başladılar. Kuşların cıvıldaşmaları, diğer orman sakinlerinin birer birer uyanmalarına vesile oluyordu. Dede de kuşların sesine uyandı. Saatine baktı. Sabah namazı olmak üzereydi. Dede kalkarak dereye indi, buz gibi suyla abdestini aldı. Soğuk su Dede'ye iyi gelmişti. Uykusu tamamen dağıldı. Tanyeri de ağarmıştı o esnada. Dede önce namazını kıldı. Ev sahipleri de uyanmışlardı. Her sabah yaptıkları zikirlerini çektikten sonra kahvaltılarını yaptılar. --Bal bitmek üzere, dedi ana ayı. --Tamam, ben bugün bir ara gider getiririm. --Ya, bir ara orman sakinleri ile bir toplantı yapalım da balık tutmaları konusunda serbest olduklarını kendilerine söyleyelim. Zaten balıklar bizim ormana ait değil. Bunlar göçebe hayvanlar. --İyi olur. Yoksa her an kargaşa çıkabilir. --Evet, evet öyle yapalım. Hem zaten derede bol miktarda balık var. Et obur hayvanların sayısı da fazla değil. Kahvaltılarını da yapmışlardı bu arada. Diğer hayvanlar da yavaş yavaş çınarın dibinde toplanıyorlardı. Güneş bir mızrak boyu yükselince işe koyuldular. O gün akşama kadar-Dede'nin namaz arası dışında-pek mola vermeden çalıştılar ve duvarları bitrdiler. --Ellerinize sağlık. Çok güzel oldu. Bir atasözü şöyle der: --Birlikten kuvvet doğar. Şayet tek başıma olsaydım, mümkün değil bu kulübeyi yapamazdım. ALLAH (cc) ne muradınız varsa versin. --Ecmain inşaALLAH. --Yarın çatısına başlayacağız inşaALLAH. Elimizde yeteri kadar ağaç ve sarmaşık var. Yalnız bir problem var. --Ne problemi? --Problem şu ki.... ONALTINCI BÖLÜMÜN SONU |
Cevap: Dedenin Hikayesi ONYEDİNCİ BÖLÜM ...bu ağaçları tam olarak yanyana getirmek çok zor. Bu nedenle kışın bu dam akar. --Kolayı var. --Nasıl? --Burada bol miktarda çamsakızı var. Onları toplayıp kumla karıştırıp ağaçlarına arasına sıvarsak bu problem ortadan kalkar. --VALLAHi doğru. Evet bu problemi de böylece hallederiz inşaALLAH. Hadi bakalım. Bugünlük de bu kadar yeter. Yarın çatıyı yaparız inşaALLAH. ALLAH (cc) hepinize rahatlık versin. --Ecmain inşaALLAH. O gece de daha önceki geceler gibi geçti. Kahvaltıdan sonra işe koyuldular. --Bir kaç kişi gidip çamsakızı toplasın. Kum var burada, harç işini de halledelim inşaALLAH. Diğerleri de bana yardım etsin. Bazı hayvanlar çamsakızı toplamaya gittiler. Tabi en büyük iş gene ayı ve yaban eşeklerine düşüyordu. Ayı ön ayaklarını el gibi kullanıyor eşekler de yük getiriyordu. Akşama doğru epeyce yüklü bir miktarda çamsakızı toplamışlardı. Dede ve diğerleri de çatının büyük bölümünü bitirmişti. Çamsakızını getirip kulübenin yanına boşalttılar. --Sakızlar çok kuru, üzerine su dökün sabaha kadar yumuşasın. Sabah da kum ile karıp sıvarız. --Tamam, hadi arkadaşlar. Getirilen çamsakızının üzerine su döküp yumuşaması için bıraktılar. --Hadi bakalım bu günlük de bu kadar yeter. Yarın inşaALLAH inşaatı bitiririz. Dede ağaçtan aşağıya indi, mağaraya doğru yürümeye başlamıştı ki..... ...bir kanat sesi geldi. Arkasına