| |||||||
Konuya ait Cevaplar (Yeniler yukarda) |
| 21 Ocak 2022 20:18 | |
| Mihrinaz | Çocuk terbiyesi çocuğun kalbine girmektir. Davranış öğretmeye çalışmak değildir. |
| 14 Temmuz 2015 11:18 | |
| EyMeN&TaLhA | Cevap: Medineweb ''Adem Güneş'ten çocuk terbiyesi ile ilgili sözler'' arşivi İrade kazanımında namazın önemi İrademi nasıl kuvvetlendiririm? İrade kazanımında iki önemli faktör rol oynar: 1- Zaman Zamanı planlayabilmek ve zamana uyum sağlayabilmek irade kazanımını güçlendiren en önemli faktördür. Eğer namaz kılıyorsanız, kendinizi ezan okunur okunmaz namaz kılmaya göre programlayıp elinizdeki meşguliyeti bırakabilirseniz, irade kazanımının ikinci faktörünü yerine getirmiş olursunuz. 2- Vazgeçebilme Kişi ezan okunur okunmaz yapılan işi bırakıp, bulunulan ortamdan ayrılarak, namaz kılmaya yönelebilirse, bu bir irade egzersizidir işte. Bu yönüyle namaz, irade kazanımına büyük oranda katkı sağlar. Ezanın sesini duyduğu an, yerinden kalkabilmeyi başaran kişi iradesini kuvvetlendirme yolunda önemli bir adım atmış olur. |
| 14 Temmuz 2015 11:10 | |
| EyMeN&TaLhA | Cevap: Medineweb ''Adem Güneş'ten çocuk terbiyesi ile ilgili sözler'' arşivi Çocuklara hiç mi aferin demeyeceğiz? Maşallah diyebilir miyiz? Olumlu ya da olumsuz davranışlarına tepki vermeyecek miyiz? Klasik psikoloji kitaplarına baktığımız zaman, mükafatı şu şekilde tanımlıyor: 1- Çocuğa fiziksel bir ödül vermek: Çikolata ya da oyuncak gibi maddi bir şey 2- Çocuğa duygusal bir ödül vermek: Çocuk bir iş yaptığında ” Aferin” diye hitap etmek, çocuğun başını okşamak, çocuğa tebessüm etmek, çocuğa o sırada ilgi göstermek. Ancak çocuğun saçını okşamak bir mükafat değildir ki… Bu, senin ebeveynlik görevindir. Senin öğretmenlik görevindir. Onu bir mükafat olarak düşünemezsin. Çocuğun yüzüne dokunmak, çocuğun karşısında onun boy hizasına gelerek; ” Bir şey mi söyledin? Biraz önce duyamadım, kusura bakma. ” ” Aferin, yapmışsın! ” ” Hay maşallah! Ne kadar da güzel oldu! ” diyebilmek, tarif ettiğim şekilde ödülün içerisinde yer almıyor. Bunlar zaten insan olmanın bir gereği olarak, bir ebeveyn olarak çocuğa sunacağın şeyler zaten. Bunları ödül kategorisi içerisinde görmüyorum. Eğer bunları da ödül olarak görürsek, ebeveyn-çocuk ilişkisini mekanik bir hale sokmuş oluruz. Fakat şöyle yapılırsa tehlikeli olur; çocuk resim yapmış ya da dişlerini fırçalamış, anne ” Ne kadar da güzel olmuş kızım” yerine, ” Aman aman babası, koş koş! Ne kadar da güzel resim yapmış benim canım kızım! ” ” Babası koş koş! Ne de güzel dişlerini fırçalamış benim oğlum! ” gibi ifadeler kullanılırsa, bu ödül değil abartıdır. Doğallıktan çıkmış, çocuğu yönlendirmek amaçlı, çocuğun yaptığı şeyi hissetmesinin önüne geçen, çocuğun yaptığı çalışmanın hazzını, keyfini, yapabilme becerisinin önüne geçen abartılı bir davranıştır. Bunun adı ödül değil, dengeyi kaybetmiş bir yetişkin tavrıdır. Çocuk diş fırçaladığı, temizlendiği, haz aldığı için mutlu olmalı. Aksi takdirde annesinin mutluluğunun kendisine duyurduğu keyfi yaşamaya başlar. Böylesi bir çocuk, diş fırçalayacağı bir anda, annesinin aynı davranışlarını yine görmek isteyecektir. Annesiyle tartıştığı bir sırada, ” Dişlerimi fırçalamıyorum! ” diyecektir. Bütün duygu dünyamızla var olmaya çalışacağız ama abartıya kaçmayacağız. |
