Medineweb Forum/Huzur Adresi

Go Back   Medineweb Forum/Huzur Adresi > ..::.MEDİNEWEB FORUM DİNİ KONULAR.::. > Muhtelif Dini Konular > Risale_i Nur (Said Nursi) > Bediüzzaman, sünnet-i seniyye yolumu aydınlatıyor diyor

Konu Başlıkları: Bediüzzaman, sünnet-i seniyye yolumu aydınlatıyor diyor Konu Cevaplama Paneli
Kullanıcı isminiz: Giriş yapmak için Buraya tıklayın
Aşağıdaki Kutuya Sorunun cevabını Yaz ( Bakara )
Başlık:
  
Mesajınız:
Trackback:
Kaynak olarak Ekle
Başlık Sembolleri
Konunun başında Sembol kullanmak için aşağıdaki Listeden bir Sembol seçiniz:

Diğer Seçenekler
Diğer Ayarlar
Değerlendirme
İsterseniz bu Konuyu buradan değerlendirebilirsiniz.

Konuya ait Cevaplar (Yeniler yukarda)
14 Nisan 2013 23:51
NİSAREYYAN
Cevap: Bediüzzaman, sünnet-i seniyye yolumu aydınlatıyor diyor

14 Nisan 2013 23:13
EyMeN&TaLhA
Cevap: Bediüzzaman, sünnet-i seniyye yolumu aydınlatıyor diyor

''Peygamberimiz (sas) nasıl ki yaşayan Kur’an’sa, bizler de yaşayan sünnet-i seniyye olmalıyız. Bu yolda karşımıza çıkan ilk engel, alışkanlıklarımızdır.
Yani evvela esaretlerimizi gözden geçirmeliyiz…''

çok çok doğru bir tespit...
14 Nisan 2013 23:02
EyMeN&TaLhA
Bediüzzaman, sünnet-i seniyye yolumu aydınlatıyor diyor

Hekimoğlu İsmail'in yazısı:

Cahiliye dönemimden, sünnet-i seniyyeye yapışarak kurtuldum!

Allah’a inanmak başkadır, Allah’a kul olmak başkadır. Yani “Ben iman ediyorum.” diyen kişi, ortaya bir iddia atmış olur; bunun da ispatı gerekir.

İnsanın canı gezmek, eğlenmek, para harcamak, dünyayı bir rüya gibi yaşamak ister. İşte bu noktada iddia ettiğimiz şeyin ispatını yapmak lazım geliyor. Mesela sahabe, sevmediği, tiksindiği bir hayattan geliyor. Bunun için İslamiyet’e dört elle sarılıyor. Biz de dönüp dünkü hayatımıza baksak, pek çoğumuz kendimizi kınarız. “Neden şu sözü söyledim? Neden şu hareketi yaptım?” diye… İslamiyet’e uymadığımız her hadisenin sonunda maddî-manevî öyle zararlara uğrarız ki, daha bu dünyada cehennem azabı çekeriz.

Lem’a’larda Üstad buyurmuş ki, “Çok tazyikat altında, gayet ağır yükler yüklenmiş bir vaziyette kendimi gördüğüm zamanda, sünnet-i seniyyenin o vaziyete temas eden meselelerine ittibâ ettikçe, benim bütün ağırlıklarımı alıyor gibi bir hiffet buluyordum. Bir teslimiyetle, tereddütlerden ve vesveselerden, yani, “Acaba böyle hareket hak mıdır, maslahat mıdır?” diye endişelerden kurtuluyordum. Ne vakit elimi çektiysem, bakıyordum, tazyikat çok. Nereye gittikleri anlaşılmayan çok yollar var. Ne vakit sünnete yapışsam yol aydınlanıyor, selâmetli yol görünüyor, yük hafifleşiyor, tazyikat kalkıyor gibi bir hâlet hissediyordum.”
Sahabe, cahiliye devrinde bir ateşin içindeydi. Peygamberimiz, onları o ateşten çekti aldı. Aynı şey bugünkü Müslümanlar için de geçerli. Sahabeye tanınan hak, her Müslüman’a tanınmıştır. Yani bir Müslüman’ın hayatında “cahiliye devri” olabilir. Amma sünnet-i seniyyeye ittiba ederek, o devirden çıkmak mümkündür.
Benim de hayatımda “cahiliye dönemim” dediğim bir dönem oldu... Okul sıralarında felsefe öğretmenimiz, “Akla uymayan ayeti reddederim!” diyordu. Psikoloji öğretmeni, ruhun varlığına inanmıyordu. Biyoloji öğretmeni, “Kılı, kıl hücresi yapar.” diyordu. Fizik hocası, “Kâinatı var eden, big bang olayıdır.” diyordu. Tarih öğretmeni, “Muhammed (sas)” denildiğinde salavat getiren arkadaşımızı dövüyordu. Böyle yetiştik… İçkisi, sigarası, kız arkadaşı olmayana “gerici” diyorlardı. Okul yılları değil, adeta bataklık yıllarıydı o zamanlar… Gözümün önünde pırlanta gibi arkadaşlar kayboldu o bataklıkta… Birer natürist olup çıkmıştık!.. Necip Fazıl’ın dediği gibi; “Bir hayata çattık ki, hayata kurmuş pusu…”

Kalp iman ile beslenmemişse, sıkıntı alarmdır. Dünyan ve ahiretin viran oluyor, dikkat et demektir. Bu sıkıntıyla kendimi tahkiki iman derslerinin içinde buldum. Âlimlerin yakınında bulunup, “Acaba Peygamberimiz nasıl yaşıyordu?” sorusuna cevap aradım. O muhterem insanları tanıdıkça, “Demek ki bir insan böyle de yaşayabilirmiş.” dedim. Fiilen İslamiyet’i yaşamak en büyük sünnetmiş; bunu anladım. Çekirdek, toprakta çürümeye başlayınca filiz verir. Filiz gün ışığına çıkınca tohumken çektiği çilelerin hepsini unutur; çiçek çiçek, yaprak yaprak tebessüm eder. Her olayın cennete bakan bir yönü var. Ben de “cahiliye devri” dediğim o günlere veda edip, sünnet-i seniyye bahçesinde dolaşmaya başlamıştım… Çünkü görüyor ve anlıyordum ki, Allah’a kul olmamanın cezası, en basit şeylere esir olmak, bağlanmaktır. Peygamberimiz (sas) nasıl ki yaşayan Kur’an’sa, bizler de yaşayan sünnet-i seniyye olmalıyız. Bu yolda karşımıza çıkan ilk engel, alışkanlıklarımızdır.
Yani evvela esaretlerimizi gözden geçirmeliyiz…
alıntıdır
Zaman

Yetkileriniz
Konu Acma Yetkiniz Yok
Mesaj Yazma Yetkiniz Var
Eklenti Yükleme Yetkiniz Yok
Mesajınızı Değiştirme Yetkiniz Yok

BB code is Açık
Smileler Açık
[IMG] Kodları Açık
HTML-Kodu Kapalı

Bir Ayet Bir Hadis Bir Söz | www.kaabalive.net Bir Ayet Bir Hadis Bir Söz | www.medineweb.net Yeni Sayfa 1
.::.Bir Ayet-Kerime .::. .::.Bir Hadis-i Şerif .::. .::.Bir Vecize .::.
     

 

 Medineweb Sosyal Medya Gruplarımız:  Medineweb  Medineweb  Medineweb  Medineweb Medineweb     

  www.alemdarhost.com sunucularını Kullanıyoruz.