dönen Dede, torununu görmesi için gönderdiği güvercin ile burun buruna geldi. --Selamun aleykum. --Vealeykum selam. Hoş geldin. --Hoş bulduk. --Eeeeeeeeeee anlat bakalım. Neler gördün? --Torunun, ille de dedemi isterim diye tutturmuş. --Nenesi ne yapıyor peki? --Azarlayıp duruyor çocuğu. --Anladım, inşaALLAH en kısa zamanda ona bir mektup yollarım seninle. ALLAH (cc) ne muradın varsa versin inşaALLAH. --Ecmain inşaALLAH. Hayırlı akşamlar. --Hayırlı akşamlar. --Ertesi gün yine bir önceki günün bir benzeri gibiydi. Zamkları kumla karıştırıp bir güzel kardılar ve dama konan ağaçların arasına bir güzel sıvadılar. Ayrıca duvar olarak kullanılan ağaçların arasını da kumlu zamkla sıvadılar. Ortaya çok güzel bir kulübe çıktı. Geriye kapı ve pencereler kalmıştı. Dede: --Ellerinize sağlık, çok güzel oldu. Geriye bir kapı ve iki pencere kaldı. Yarın inşaALLAH, en yakın kasabaya gidip eskiciden temin ederim inşaALLAH. Bu arada biraz da nevale almam lazım. Malumunuz iki gün sonra ramazan başlayacak. --Bize ramazan hakkında bilgi verecektin. --Evet, bugün akşam namazını müteakip size ramazan hakkında bilgi vereceğim inşaALLAH. Hadi bakalım istirahatınızı yapıp gelin. Çok yoruldunuz gene. Bunun üzerine hayvanlar akşam namazını müteakip toplanmak üzere dağıldılar. Dedenin kulübesi iki odadan oluşuyordu. He odada birer pencere vardı. Bir tane de kapı bırakmıştı dede. Kulübenin zemini sert olduğundan zemine ot toplayıp koymayı düşündü. Diğer yandan kışın kullanması için bir tane de uyku tulumuna ihtiyacı vardı. Çünkü bu kulübe de ateş yakması imkansızdı. Ayrıca buna gerek de yoktu. Akşam namazını müteakip, tüm hayvanlar toplanmışlardı. Hepsi merak içindeydi. Ramazan nasıl bir şeydi? İnsanlar ramazana nasıl yaklaşıyorlardı? Bunu çok merak ediyorlardı. Tüm hayvanlar gelince Dede: --Hepiniz hoşgeldiniz. ALLAH (cc) bir çok mahlukat yaratmıştır. Ve hepsine ayrı ayrı görevler verilmiştir. Bu mahlukat içinde bazıları var ki ALLAH (cc) onlara ayrıca bazı yükümlülükler getirmiştir. Bunların başında insanlar gelmektedir. İnsan eşrefi mahlukattır. Yani yaratılmışların en şereflisidir. Ama yükümlülüklerini yerine getirdiği takdirde. --Peki yükümlülüklerini yerine getirmezlerse ne olur? --İşte o zaman.... ONYEDİNCİ BÖLÜMÜN SONU |
Cevap: Dedenin Hikayesi ONSEKİZİNCİ BÖLÜM ..işte o zaman esfeli safiline düşerler. --Esfeli safilin ne demek? --Aşağıların aşağısı demektir. --Yaw iyiki öyle bir yükümlülüğümüz yok ha! Ne ederdik sonra? --Orası öyle ama, yükümlülüğü yerine getirenler iç,in de büyük mükafaatlar var. --Nedir o mükafaatlar? --Mesela Cemalullahı görmek. Sonra cennete gitmek. --Yani müslümanlar ALLAH'ı (cc) görecekler mi? --Evet, elbette. --Çok büyük bir saadet. --Tabii ki. --Peki cennet nasıl bir yer? --Onu daha sonra size anlatacağım inşaALLAH. Şimdi size oruçtan bahsedeyim inşaALLAH. --Evet ya oruç. --Şimdi size orucu anlatmaya başlayacağım inşaALLAH: Ramazan-ı