Can Demiryel & Murakabe & Neşe Kutlutaş

Murakabe

Çekip gitmeden, simsiyah dumanlar içinde kalan bir gurbet treni gibi…
Yağan yağmurlar sonrasında ekmek tazeliğinde kokan, toprak yolları utandırmadan…
İlkokula yeni başlayan bir kız çocuğunun kurdelesi gibi, tertemiz ve terk edilmiş bir çocuğun, gözlerinde biriken hüznü alıp ellerine…
Hayatının son demlerini yaşayan ihtiyarların dualarını taşıyarak üzerinde…

Yüreğin daralmadan geceleri, hatıralarını kirletecek bir hevese niyetlenmeden kalbin…
Ölümün ve toprağın tadını unutmadan…
Bir pınarın gözenekleri gibi ağlayarak sabahları…
Ve
Akşamın alacakaranlığında rastgele adımlar atmadan şehrin sokaklarında…
Kimseye ihanet etmeden, suç ortağı olmadan birilerine…
Kelimelerin yerlerini değiştirmeden, hiç kimsenin vebalini almadan ve bir günaha uzatmadan ellerini…
Yanlış bir sözün manasına yaslanmadan…
Yarına dair uzun emeller yeşertmeden içinde…
Ve
Yok etmeden o muzip çocukluğunu…

Hayatın tam ortasından yürüyüp geçerek..
Emaneti sahibine teslim etmeden önce…
Ve hesap gününün dehşetiyle doğrulmadan daha…
Terk edilmiş bir sevdanın en derin yerindeki uykusundan çığlıklar atarak uyanmadan geceleri
Evladının yolunu gözleyen bir annenin tedirginliğine yaslayıp başını…
Ve
Kalbinin üzerinde uçuşan kuşları uzaklaştırmadan…
Bir hastalık anının telaşına kaptırmadan kendini…
İhmal etmeden, mehtabın gölgelerimizi aydınlatan ışığını…

Karanlıktaki ayak seslerinden korkmadan; ama bir yolculuk öncesinin garip hüznüyle gülümseyip bütün dostlarına… ve çaresiz kalmış insanların beddualarını almadan asla…

Güneşin cana yakın sıcaklığını bekleyerek, seher vakitlerinde herkes uyurken, halini arz edip Makam-ı Âli’ye… Bağışlanmış bir hayatı yaşadığımızı unutmadan…

Başını öne eğmeden ve aşırı gitmekten alıkoyup öfkeni, sözlerin en güzeliyle dokunarak, yeni başlayan her güne…
İçini yakan acıyı hiç kimseye göstermeden…
Eşeleyip durmadan kimsenin gizli kalmış günahını…
Alnında seccadeden kalan beyaz bir iz…
Ve.. geceye şerh düşmek için yıkayarak ellerini…
Buz gibi bir ****netle direnip zalimlere
Terk etmemek üzere yemin edip daha önce bulunduğumuz her bir yeri…
Taze yayık ayranın köpükleri gibi keyifli…
Çocukları peşine takıp koşturan uçurtmalar kadar hercai…
Akşam namazlarının vakti kadar kısa ve kat’i…
Bir gülün yaprakları kadar çaresiz…
Bir âmânın adımları kadar dikkatli…
Unutulmuş iyilikler kadar makbul…
Ve… Kabul edilmiş bir tövbenin temizliği ile…
Bir öğle sıcağında kalan son suyu içer gibi yavaş yavaş…
Bir bebeğin ilk adımları gibi heyecanla…
Bir gece yarısı çalan telefonun sesine koşar gibi tedirgin…
Ve… adresine ulaşamayan mektuplar gibi hep geri dönerek…
YAŞA… VE RAZI OL…
Ki… senden de razı olunsun…
Bir yolcunun taşıyabileceğinden daha fazlasını alma yanına…
Mahrum bırakıldığın her şey hayrınadır.
Israrından vazgeç, masumlarla birlikte gez, garipler yoldaşın olsun.
Sofrandan muttakîler yesin, eşyanın hakikatine çevir bakışlarını…
İsteme, sana verilsin.
İnfak et, bereketlensin.
Ateşten sakın, kader Yaradanın sırrıdır, onunla uğraşma.

