Şüphesiz bu Kur'an, en doğru yola iletir ve salih amellerde bulunan mü'minlere, onlar için gerçekten büyük bir ecir olduğunu müjde verir.
(İsra 9)


Kuran’ı okumaktan amaç eğer onu anlamak, yaşamak, pratiğe dökmek, emirlerini yerine getirmek, haramlardan sakınmak ise bu, insana insan olma duygusunu yaşatır.

Müslüman aleminin yeniden özüne dönebilmesi, geleceğe umutla bakabilmek, çocuklarımıza bir miras bırakmak için ve de toplum hayatının yeniden inşası için Allah’ın ipine sımsıkı sarılmak gerekmektedir. Irkçılık, hizipçilik ve tarafçılık gibi görüşlerin temelinde KURAN’SIZ bir hayat anlayışı mevcuttur.

“Yeter ki Kur’an susmasın” söylemini şu ayet-i kerime ile açalım :

Peygamber diyecek ki: “Ey Rabbim! Benim halkım bu Kur’an’ı terketti.”
(Furkan 30)

Ayet’i kerimede geçen “Kuranı mehcur” tabiri terk edilmiş,uzaklaşılmış anlamında kullanılmaktadır. “KURAN’I terkeden kimlerdir?” sorusunu kendimize soralım öncelikle.

Kuranı en son ne zaman okuduk ve mesajından hayatımıza neyi aktarabildik?

Kuranı bizler ne zamandan beri MEHCUR bıraktık?

Bütün ümitlerimizi bulduğumuz KURAN’DAN ne kadar ümitvar olabildik?

Hayatımızın kitabı olarak ne zaman ele almaya karar vermeye ihtiyaç duyduk?

Kuranı okurken veya dinlerken ne kadar heyecan duyduk?

Kuranı okuduğumuz halde verdiği mesajı neden ruhumuzun derinliklerine indiremedik?

Okuduğu anladığı konuştuğu saygı duyduğu halde ne kadar hayata aktarabildik?

Kuran’ın “Örnek Ümmet” emrine acaba ne kadar örneklik sergileyebildik?

Kuran’ın emri gereği Kurani bir toplumun inşaası için zorluklara ne ölçüde dirayet ve sebat gösterebildik?

Kuran’ın hükümlerini hakim kılmak için nasıl bir yöntem izledik?

Kuran bizlere birer “kurtarıcı” vasfı yüklemiş iken kaç kişiyi kurtarabildik?

Bu saydığım Kuran’i emirleri kendi namımıza hayatımıza ne kadar aktarabiliyoruz sorusunu kendimize soracak olursak, ayette geçen “MEHCUR” kelimesinin şu an ki halimizi ayna gibi yansıtan bir ifade olduğunu inkar edemeyeceğiz. İşte bir ÜMMETİN Kuran’ı mehcur bırakması, Kuran’ın emirlerinden uzak bir hayat yaşamasıdır.

KURAN bilgi kaynağı olmaktan ziyade BİLİNÇ kaynağının oluşmasına ehemmiyet vermektedir.Bilinçsiz bir ÜMMET olup, sonra da KURAN’ın hükümlerini yeryüzüne HAKİM kılamak fikri, asla gerçekleşmeyecek bir hayaldir. Bizlere düşen görev “uyuduğumuz yeter” diyerek artık uyanmak ve VİCDANIN hayata yansımasını sağlayabilmektir. MÜMİNLERİN vasıfları olan iyilik, güzellik, doğruluk, el-eminlik, dürüstlük, adalet,şahitlik, cesaret, erdem, dostluk, İslam kardeşliği, ahde vefa gibi daha bir çok Eşref-i mahlukat olma sıfatlarını ancak Allahın ipine, yani KURAN’A sımsıkı sarılarak elde edebiliriz.

Uyanan vicdanları yeniden diriltme namına ÜMMETİN gözbebeği olan KURAN’IN susmaması için, ÜMMET olarak yeniden dirilişe ve İSLAM hakimiyetine adım atılması için yaptığımız tüm hatalardan NASUH bir TEVBE ile dönüş sağlayarak bize verilen emanete sahip çıkmalıyız.

Kuran'i Kerim’in bizden istediği ALLAH’A ve RESULÜNE itaat etmemiz, KURAN’A tabii olmamız yani “EMR-İ BİL MARUF, NEHYİ ANİL MÜNKER” vasıflarına hakkıyla riayet etmemiz şarttır.KURAN’ın dünya ve ahiret mutluluğunu bizlere sunan yegane kaynak olduğunu hatırlamak adına, hayatımızı KURANİ ölçüler üzerinde yeniden inşaa edebilmeliyiz.

Cahiliyeden İSLAMA dönüşü düşünün. Arap yarımadası tam bir sapıklığın merkezi idi bunu örnek bir ÜMMETE dönüştüren, bir başka örneği bulunmayan bir topluma çeviren, KURAN’dı. Peygamber tebliği idi. Günümüzdeki mevcut manzara kaygı vericidir. Çünkü bugün insanlık, CAHİLİYE toplumu olarak adlandırabileceğimiz, o zamanki insanları yüzlerce kez katlayabilecek bir toplumla karşıya karşıyadır. .Kavimlerin helak sebepleri olan davranışlar kat be kat fazlalaşmıştır bugün. Her tür sapıklık ve aşağılığı “medeniyet” kabul eden toplumlar zuhur etmiştir. Bizler islamın temsilcileri olarak, KURAN’IN yeniden inşası için gayretlerimizi hiçbir şüpheye meyil vermeyecek şekilde ortaya koyabilmeliyiz. Bunu için de “YETER Kİ KURAN SUSMASIN” diyerek, hayatımıza derhal bir çeki düzen vermek zorundayız.

MEVLÜT HÖNÜL
MALAZGİRT
10/09/2009