Şerif ayı, 11 ayın sultanıdır. Ümmet-i Muhammed’in ayıdır. Gündüzleri oruçla, geceleri Teravih namazlarıyla ihyâ edilir. Ramazan-ı Şerif Kur’an ayıdır. Bu itibarla, Kur’an okumasını bilen herkes, bu ayda bir hatim yapmalıdır. Ramazan-ı Şerif ayının evveli rahmet, ortası mağfiret, sonu da Cehennem’den âzaddır. Oruç lügatte, bir şeye karşı kendini tutmaktır. Nitekim ALLAH Teâlâ Kur’an-ı Kerîm’de Hz. Meryem’den hikâyeten şöyle buyurmuştur: “Ben, Rahman (olan ALLAH) için oruç adadım (Yani söz söylememeye nezrettim). Onun için bugün hiçbir kimseye kat’iyyen söz söylemeyeceğim” (Sûre-i Meryem, Âyet 26) Kısaca Meryem vâlidemiz burada, konuşmamayı adadım demek istemiştir. Dînî ıstılahta ise Oruç; tutmakla mükellef kimselerin niyet ederek, fecrin doğuşundan, imsâk vaktinden güneşin batışına kadar, ibâdet niyetiyle yemek, içmek ve cinsî münasebette bulunmak gibi orucu bozan şeylerden uzak durmak, bunları yapmamaktır. Oruç, İslâm’ın beş temel şartından biridir. Kur’an-ı Kerim’de şöyle buyurulmuştur: “Ey iman edenler! Takvâ üzere olasınız diye, sizden öncekilere oruç farz kılındığı gibi, size de oruç tutmak farz kılınmıştır.” (Sûre-i Bakara, Âyet 183) “Kim o aya (Ramazan ayına) erişirse oruç tutsun” (Sûre-i Bakara, Âyet 185.) Hâdis-i Şeriflerde de; “Eğer kullar Ramazan ayındaki fazileti bilselerdi, bütün senenin Ramazan olmasını isterlerdi” (Mecmau’z-Zevâid, 3/140-14.) “Ramazan ayı gelince, Cennet kapıları açılır, Cehennem kapıları kapanır, şeytanlar bağlanır” buyrulmuştur. (Et-Terğib ve’t-Terhîb, 2/92) Ramazan Orucu, Hicret’in ikinci yılı Şâ’ban ayının onunda, kıble Kâ’be’ye döndürüldükten bir buçuk sene sonra farz kılınmıştır. Gerek Âyet-i Kerîmelerden gerekse Hadis-i Şeriflerden anlaşılacağı üzere, orucun ruhî ve bedenî yönden pek çok hikmetleri vardır. Ancak, hepsinden önce oruç, Rabbimiz Teâlâ ve Tekaddes Hazretleri’ne itaat ve ibâdettir. Mü’min kul, bu itaatinden ötürü hudutsuz bir şekilde ecir kazanır, ALLAH’ın rızâsına nâil olur. Çünkü oruç, sadece ve sadece ALLAH içindir. ALLAH’ın keremi ise pek geniştir. Kezâ, “Reyyan” denilen ve sadece oruçlulara tahsis edilmiş bulunan Cennetin o hususi kapısından içeri girme hakkı elde edilmiş olur. Mü’min oruç sebebiyle, daha önce hasbelbeşer işlediği günahlardan dolayı hak ettiği azaptan da kendini uzaklaştırır. Oruç, bir yıldan öbür yıla kadar işlenen küçük günahlara keffarettir. Oruçtan hâsıl olan itaat sebebiyle Mü’min, ALLAH’ın çizdiği yolda dosdoğru gider. Çünkü oruç, ALLAH’ın emirlerini tutmak ve yasaklarından sakınmaktan ibâret bulunan takvâyı gerçekleştirir, irâdeyi kuvvetlendirir, gayreti biler, sabrı öğretir, zihnin berraklaşmasına, tefekkürün parlamasına yardımcı olur. Lokman Hekim oğluna şöyle demiştir: “Oğlum, mide dolduğu zaman tefekkür uyur, dil hikmetsiz olur, â’zâlar ALLAH’a ibâdetten geri kalır.” ...orada toplanan mahlukat pür dikkat Dede'yi dinliyorlardı. --Ya bu oruç gerçekten