| 11Haziran 2015 08:57 | |
| EyMeN&TaLhA | Cevap: Medineweb ''Adem Güneş'ten çocuk terbiyesi ile ilgili sözler'' arşivi  Çocuğun sevdiği kişi olabilmek... Çocuk onu seven kişiyle değil sevdiği kişiyle dost olur. Çocuğun bozulmamış ruhu duruluk, saflık ve samimiyetten hoşlanır. Sevdiği insanın zihninin arka planında bir şey olması çocuğu tedirgin eder. Ve çocuk yetişkini hisseder… Duygularını da düşüncelerinde saklı tuttuğu gizli yanları da… Yetişkin ne kadar doğal olursa çocuk kendini o kadar güvende hisseder… Çocuğa güven ve emniyet vermeyen yetişkinin çocuğu çok sevmesi, çocuk için anlamlı değildir. Çocuk-yetişkin ilişkisinde çocuğu sevmek değil, çocuğun sevdiği kişi olmaktır önemli olan… |
| 06Haziran 2015 16:01 | |
| EyMeN&TaLhA | Cevap: Medineweb ''Adem Güneş'ten çocuk terbiyesi ile ilgili sözler'' arşivi AĞUSTOS BÖCEĞİ HİKAYESİNİ BİLİR MİSİNİZ? Rezil olmayacak komşuluklar kurun, çocuğunuzdan utanmayın. Ağustos böceğini bilirsiniz… La Fontaine’ in masalında geçer ya… Karınca çalışırken saz çalıp oyunlar oynarmış, karınca da ona kızarmış ya… Ağustos böceği tam 17 yıl toprağın altında bir larva şeklinde bekler dünyaya gelmek için. 17 yıl sonra toprağın üstüne çıkar ve bir ağustos ayı kadar ömrü vardır…. Bir ay sadece dünyada kalır… Ağustos böceği bir ay dünyaya geldiğinde saz çalıp oynasa ne olur ki? 17 yılı o karanlık mahzenin içinde geçirmiş. Çocuklarımız da öyle birkaç senelik bebeklik ve çocuklukları var. Sonra kurallar öğreteceğiz diye cenderelerin arasına sıkıştırıyoruz… Ne var ki koşsa zıplasa ne var? Şu anda “koşun” desem annelere misafirliklerde bir tane anne koşabilir mi? Çocukluk döneminiz bitti, çocukken koştunuz koştunuz, o dönemi bir daha yaşayamazsınız… o çocukluğu bir daha yaşamazsınız… Koşsun coşsun çocuğunuz doyasıya çocukluğunu yaşasın ne var ki… Neden utanacağız ki? Utanacağımız komşuluklarla vaktimizi geçirmeyelim… Anlayış seviyesi yüksek, çocuk merkezci bir hayat, insana insan olduğu için değer verip onu öyle kabul eden bir hayat sunulmalı çocuklara… Süslenmiş püslenmiş, yaşam alanı daraltılmış bir evde iseniz siz de çocuklarınız da zarar görürsünüz… alıntıdır |
| 06Haziran 2015 16:00 | |
| EyMeN&TaLhA | Cevap: Medineweb ''Adem Güneş'ten çocuk terbiyesi ile ilgili sözler'' arşivi Her anne baba, çocuklarının belirli yaş aralıklarında yaşadığı korkuların şahididir. Aslında, basit yöntemlerle atlatılabilecek olan bu geçici dönem, bazen, anne babaların eksik/yanlış tutumları sonucu, çocukların bütün bir hayatına yayılabilecek izler bırakabilmektedir. |
| 03Haziran 2015 21:31 | |
