Cemre hep havaya, suya, toprağa düşüyor ne olur artık bu sefer insanlığa düşsün; vicdanları buz kesilmiş olanların yüreklerini ısıtsın.





[Linkler Ziyaretçilere Kapalıdır.Giriş Yap Veya Üye Olmak için TIKLAYIN...]

Birinci cemre havayı değiştirir ya, içimize düşünce
Bizim de havamızı değiştiri veriyor ansızın.
Her gün gördüğümüz ne olursa belki o gün daha seviyoruz.
Birileri "bu değişmiş" derler ama aslında ne olduğunu bilmezler.
Çünkü içimize sevmek adında bir cemre düşmüş zamansız.

Ama bazen gözlere su yürür anlam bile veremeyiz.
Belli belirsiz akar derlerki "dertli bugün dokunmayın"
Ve belki derdi paylaşmayı, bölüşmeyi düşünmezler.
O zaman anlarsın ki insanın gözleri ıslanır zamansız.

Nasıl ki ikinci cemre suya düşerken doğa canlanır,
İnsana ikinci cemre düşünce gözlere yaşlar yürür.
Tarifsiz ve sıkça akarki düştüğü belli olsun.
Dertli mi, hüzünlü mü, ne halde diye düşünmez kimse.
İşte o zaman anlarsın ki düşen cemre gözlere yaş getirdi zamansız.

İşte herşey bitti ve son buldu aslında fani olan alemde.
Anlarsın yalnız belki de hiç kimse yok ken yapayalnız.
Tek başına çaresiz ve elin boş olur zaman, an, durur.
Dersin kendi kendine "ben dünyada tek başınayım"
Ve aslında her şey biti verir çabaların boşuna olduğu anlaşılır.

Üçüncü ve son cemre düşer toprağa her şey yeniden can bulur,
İnsan da üçüncü ve son cemre gibi düştü toprağa.
Onun için her şey bitti ve sona gelindi bir toprak daha atıldı.
Son cemre gibi düştü insan ve gitti geldiği asıl yurdu olan toprağa.
Her başlangıç gibi insanın da sonu olduğunu anlar zamansız.
Mustafa Çerdik