çok güzel bir ibadetmiş. Şayet ben mükellef olsaydım, kesinlikle bu ibadetten geri kalmazdım. --Elbette ki hiç bir müslüman ibadetlerden geri kalmaz. İbadetlerin hem manevi hem de maddi faydaları vardır. --Nasıl yani? --Şöyle ki: Oruç insana, düzen ve disiplin öğretir. Çünkü oruç, oruçluyu muayyen bir vakitte yemeye içmeye mecbur eder. Oruç, insandaki merhamet ve kardeşlik bağlarını geliştirir. Müslümanları birbirine bağlayan yardımlaşma ve ictimâî tesânüd (sosyal dayanışma) bağlarını kuvvetlendirir. Oruçlu kişinin açlık ve ihtiyaç hissetmesi onu başkalarına iyilik yapmaya sevkeder… Fakirlik, hastalık ve açlık sıkıntıları mevzuunda başkalarının derdine ortak olmaya teşvik eder. Oruç fiilen insanın hayatını yeniler, vücuttaki fazlalıkları atar, mideyi ve hazım organlarını rahatlatır, yiyecek ve içeceklerin bıraktığı kokuları yok eder. Hadis-i Şerifte de buyrulduğu gibi; “Oruç tutan sıhhat bulur”, “Sizlere oruç tutmanızı tavsiye ederim. Çünkü oruç kalplerinizi saflaştırır” (Künz-ül Hakâyık) Oruç, fakirlere karşı şefkatli ve merhametli olmayı öğretir. Çünkü nefis bazı zamanlarda açlığın acısını tadınca, bu acıyı diğer bütün zamanlarda da hatırlayarak, fakirlere karşı merhametli davranmasını temin eder, dolayısiyle ALLAH indinde güzel bir mükâfata kavuşur. Hülâsa, yukarıdan beri saymaya çalıştığımız bütün bu faydalı ve güzel hasletleri kazandıran orucun farz olduğu mübârek Ramazan-ı Şerif ayına ulaşmış bulunmaktayız. Bu bakımdan herşeyden önce bizleri bu aya kavuşturan yüce Rabbimize şükretmeliyiz. Zirâ, geçen sene beraber iftar ettiğimiz bazı insanlar, ne yazık ki bu aya ulaşmadılar. Rabbimiz bizleri ve topyekün Ümmet-i Muhammed’i Ramazan ayının rahmet, mağfiret ve feyz deryasından mahrum etmesin, felâha ermeyi nasib ü müyesser kılsın. RAMAZAN-I ŞERİF AYININ FAZİLET VE ESRÂRI İmam-ı Rabbânî Müceddid-i Elf-i Sânî Ahmed el-Farûkî es-Serhendî Kuddise Sırruh Hazretlerinden: «Ramazan-ı Şerif ayı büyük bir aydır. Bu ayda nâfile olarak kılınan namaz, zikir, sadaka ve benzerî ibâdetler, diğer aylarda edâ olunan farz ibâdetlerin sevâbı ile eşittir. Bu ayda bir farz ibâdeti edâ eden, diğer aylarda yetmiş farz ibâdeti edâ edenin ecrini alır. Bir kimse, Ramazan-ı Şerif ayında bir oruçluya iftar ettirirse, günahlarına keffâret olacağı gibi, kendisini de Cehennem azâbından kurtarmış olur. İftar ettirdiği kimsenin sevabından birşey eksilmeksizin, onun sevâbı kadar da kendisine sevap verilir. Ramazan-ı Şerif ayında, bir kimse kölesinin veya hizmetinde bulunanların vazifelerini hafifletirse, ALLAH Teâlâ kendisini bağışlar ve Cehennem azâbından âzâd eder. Resûlüllah (s.a.v.) Efendimiz Ramazan-ı Şerif ayına girdiği zaman, bütün esirleri serbest bırakırdı. İstek ve ihtiyaç sahiplerine ihsanlarda bulunurdu. Bir kimse Ramazan-ı Şerif ayında hayırlı işler ve faydalı amellerde muvaffak olursa, bu muvaffakiyeti bütün sene boyunca devam eder. Şayet bu ay, dağınık