| EyMeN&TaLhA | Cevap: Medineweb ''Adem Güneş'ten çocuk terbiyesi ile ilgili sözler'' arşivi Duyarlılık eğitimi olmadan davranış eğitimi olmaz. İnsanın davranışlarının kökeni duygulardır… Davranış, duygunun görünür kısmıdır… Çocuklarda, davranışın kökeninde hangi duygunun yattığını hesaba katmadan, direkt davranışı düzene koymaya çalışmak, pedagojik bir yanılgıdır… Yalan söyleyen bir çocuğu, baskı ve zorlamayla yalandan vazgeçirmek, o çocuğa dürüstlük kazandırmak değildir… Çocuk ancak duygularında olumluluk yaşarsa, davranışlarında da olumlu olur… Duyguların olumlu olması, çocuğun kendini “değerli” hissetmesiyle mümkündür… Olumsuz davranışların birçoğu, çocukta değerlilik hissi yoksunluğundan kaynaklanır… Çocuklarda görülen olumsuz davranışlar, ancak değerlilik hissi kazandırılarak düzeltilir… Baskı ve zorlamalar çocukta değersizlik hissini artırdığı gibi, olumsuz davranışları da çoğaltır… |
| 20 Nisan 2015 12:35 | |
| EyMeN&TaLhA | Cevap: Medineweb ''Adem Güneş'ten çocuk terbiyesi ile ilgili sözler'' arşivi En başarısız çocuk yapacağı işleri birine göstermek için yapan çocuktur... Çocuğunun başarılı olmasını istemeyen ebeveyn yoktur neredeyse. Bu olağandır. Gerçek başarı, çocuğun içten gelerek yaptığı işlerde elde ettiği başarıdır… Birilerine görünmek ve beğeni almak için sarf edilen başarı değil… Çocuk için başarının motivasyonu annesinin, babasının, başkalarının onayını almaya dönüşürse, bu içten gelerek elde edilen bir başarı değildir… Takdir beklentisinin oluşturduğu bir başarıdır… Böyle bir çocuk, etrafında onu veya başarısını onaylayacak kimse olmadığında iş yapamaz hale gelir. İçsel motivasyonun çağrısıyla harekete geçme yeteneğini kazanamamış çocuk, her ne kadar başarılı işler ortaya koysa da yaptığı işlerin motivasyonu kendisine ait değildir ve gerçek başarı bu değildir. Ebeveyninin onayını almak için odasını derli toplu hale getirmeye çalışan çocuk, derli toplu çocuk değil, takdir edilmek için çaba harcayan çocuktur… |
| 20 Nisan 2015 12:34 | |
| EyMeN&TaLhA | Cevap: Medineweb ''Adem Güneş'ten çocuk terbiyesi ile ilgili sözler'' arşivi Kendini yetiştirmemiş, içsel huzura erişmemiş ebeveynlerin çocuğu eğitme çabası, çocuğun mizacını bozar. Çocuğunu eğitmek isteyen anne babalar işe önce kendilerinden başlamalılar. |
| 16 Nisan 2015 12:49 | |
| EyMeN&TaLhA | Cevap: Medineweb ''Adem Güneş'ten çocuk terbiyesi ile ilgili sözler'' arşivi Davranış bozukluğu, çocuğun duygu dünyasının bozulmuş olmasının dışavurumudur. Hiçbir çocuk dünyaya geldiğinde davranış bozukluğuna sahip değildir. İçinde bulunduğu çevrenin çocuğa hitap edememesinin sonucudur davranış bozukluğu… Davranışlar duyguların sinyalidir… Çocuk duygularında bir anormallik yaşadığında, bu anormalliği davranışlarıyla dışa vurur… Çocuğun anormal davranışları üzerinde durmak yerine, bu anormal davranışlara sebep olan duygusal köken araştırılmalı… Örneğin hiçbir çocuk doğuşta kıskanç değildir… Çocuk ancak kıskançlık hissi uyandırılırsa kardeşini ve akranlarını kıskanır… Çocuk kardeşini kıskandı diye onun kıskançlığı ile mücadele etmek yerine, ebeveynler kendilerine dönüp “hangi davranışlarının çocuklarında kıskançlık hissini uyardığını” araştırmalıdır… Anormal davranışı oluşturan duygusal köken kalktığında, anormal davranış da ortadan kalkar… |
| Bu Konuda 10 fazla Cevap bulunuyor. Bütün Cevapları görmek için buraya tıklayın. | |
Yetkileriniz
|
| .::.Bir Ayet-Kerime .::. | .::.Bir Hadis-i Şerif .::. | .::.Bir Vecize .::. |
|
Medineweb
Sosyal Medya Gruplarımız: |
