| |||||||
Konuya ait Cevaplar (Yeniler yukarda) |
| 03 Mayıs 2014 14:27 | |
| mehmet akif2 | Cevap: Büyüklük Devrinde Çocuk Olmak parkda kaydırakta kayan anne abes karşılanabilir ama kaarken aferin denilebilir salıncakdayken sallıyabiliriz evde oyuncaklarıyla oynayabiliriz birlikte resim kek ya da kurabiye yapabiliriz oğlum küçük oyuncak hayvanlarını önümüze getiriyor sana et pişirdim diyor kendince çay yapıyor biz de yiyoruz keyifleniyor babasıyla ya da benle güreşince çok mutlu oluyor enerjisini atıyor çocuklar büyüyünce bunları bizden istemiyecekler bile her yaşın kendine gore güzelliği var |
| 03 Mayıs 2014 11:50 | |
| Nesli_Nur | Cevap: Büyüklük Devrinde Çocuk Olmak günümüzün klasık ebeveynlerinde malesef bu yazılanların hepsi mevcutt... iki dk.çocuğuyla top oynamaz,ilgilenmez ama akıllı telefonuyla saatlerde candy crush oynayabilir,prize bağımlı gibi bir yandan akıllı tlfnlarını şarj ederler bir yandan oynarlar bu onlar için zor değil ... Geçen gün yeğenm okul servisini kaçırdı sonradan ben okula bıraktım gittiğimde beslenme saatiydi çocukların önündeki yiyecekler görünce çok üzüldüm , zeytin ,peynır, yumurta,süt,peynir görmeye hasret kaldım..güya uylması için bi beslenme prog.verilmiş,Tüm çocukların önünde hazır yiyecekler vardı o an anladım yeğenim Vildanın ısrarla' bana para verin ben okulda alırım bişeyler dedğini'.. Velhasılı kelam çocuklar sevgiyle,ilgiyle,şevkatle büyürler ..elektronk oyuncaklarla,hazır besinlerle,ilisizlikle değil... Biyolojik olarak anne-baba olabilir herkes ama iyi evlat yetiştirilemez ..Bugün onlarla ilgilenilmesi gereken zamanlardan kısılan dakikaların,saatlerin bedelini ileride çok ağır ödeyecklerini bilmeleri gerekir . Sonra falancanın oğlu kızı bunu yaptı ,şunu kazandı diye örnek gösterirler tabii hiç düşünmezler falancanın annesi babası çocuklarıyla ilgilendii bir çok şeyden feragt etti demezler ...  azranur ... |
| 03 Mayıs 2014 07:31 | |
| azranur | Büyüklük Devrinde Çocuk Olmak Güneşli bir bahar günü, çocuklar parkı doldurmuş… İçlerinde biri var ki, belki de parkın en şanslı çocuğu… Çok anne baba var etrafta, kimileri ayakta elinde telefon, sigara… Oturan, konuşan, çay içen, gazete okuyan… Kimileri sıkılmış “Hadi gidiyoruz artık.” diye bağırmakta. Bir anneye takıldı gözlerim çocuklar içinde. Kalabalığa ve yaşına aldırmadan kızıyla birlikte kaydırakta kayan bir anne. Parkta çocuğuyla oynayan anne görmek şaşırtıcı, çünkü günümüz büyüklük devri… “Güzel havada çocuğu parka getirdik işte.” mecburiyetinin, ilgili anne-baba olmaya yettiğini zanneden hale geldik pek çoğumuz. Ne kadar lütufkâr davrandığımızı düşünüyoruz: “Hadi koş oyna!” diye oyun parklarına çocuklarımızı salıverirken. Kenarda büyükçe beklemek marifetmiş gibi, elimiz salıncaklara zor gidiyor çocuklarımız “Beni sallar mısın?” diye yalvarırken. Büyümek için acele ettiğimiz çocukluğumuzu bir nebze de olsa yaşamak bir kez daha nasip olmuşken, yazık ediyoruz en güzel zamanlara. Onunla oynayamayacak kadar büyük olduğumuzu söylüyoruz bizi yanına çağıran çocuğumuza kızgın kızgın bakarken, ama parmaklarımız elimizdeki telefonda puanlar toplarken oyunun en âlâsını oynuyoruz. Çocuklarla boğuşmaya enerjimiz olmuyor ama bilgisayar başında geç saatlere kadar oyunlar oynamaya güç yetirebiliyoruz. “Hadi oynayalım baba.” diye yalvaran çocuğumuzun topu ayaklarımızın ucuna kadar geliyor da, vurmaya üşeniyorken, kendi formumuz için gece yarıları halı sahalarda top peşinde koşmaktan yorulmuyoruz. Büyümek için acele eden biz yetişkinlere sorsak pek çoğumuz yeniden çocuk olmak isteriz oysa, yeniden küçük yaşlara dönmek ve yeniden koşturabilmek isteriz… Ya da kimimiz hiç çocukluğumuzu yaşamadığımızı söyleyip yeniden o yaşlara dönmek isteriz. Yanında bir çocuk olan herkesin “yeniden çocuk olma” şansı vardır aslında. Neşesinde kaybolabilir insan çocuk gözlerinin içine dalınca. Bir çocukla boğuşmak dünyaya dair herşeyi bir kenara itebilme gücünü verir insana. “Benim zamanımda bunlar yoktu.” dediğimiz oyuncağın bir ucundan tutarak en güzel hülyalara dalabiliriz. Çocuğumuzun pişirdiği küçük pembe fincanlarda hayali çaylar yudumlarken, akşama ne yapacağımızın tasasını bir süreliğine de olsa unutabiliriz. Parkta çocuğumuzla oynayacağımız bir avuç kum için hiç kimse bizden para istemez. Ağaçlar arkasında saklambaç oynarken, hayatın bütün sıkıntılarından bir süreliğine saklanabiliriz. Çocukla oynarken hayat durur aslında, bütün sesler susar, bütün ışıklar söner… Bütün kalabalıklar durulur. Siz ve çocuk başbaşa kalırsınız en kalabalıklar içinde bile… Ruh ruha, gönül gönüle… Büyüklük devrinde çocuk olmayı bir deneyebilsek, bir daha bu huzurdan vazgeçemeyeceğiz… alıntıdır |
Yetkileriniz
|
| .::.Bir Ayet-Kerime .::. | .::.Bir Hadis-i Şerif .::. | .::.Bir Vecize .::. |
|
Medineweb
Sosyal Medya Gruplarımız: |