ve perişanlık içerisinde geçerse sene boyunca, dağınıklık ve perişanlık sürer. Bu bakımdan, mümkün olduğu kadar bu ay içinde cem’iyyet elde etmeye (derlenip toparlanmaya) çalışmak lâzımdır. Bunun için de bu ayı ganîmet bilmelidir. ALLAH sübhânehû ve Teâlâ Hazretleri, bu gecelerin her birinde, Cehennem azâbına müstehâk olmuş binlerce kimseyi âzâd eder. Bu ay içinde Cennet kapıları açılır, Cehennem kapıları kapanır, Şeytanlar zincire vurulur ve rahmet kapıları açılır. ONSEKİZİNCİ BÖLÜMÜN SONU |
Cevap: Dedenin Hikayesi ONDOKUZUNCU BÖLÜM --Yaw Dede bu çok güzel bir olay. --Hangisi? --Cennet kapılarının açılması, Cehennem kapılarının kapanması. --Elbette ki. Bu ALLAH'ın (cc) ne kadar merhamet sahibi olduğunu göstermektedir. ALLAH (cc) hiç bir kulunun Cehenneme gitmesini istemez. --Peki bir kısım insanlar ne diye ille de Cehennemi istiyorlar? --Bu akıllı bir adamın isteyebileceği bir şey değil. Şimdi bunları konuşturun, neredeyse ilahlık iddiasında bulunacaktır bunlar. Nitekim tarihte ilahlık iddiasında bulunanlar olmuştur. Nemrut, Firavun gibi. --Yok yahu, demek ilahlık iddiasında bulunan insanlar da var ha? Hayret doğrusu. Bir kul nasıl olur da bu kadar ahmak olabilir. Doğrusunu istersen, senin bu söylediklerini görünce hayvan olduğumuza şükrediyoruz. --Peki ALLAH'a (cc) isyan edenler, öbür dünyada ne diyecekler biliyor musunuz? --Ne diyecekler? --Sizin sorgunuz bittikten sonra, ALLAH'ın (cc) takdiri gereği toprak olacaksınız. O kafirler bunu görünce, şöyle söyleyecekler: "Ne olurdu biz de toprak olsaydık". --Vay be, yani hayvan olmak isteyecekler ha? --Evet, hayvan olmak isteyecekler ama olamayacaklar. --Yani hayvandan daha aşağı bir derecede olacaklar. --Evet aynen, öyle. --Bizi isyankar kul olarak yaratmayıp, hayvan olarak yaratan ALLAH'a (cc) hamd olsun. --Haklısınız, yatın kalkın halinize şükredin. --Evet, her zaman halimize şükrediyoruz. Bizde nankörlük yoktur. Bu arada oruç ile ilgili bilgileri dinlemeye devam edelim inşaALLAH. --Elbette, devem edelim inşaALLAH: İftarda acele etmek, sahuru te’hir etmek sünnettir. Resûlüllah (s.a.v.) Efendimiz bunun üzerinde ehemmiyetle dururdu. Bu hususa ehemmiyet vermek, âdeta kulluk makâmına münasip bir tarzda ihtiyacını arzetmektir. Hurma ile iftar etmek sünnettir. Resûlüllah Efendimiz (s.a.v.), iftarda şu duâyı okurdu: “Zehebe’z-zamâü ve’b-telleti’l-urûku ve sebete’l-ecru inşâallaâhü teâlâ”. (Meâli: Susuzluk gitti, damarlar ıslandı, inşâALLAH ecir de sâbit oldu.) Bu ayda, Terâvih namazı kılmak, Kur’ân-ı Kerîm’i hatmetmek sünnet-i müekkededir. Bunların neticeleri çok faydalıdır. ALLAH Teâlâ Habîb’i (s.a.v.) hürmetine cümlemizi muvaffak eylesin.» (Mektûbât, c.1, s. 61) SABIR VE ŞÜKÜR AYI Ramazan-ı Şerif oruç ayı olduğu gibi aynı zamanda bir sabır ve şükür ayıdır. Sabır, hem zirvedeki insanların hâli hem de o yolda mesafe katetmeye çalışanların güç kaynağı… Şükür ise, insana bahşedilen duygu, düşünce