Medineweb Forum/Huzur Adresi - Erkekler ağlamaz mı? Ben niye ağlıyorum?

Erkekler ağlamaz mı? Ben niye ağlıyorum?

[Linkler Ziyaretçilere Kapalıdır.Giriş Yap Veya Üye Olmak için TIKLAYIN...]

Uçaktayken günlük yazmak...
Aslında günlük değil o, dert ortağım benim. Bir de çözümler bulsan..ah günlük ah...
Tüm karar alma aşamalarını bana bırakıyorsun. Yine de seviyorum seni, çünkü beni yürekten dinliyorsun, bunu biliyorum evet.

Gelelim neden uçaktayken günlük yazdığıma.

Patlasa mıydım? İçim çok incindi, tek çare yazmak... Yazarsam rahatlarım. Hem ani karar almamak için de yapıyorum bunu, öfkeme hakim olmak için aynı zamanda.
Ne yapmalıyım hadi beraber bulalım.

Ne dersin günlük kardeş?
Ona kırgınlıklarımı nasıl anlatayım?
En iyisi olayları sana anlatayım, sonra karar verelim, vereyim.

Altı senelik evliyim. Eşimle severek evlendik, mutluyum ama içimden geldiği gibi değil. Buruk buruk acılar var içimde... Ve eşime bunları anlatamadım henüz. Uygun bir şekilde nasıl anlatırım bilmiyorum. Çünkü onu kırmak istemem, çünkü ona çok değer veriyorum.

Son birkaç senedir bilhassa, içimden geldiği gibi davranamıyorum. Eşim sanki her hareketimi eleştiriyor gibime geliyor, aslına bakarsan öyle. Bunu genelde sinirli olduğu zamanlarda yapıyor. Yüzüme karşı yıkıcı bir şekilde hem de. Oysa ona o kadar da dedim, 'bir hatam olduğunda bunu sâkin bir şekilde bana söyle' diye. Hiç dikkate almamış olmalı, böyle davrandığına göre.

Ben hatalarımı düzeltmek isteyen biriyim. O neden böyle yapıyor günlük? O böyle yapınca yüreğim nasıl sancıyor...

Evde bir alet vs bozulduğunda tüm çabamla onu düzeltmeye tamir etmeye çalışıyorum, bazen bazısını beceremiyorum kabul. Ama karım çok beceriksizmişim gibi elimden bir iş gelmediğini söylüyor, musluk, lamba vs hiçbir şeyden anlamazmışım. Tabi bunları da yine sinirliyken söylüyor.

Biliyor musun yaptığı yemek kötü dahi olsa ben ona demiyorum, kırmak istemiyorum.
Sence o neden böyle yapıyor?
O böyle deyince içimden hiçbir ev işini yapmak gelmiyor, hiç ona yardım etmek istemiyorum.

O temizlik yaparken yardım edeyim istiyorum, tozları alıyorum mesela, yoğun bir iş tempom olduğu için sıklıkla yapamıyorum, benim tozlarını aldığım yerlerin tekrar tozlarını alıyor, hiç güzel yapamıyormuşum. Ah kadın sen beni ne zaman anlayacaksın? Yardım edeyim diyorum, beraberce bir şeyler yapalım izin vermiyorsun ki. Bırak güzel yapamadıysam da tozlu kalsın ne olacak, ne diye kırarsın kalbimi? Ya da ben görmezken al oraların tozunu... Erkek ev işinden pek anlamaz, o halde geliyorum yanına, anlasaannn...
Sonuç; sana yardım etmekten soğuyorum, üzgünüm.

Yemek konusuna ne diyeceksin günlük? Karıma sürpriz için mutfağa gidiyorum, yemek hazırlıyorum, beni normalde mutfakta göremezsin düşün artık karımı ne kadar mutlu etmek istediğimi. Mutlu göreceğim yerde yine kızgın. Neymiş: Mutfak savaş alanına dönmüş, ah be kadın... Sürprizin tadını çıkarıp beraberce güzel bir vakit geçirsek ya! Mutfak eninde sonunda temizlenmez mi? Hem rica etsen, beğenmeyecek olsan bile yardım ederim sana.

Öfkelenmeden, sinirlenmeden nazik olmak, yapıcı olmak kolaydır. Kişi yapıcılığını esas sinirliyken gösterebilmeli.

Artık hiç içimden gele gele hareket edemiyorum ne yapmalı? Hep bir eleştiri gelir mi, gelir de kalbim kırılır mı korkusundayım.

İnsan üzgün olunca açlığını daha mı çok hissediyor günlük?
Kahvaltı yapmadan çıktım bugünde evden. Yaklaşık bir senedir kahvaltı da hazırlamaz oldu karım. Artık beni sevmediğini düşünmeye başladım. Noldu benim karıma? Biz menfaatleri bir kenara bırakıp sevgiye taliptik!
Bilemiyorum.
Sevgi kahvaltıyla gösterilmez belki ama kahvaltı sevildiğinin göstergesidir, bu erkekler için böyle. Neyse.

Beni uçakta günlük yazmaya iten esas meseleyi yazmadım daha sana.
Akşamına dönecek olduğum şehir dışı bir toplantıya gidiyorum. Ve biliyor musun karım beni uğurlamadı bile. Buna incininmez mi soruyorum sana? Bir insanı değersiz hissettirsen incinmez mi? Çok değersiz gördüm onun gözünde kendimi. Bu kadar değersiz olamam ben...

Sakın şuan gözümdeki yaşları görüp erkekler ağlamaz deme. Uydurma o söz. Kalbi olan herkes ağlar. Görüyorsun ya, ağlıyorum!

Büşra Şükran