Emredilen ve yasaklanana dikkat et.
Haddi aşma…
Ahmaklarla birlikte olma…
Nefsini hesaba çek.
Unutma!
Bir tabutu taşımak için dahi, en az dört kişi gerekir.

Kalp kırma, dua et…
Son anın dehşeti sarmadan, O’na yönel.
Şefkatlilerin en şefkatlisi, merhametlilerin en merhametlisi seninle olsun…

N.Kutlutas


[Linkler Ziyaretçilere Kapalıdır.Giriş Yap Veya Üye Olmak için TIKLAYIN...]

[Linkler Ziyaretçilere Kapalıdır.Giriş Yap Veya Üye Olmak için TIKLAYIN...]



[YT]puTaIZQOt9k#![/YT]

Beş Alamet Bir Kıyamet - Can Demiryel (Şule Özkalender Aydın)



[YT]IejiEO92yjM[/YT]


1

Müezzini olmayan...
İmamına uyulmayan...
Cemamati bulunmayan...
Bir salat düştü yüreğin payına...
Essalatü hayrummminennnevm ile...

Bekledi yürek...
Tekbir alınmadı...
Kıblegaha dönülmedi...
Seccade serilmedi...

Titredi yürek...
Halbuki...
İlk secde anıydı kalbini ilk attıran...
Nabzını hızlandıran...
Yüreği kanatlandıran...
Miraç oldu, Burak geldi...
Gidemedi...
Ayaklarına dolandı nefsi...
Yüreği zincirledi...
Yükselemedi...

Yerde kaldı...
Yürek ağladı...
Namazdayım, namazdayım diye inledi...
Duyan olmadı...

Sustu..
Kıyama durdu...
Kıyameti gördü...
Sustu...
Ruküya eğildi...
Alameti gördü...
Sustu...
Secdeye vardı...
Secdesini gözyaşlarıyla suladı...
Nedameti gördü...

Tahiyyatta oturdu...
Oturdu...
Oturdu...
Selama durdu...

Okudu...
Üfledi...
Arşa yolladı...

2

İftarı olmayan...
Miadı dolmayan...
Ezan-ı Muhammedisi okunmayan...
Bir savm düştü...
Yüreğin payına...
Aleykümüssıyame ile...

Bekledi yürek...
Susuzluğa kanmadı...
Açlığı doymadı...
İmsakı olmadı...

Titredi yürek...
Halbuki ilk nefsi terbiyesiydi...
Varlığını öldüren...
Şeytanını kahreden...
Kalbi fetheden...
Ruhu hazinelere gark eden...
Sahur geldi...
İmsak oldu...
Gidemedi...
Ayaklarına dolandı nefsi...
Yüreği zincirledi...
Yükselemedi...

Yolda kaldı...
Oruçluyum, oruçluyum...
Diye ağladı...
Duyan olmadı...

Sustu...
Ekmek yemedi...
Nimeti gördü...
Sustu...
Su içmedi...
Kevseri gördü...
Sustu...
Artık kalp gözü açık baş gözü kördü...

İftarı açtı...
Yedi...
Yedi...
Şükre ulaştı...

Okudu...
Üfledi...
Arşa yolladı...

3

Kırk hissesi olmayan...
Biri bulunmayan...
Hesabı sorulmayan...
Bir fakirlik düştü yüreğin payına...
Ve âtüzzekat ile...

Bekledi yürek...
Avuç açan olmadı...
Vereni bulunmadı...
Sayısı sorulmadı...

Titredi yürek...
Halbuki...
İlk en sevdiğinden...
Eli titremeden...
Gözü kalmadan...
Verişiydi...
Sermaye geldi...
Mal eridi...
Gidemedi...
Ayaklarına dolandı nefsi...
Zincirledi yüreği...
Yükselemedi...

Darda kaldı...
Dünya malı, dünya malı...
Diye ağladı...
Duyan olmadı...

Sustu...
Gömleğini verdi...
Libası gördü...
Sustu...
Ekmeğini böldü...
Taamı buldu...
Sustu...
Yüreğini serdi...
Mutmain oldu...