ve âzâları yaradılış gâyesi istikâmetinde kulanmak… Ramazan-ı Şerif ayı da hem sabrın hem de şükrün; kalb, lisan ve bütün âzâlarla zirve noktasında îfâ edildiği mukaddes bir aydır. En uzun ömürlüler, en çok yaşayanlar değil, uhrevî bakımdan hayatlarından en çok semere almasını bilenlerdir. İşte Ramazan-ı Şerif ayı böylesine bir ömür sürmek isteyenlerin, acziyet ve fakirliklerini itiraf ile ilâhî hazinelerden bolca istifade edebilecekleri bolca bir zaman dilimidir. Zirâ bu ay, sînesinde “Bin aydan daha hayırlı olan” bir geceyi, yani Kadir Gecesi’ni barındırmaktadır. İnananlar olarak bize düşen sadece rahmet, mağfiret ve felâh ayı olan Ramazan-ı Şerif’de değil, onun dışındaki günlerde de Rabbimize müteveccih bir hayat yaşayıp bütün bir seneyi Ramazanlaştırmak… İslâm’ın ulvî düsturlarını hayatımıza esas kılmak… Ve Efendimiz (s.a.v.)’in sünnet-i seniyyelerine sımsıkı sarılmaktır. ONDOKUZUNCU BÖLÜMÜN SONU |
Cevap: Dedenin Hikayesi YİRMİNCİ BÖLÜM Dede burada durdu, şöyle etrafına bir baktı. Vakit epeyce geç olmuştu. --Hadi bakalım! Bugünlük bu kadar yeter. Gidin yatın. Yarın yapılacak çok iş var. --Ya aslında daha dinleyebilirdik. --Yok hayır. Yarın devam ederiz inşaALLAH. Hem yarın kulübe için yapmamız gereken şeyler var. --Anlaşıldı, tamam. Hadi ALLAH (cc) rahatlık versin. --Sizlere de inşaALLAH. Herkes yuvasına gitti. Dede de bu gece yine mihmandarının inine gitti. Gece sahura kalkıp sahurunu yedi. Sabah namazını kıldıktan sonra biraz uzandı. Rüyasında yine torununu gördü. Torunu sürekli ona doğru koşuyor ama bir türlü yanına varamıyordu. Nenenin bakışları da değişmişti sanki. Artık eskisi gibi hiddetle bakmıyordu sanki. Bu minval üzere uyandı. Vakit kuşluk vaktiydi. Diğer orman sakinleri gelmiş mağaranın dışında aralarında sohbet ediyor, Dede'nin oruçla ilgili anlattıkları üzerinde yorumlar yapıyorlardı. --Ya ALLAH (cc) ne güzel insanlara Cenneti kazanabilecekleri imkanlar yaratmış, ama onlar ise nankörlük yapıyorlar. --Doğru söylüyorsun. Sonsuz bir hayatı geçici şeylere feda etmek akıllı adam işi mi? --Düşünsene, bu dünyadaki yaptığın işlere göre, ya sonsuza kadar Cennete gireceksin, ya da Cehenneme. Dede'ye söyleyelim de bize Cennet ve Cehennem hakkında da bilgi versin inşaALLAH. --Ya, iyi olur. Ama oruç hakkında anlatacakları bitmedi daha. Akşamı sabırsızlıkla bekliyorum. --Ben de öyle. Dede, konuşulanları gülümseyerek dinliyordu. Bu arada, çantasından kalem kağıt çıkarıp, torununa bir mektup yazdı. "BismillahirRahmanirrahim! Elhamdulillahi Rabbil Alemin. Vessalatu Vesselamu Alâ Rasulina MUhammedin âlihi ve Sahbihi ecmain. Sevgili torunum! İki seferdir, seni rüyamda görüyorum. Sanırım beni çok merak ediyorsun. Ben çok iyiyim, beni merak etmeyesin. Buradaki işlerimi tamamlayınca inşaALLAH sizi de aldıracağım. Bir kulübe yaptırıyorum. Bir çınar ağacının üstünde. Görsen çok şirin bir şey oldu. Burası da çok güzel bir yer. Yemyeşil bir