Sessiz Geceler Ne Söyler
 

Sessiz...
Geceler ne söyler
Hangi sineye ibret zerk eder
Hicrana düşmüş kederin nasıl teselli eyler

Lahzanın
Derdinde midir gam
Nefsine adanmış olan ister şan
Ecel ruhumu alır, can çaresiz kalır, durur an

Gülmek
Hangi derde deva
Yoksa tebessüm etmek mi evla
Kahkaha atmak için bahane arayandır heva

Edep
Ne ülfetli bir sevda
Ruhun hakikatindedir o haya
Utanmaktan uzak kişiden, bekleme hiç vefa

Samimiyet
Ruhi, kalbi sadakattir
Aidiyetini, kendini bilmeyen cahildir
Akıl, ilim, irfan, hikmet içindir, avutan nefistir

Geçmiş
Yıllarda yokluk vardı
Ne bulursak yemek helalse haktı
Dert, illet, şeker, tansiyon ve stres çok uzaktı

Ecel
Vaktini hızlandıran vardı
Bilinmeyen hastalıklar o an yakalardı
Solunum, sindirim kalp ne kadar bilinen farktı

Ölüm
O yıllarda kırk, kırk beş
Yaşlarında aniden sessizce yakalardı
İnsan en az kendi kadar uzuvlarını tanımalıydı

Köyde
Belde ve mezralarda
Karnı, başı ağrıyanlar vardı, çare arardı
Her ne söyler, tavsiye ederlerse onu uygulardı

Gün
Batar, gece ağrı başlar
Sabaha kadar telaş içinde kıvranır yatar
Gün açmış, ahali işe başlamıştır, nefes bitmiştir

Mustafa Cilasun