Elini açtı...
Gözünü yumdu...
Verdi...
Verdi...
Verene erdi...

Okudu...
Üfledi...
Arşa yolladı...


4

Tavafı olmayan...
Mekkesi bulunmayan...
Hicreti duyulmayan...
Bir hac düştü yüreğin payına...
Femen haccel beyte ile...

Bekledi yürek...
Döndü olmadı...
Durdu olmadı...
Geldiği nokta...
Başladığı noktaydı...

Titredi yürek...
Halbuki...
İlk lebbeyki...
İlk innel hamdesi...
İlk velniğmetesiydi...
Allahümme lebeyk ti...
Sa'ye varamadı...
Gidemedi...
Ayaklarına dolandı nefsi...
Zincirledi yüreği...
Yükselemedi...

Harda kaldı...
Hacıyım, haccım…
Diye inledi…
Duyan olmadı…

Sustu...
Seyretti...
Makam-ı İbrahimi gördü...
Sustu...
Kokladı...
Hacer-ül esvedi duydu...
Sustu...
Susadı...
Zemzeme kandı...

Gönlünü raptetti...
Döndü...
Döndü...
Tavafa geldi...

Okudu...
Üfledi...
Arşa yolladı...


5
"
İkrarı okunmayan...
Tasdiki olunmayan...
Tanığı bulunmayan...
Bir şehadet düştü yüreğin payına...
Eşhedü en la ilahe illallah...
Ve eşhedü enne Muhammeden abduhu ve Rasuluhu ile...

Bekledi yürek...
Söyledi olmadı...
İnandı olmadı...
İmanla inanmalıydı...

Titredi yürek...
Halbuki...
İnanıyordu...
Amenna ve saddakna idi...
Ve berzahtaydı...
Ve ahdi ervahtaydı...
Orada ahitleşmişti...
Ahde vefa gösteremedi...
Gidemedi...
Ayaklarına dolandı nefsi...
Zincirledi yüreği...
Yükselemedi...

Yarda kaldı...
Şahidim, Şahidim...
Diye ağladı...
Duyan olmadı...

Sustu...
Kainatı izledi...
Hepsi şahitti...
Sustu...
Ağaçları izledi...
Dalı zikirdi...
Sustu...
Dağları gördü...
Tefekkür etti...

İhlasını hissetti...
İnandı, inandı...
İmana geldi...

Okudu...
Üfledi...
Arşa yolladı...


VE KIYAMET…


"
Meltemi olmayan...
Rüzgarı duyulmayan...
Yeli bulunmayan...
Bir fırtına düştü...
Yüreğin payına...
La uksimu bi yevmil kıyame ile...

Bekledi yürek...
Beklediğine değmişti...
Beklenen gün gelmişti...
Rabbisi gel demişti...

Titredi yürek...
İşte gassalın önündeydi...
Su sıcak diyemedi...
Soğuktan titremedi...
Yundu yıkandı...
Gelin gibi giydirildi...
Halbuki...
Daha yapacakları vardı...
Daha başlayacaktı...
Daha namaz kılacak...
Daha oruç tutacak...
Hacca gidecek, zekat verecekti...
Ve bunların hepsine şahitlik edecekti...
Her seferinde ayaklarına dolanan nefsi...
Şikayet edecekti...
O nefsi yenecekti...

Zarda kaldı...
Zarardaydı...
Ölmedim, ölmedim...
Diye ağladı...
Duyan olmadı...

Sustu...
Teslim oldu...
Teslimiyyeti buldu...
Sustu...
Sakin oldu...
Sükuneti buldu...
Sustu...
Kabrine baktı...
Cenneti gördü...

Okudukları...
Üfledikleri...
Arşa yolladıkları...
Cenneti olmuştu...