alan. Berrek mı berrak suyu olan bir de dere var. Derede de balıklar. Balıkçı Osman'dan balık tutma malzemesi al. Bolca hem de. Hani balık tutmayı çok istiyordun ya. İnşaALLAH bu isteğin yerine gelecek. Daha kulübeyi tam olarak bitiremedim. Kapı ve pencereler kaldı. Bir de bazı ufak tefek şeyler. İnşaALLAH bir dahaki sefere sizleri aldıracağım. Neneni de gelmeye ikna et. Bu mektubu bir güvercinle gönderiyorum. Baki selamlar. ALLAH'a (cc) emante olun. Dede güvercini çağırdı. --Buyur. --Bu mektubu al, doğru torunuma götür. Dikkat et da yolda düşürme. --Merak etme. Kendim düşerim ama onu düşürmem inşaALLAH. --Peki. Al bakalım. Dede mektubu büvercinin gagasına tutturdu. Güvercin tam havalanıyrodu ki... YİRMİNCİ BÖLÜMÜN SONU |
Cevap: Dedenin Hikayesi YİRMİBİRİNCİ BÖLÜM --Bekle! Kartal da seninle gelsin. Diğer ormanlardaki kuşlara yem olma. --Peki. Zaten geçen sefer bir tehlike atlattım. --Ya kusura bakma. Geçen sefer düşünemedim. Kimseye düşmanlık beslemediğimden, herkesi kendim gibi sanıyorum. Böyle durumlarda beni uyarın. --Tamam inşaALLAH. Dede kartala dönerek: --Güvercin sana teslim. Onu gözün gibi koruyacaksın. --Merak etme. İnşaALLAH ikimiz da sağ salim döneriz. --Benim de temennim bu zaten. Hadi ALLAH (cc) yolunuzu açık etsin. --ALLAH (cc) razı olsun inşaALLAH. Kartal ve güvercin uçarak gözden kayboldu. Dede diğer hayvanlara dönerek: --Hadi bakalım. Şu kulübenin yarım kalan işlerini bitirelim. Tabana bir şeyler döşememiz lazım. Ne önerirsiniz. --En uygunu ot. Ağaç yaprakları da olabilir. --Ağaç yaprakları kuruyunca parçalanır. --Ardıç ağacının kabukları da bu iş için uygundur. Kabuklar ovulunca yumuşar. --Evet bu iyi fikir. Ama kabukları alta koyalım. Üste de yine ot koyalım. Sizden isteğim kuruyunca da yumuşak kalan ot bulmanız, hem de bolca. --Tamam hemen gidiyoruz. Ardıç kabuğu da getiririz inşaALLAH. --Tamam inşaALLAH. Bekliyorum. Hayvanlar etrafa dağıldılar. Epeyce bir süre sonra yığınla ot ve ardış kabuğu ile döndüler. Ardıç kabuklarını bür güzel ovup yumuşattılar. --Bakıyım hele. Hımmmmmmm! Tam kıvamında. Ben yukarı çıkıyorum, siz önce kabukları verin. --Tamam. Dede ip merdivenden yukarı çıktı. Diğer hayvanlar da ayının yardımıyla önce kabukları yukarı verdiler. Dede aldığı kabukları bir güzel tabana döşedi. Ardından da kabukların üzerini otlarla kapladı. Çok yumuşak bir zemin hazırlanmıştı. Artık kulübesinde kalabilirdi. --Eveeeeeeeeeeeet! Çok güzel oldu ellerinize sağlık. BU Arada Güvercin ve Kartal Cephesinde Güvercin ve kartal hızla yollarına devam ediyorlardı. Kartal: --Sen öne geç. Herhangi bir tehlike esnasında seni koruyabileyim. --Tamam. Kendi ormanlarından çıkmışlardı ki birden.... YİRMİBİRİNCİ BÖLÜMÜN SONU |
Cevap: Dedenin Hikayesi YİRMİ İKİNCİ BÖLÜM ...komşu ormandan bir atmaca hızla güvercine doğru atak yaptı. Bunu gören kartal: --Derhal geri dön ve bana doğru gel. Güvercinin kalbi güm güm atmaya başladı. Geriye dönünve atmacanın saldırısı boşa gitti. Kartal atmacaya hücum etti. Atmacaya yaklaştı ve ensesine bir pençe attı. Neye uğradığını şaşıran atmaca ağaçların arasında gözden kayboldu. --ALLAH (cc) senden razı olsun. --Ecmain inşaALLAH. Ya iyi ki Dede beni seninle göndermiş ha. Hadi bakalım, yola devam inşaALLAH. --Evet ya, daha gidecek epeyce yolumuz var. Kartalla güvercin, başka bir olayla karşılaşmadan Dede'nin evinin olduğu yere varmışlardı. Güvercin: --Sen burada beni bekle. Ben mektubu verip geliyim inşaALLAH. --Peki. Sakın geç kalma. --Kalmam inşALLAH. Güvercin Dede'nin evinin yolunu tuttu. Evin yanına vardığında, Torun'un sesini duydu. Yine Nenesi ile tartışıyordu. --Ya nene, nereye gitti dedem. Ben dedemi isterim. --Kızım bilmiyorum. Doğrusunu istersen, ben de pişman oldum. Deden gittikten sonra, yokluğunu iyice hissetmeye başladım. Dedenin başının etini yedim, biliyorum. Keşke burada olsaydı da obenim başımın etini yeseydi. Hadi bakalım, sen biraz bahçeye çık. Ben ortalığı süpüreceğim. --Tamam. Nene'nin bu itirafı Torunu etkilemişti. BU sefer hiç tiraz etmeden dışarı çıktı. Bunu gören güvercin: --İyi yav. Tam istediğim gibi oldu bu iş, diyerek toruna doğru süzüldü. Torun da güvercini görmüştü. Güvercinin ağzında bir kağıdın olması torunu şaşırtmıştı. --ALLAH! ALLAH! Bu da ne? Ya yavrulama zamanı da değil. Bu yuva yapma işine de benzemiyor. Tuhaf, çok tuhaf. Güvercin alçaldı, toruna iyice yaklaştı ve mektubu önüne bıraktı. Torun iyice şaşırmıştı. Bu da neyin nesiydi? Eğilip kağıdı aldı. Kağıtta bir şeyler yazılıydı. Heyecanla açtı ve açmasıyla bağırması bir oldu. Onun bağırmasına Nenesi koştu. --Ne oldu kızım? --Dedemden mektup var. --Neeeeeeeeee, mektup mu? --Evet! --Kim getirdi? --Bir güvercin. --Güvercin mi? Kızım sen iyi misin? Ne güvercini? Masallarda olur o. --Ya inanmıyorsan al oku. Nene mektubu alıp bir çırpıda okudu. Evet bu Dede'nin yazısıydı. Yalnız mektubun güvercin tarafından getirilmesine hâlâ akıl erdiremiyordu. --ALLAH! ALLAH! Nasıl olur bu? --Nene! --Buyur kızım! --Gidecek miyiz, Dedemin yanına? --Kızım acele etme. İyice düşünüp taşınmalıyız. Şu mektubu bir daha iyice okuyalım hele. Hadi bakalım içeri gidelim. Mektubu bıraktıktan sonra ağaca konan güvercin. Neticeyi adlıktan sonra, havalandı ve kartala doğru uçmaya başladı. Az sonra kartalla buluştular. --Ne yaptın? --Tamam, mektubu verdim. Torun aldı ve Nenesi ile birlikte okudu. İkisi de çok sevindi. --E sevinilmeyecek bir haber de değil hani. Hadi bakalım. Yolumuz uzun. --Evet ya, gidelim. Birlikte havalandılar ve kendi ormanlarına doğru yol almaya başladılar. Gelirken güvercinin saldırıya uğradığı yere varmışlardı ki... YİRMİİKİNCİ BÖLÜMÜN SONU |
| SAAT: 12:34 |
vBulletin® Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.
User Alert System provided by
Advanced User Tagging v3.2.6 (Lite) -
vBulletin Mods & Addons Copyright © 2025 DragonByte Technologies Ltd.