~ ~~ ~~ ~~ ~~

Yazar: Şule Özkalender Aydın
Yorum: Can Demiryel

Ya-sin / Can Demiryel / M.İslamoğlu


ya-sin


ey insan
ey yüz akı gönül aydınlığı
kabul olmuş sadaka kadar güzel
bir duygu sarıyor seni anan yüreğimi
bastığın toprakla yıkadığın gözüme
şimdi güneş bile siyah görünüyor
ey yüz akı gönül aydınlığı

ben kendime ağlarken Uhud’da ağlar mıymış
Hıra’yı mahzun gördüm soramadım sevgili
hasretinin dışında başka derdi var mıymış?

ey insan
içimde büyüttüğüm tüm çiçekleri
sana adıyorum
ıtırları formulas>yaseminleri menekşeleri
lale bana kalsın
kapına çiçeklerin karalısını sunmaktan
utanıyorum

dua çıkmayan göğe sevdalar çıkar mıymış?
bülbülünü kaybetmiş bu evrensel bahçede
dikenler bile bir hoş gayrı gül kokar mıymış?

ey insan
göklerin öğrencisi yerlerin öğretmeni ey
sen öğrettin taşa konuşmayı
ağaca selam vermeyi
aya yarılmayı toprağa dürülmeyi
göklere kurulmayı durmayı zamanı
yılana ve deveye sevmeyi
ölmeyi öldürmeyi
yaşamayı sen öğrettin insana

o bengisu gözünden fışkıran pınar mıymış?
baharların kaynağı ve yolunu gözleyen
bir ben sevda şehidi bir de şu çınar mıymış?

ey insan
ey tebessümünden cennetler yaratılan
gül bahar geliyor ağla gök seviniyor
gözyaşını karanfil diye göğüslerine takan melekler
kapında divan durup ağlamanı bekliyor
hüzün kuruluyor ekmekten önce sofrana
bunun için bir bir uçuyor sevdiklerin
bu yüzden öksüz bu yüzden yetim kalıyor
efendisi yetimlerin.

niçin döndü bu rüzgar yol vermez dağlar mıymış?
yine Ferhat kesildin bu ne canhıraş gönlüm
bağrını deldin diye dağlar da ağlar mıymış?

ey insan
sen olmasaydın
insanlar ölmeyi öğrenmeden öleceklerdi
yaşamanın özgül ağırlığını
keşfetmeden yaşayacaklardı
hayat fahişe erkeklerin elinde
bir yosma gibi hırpalanacak
hangi mevsime el atsak
elimizde yapış yapış bir şeyler kalacaktı

acımı tartamayan aşkımı tartar mıymış?
gönlüme yol vermeyen şu zifiri perdeyi
o cennet elleriyle lûtfedip yırtar mıymış?

ey insan
sen olmasaydın
Yusufçuk kuşunun ne dediğini
yılanların niçin toprak yediğini bilmeyecektim
herşey çift yaratılırken niçin birşey tek?
bilmeyecektim bir gövdede mücevhere dönüşen taşı
hem yol hem yolcu hem hedef olanın
içinde kopan amansız savaşı
olmasaydın sen

çekilen dizde derman gözümdeki fer miymiş?
kendimi bir kum diye atıversem çölüne
ona vurgun bulutlar üstümde gezer miymiş?

ey insan
senin sırrın
gözyaşının terkibinde saklıymış
bu gerçeği bir denizin dudağından öğrendim
gecenin bir vaktinde bir sevgili ağlarken
bir dişi varlığını varlığına adarken
bir erkeğin ellerinde
ölüm havlu atarken
haklıymış

söyle gönlüm bu sevda mahşere kalır mıymış?
alışılmış sözcükler yükleyip kanadına
ona doğru uçursam katına alır mıymış?

ey insan
ey güneş hamilesi
bir kere doğarmışsın
bin kez doğururmuşsun
parmakların sevdanın kesilmeyen çeşmesi
onun için ağlıyor yeni doğan bebekler
doğur doğur ki dünya kaybetti gözlerini
doğur ey İsrafil’in nefesi
ey güneş hamilesi

sen olmazsan gemide bu tufan diner miymiş?
gemilerin de yandı sil aklından dönüşü
vakt indi yüreğim gidenler döner miymiş?

ey
ey ins
ey insan
hıncını hıncıma kat
sancını sancıma kat
pamuktan ellerini geçir yürek halkama ister ayağın katına çek istersen yerlere at.




[YT]bVM2q0aRsuA[/YT]

[Linkler Ziyaretçilere Kapalıdır.Giriş Yap Veya Üye Olmak için TIKLAYIN...]