Said Nursi’nin sepete sığan hayatı çok şey anlatıyor

[EyMeN&TaLhA]

Said Nursi’nin sepete sığan hayatı çok şey anlatıyor

Tuğba Kaplan'ın haberi:

Simple life... Dilimizdeki tercümesi, basit yaşam. Önyargıyla ‘O da neymiş canım!’ demeden önce evinizde, gardırobunuzda, midenizde, en önemlisi aklınızda ve kalbinizde yer eden kalabalıkları düşünün. Sonra modern dünyanın basit yaşam gönüllülerine kulak verin. Ve sahip değil, şahit olmak için geldiğimiz şu dünyayı cefaya dönüştüren her şeyden arının.

İşitmiyor musunuz, sade yaşamak imandandır

Mustafa İjaz (Metin yazarı): İhtiyacımız olmayan şeyler bize ihtiyaç gibi gösteriliyor. Sonra onlara sahip olmak için borçlanıyoruz.
‘Gerçekten neye ihtiyacım var?’ sorusunu sorma cesaretini yitirmişiz. Yapay bir hayat yaşıyoruz. Üniversitedeyken Danimarka’ya gittim. Hayatın her alanında bir sadelik ve kolaylık gördüm. Bu deneyim kafamdaki simple living, ‘less is more’ (az çoktur) felsefesini pekiştirdi. Gittiğim her yere sırt çantasıyla gitmek, öğlen yemeğimi (sandviç) evde hazırlamak ve bisiklet kullanmak... Türkiye’ye döner dönmez ilk işim bisiklet almak oldu. Asitli içecekler içmiyor, hazır gıdalardan uzak duruyorum. Basit yaşam sayesinde ruhsal, duygusal ve fiziksel yönden daha sağlıklı ve huzurluyum. Çünkü evim, bedenim ve zihnim temiz, sade ve açık. Uyku saatlerim düzenli. Basitlik özgürlüktür, müstağniliktir. Bu durumu en güzel anlatan Peygamber Efendimiz’in (sas) “Siz işitmiyor musunuz? İşitmiyor musunuz? Sâde yaşamak îmandandır; sâde hayat sürmek îmandandır.” (Ebû Dâvûd) hadisidir. Bizler hasırda uyuyan bir peygamberin ümmetiyiz. Bediüzzaman Said Nursi Hazretleri’nin bir sepete sığan hayatı bize çok şey anlatıyor olmalı.
alıntıdır
Zaman

[EyMeN&TaLhA]

Peygamber Efendimiz’in (sas) “Siz işitmiyor musunuz? İşitmiyor musunuz? Sâde yaşamak îmandandır; sâde hayat sürmek îmandandır.” (Ebû Dâvûd)

modern yaşamın bize dayattıklarıyla yaşamak yerine ''gerçekten neye ihtiyacımız var'' sorusunu kendimize yönelterek sade bi yaşam sürmek elimizde.

çocukluğum bir çeşit yemeğin,tek kapta yenildiği aile sıcaklığıyla şenlenen,ninelerimizin dedelerimizin az ama öz hayat hikayelerini anlattığı bi ortamda geçti,mutluyduk,huzurluyduk ve en büyük sorunumuz,tarlaların hasatının yağmur yağmadan önce kaldırılmasıydı..

şehir yaşamına geçtik... uçsuz bucaksız köylerde bile...

şimdi ninelerimiz,dedelerimiz bi köşede bizden tecrit edilmiş bi yaşam sürerken,daha çocuk sayılabilecek delikanlıların boğuk sesleri ve anne babanın çığlık çığlığa kavgaları yankılanıyor evlerden...

sizce geçmiş ve gelecek arasındaki bu kopukluğun sebebi ne?

[EyMeN&TaLhA]

Bekir Berk Ağabey’in zamanla yarışı..

Hamdi Sağlamer anlatıyor:

"Zamanla yarış"

Rize’de bir kardeşin mahkemesine girmiştik. Duruşmadan sonra beraat kararıyla o kardeşi hapisten çıkardık. Oradan uçağa yetişmek üzere hemen Trabzon’a hareket ettik.

Çok kısıtlı bir zamanımız vardı. Âdeta zamanla yarışıyorduk.

Bir yere geldik, kırmızı bayrak bize dur işareti yaptı. Yol yapımı için dinamit patlatılacaktı! Geçmemiz tehlikeli ve yasaktı.

Bekir Ağabey, “Uçağa yetişemezsek, ertesi gün Çanakkale’deki mahkemeye yetişemem.” deyip şoföre “Sür!” dedi. Şoför gaza bastı.

İşçilerin bağırıp çağırmaları arasında ilerledik. Ardımızdan korkunç bir gürültü işitildi. Geri dönüp baktığımızda, sanki dağ yerinden kopmuş, siyah bir bulut gibi üstümüze geliyordu. Kıl payı kurtulmuştuk!

Toz toprak parçaları, aracımızın üstüne serpilmişti. Eğer dursaydık, gerçekten uçağa yetişemeyecektik; çünkü Be*kir Ağabey, ancak son çağrı ile uçağa binebildi!

Ertesi gün, Çanakkale’deki mahkemeye yetiştiğini ve oradaki maznunları da hapisten çıkarttığını haber aldık.

ALINTIDIR

[EyMeN&TaLhA]

RİCA EDERİM, BANA BÖYLE BİRŞEY GETİRMEYİN!

Son Şahitler'den Seydi Koçak anlatıyor:

"Bir göz ilâcının bile ücretini verdi. Kimseden hediye ve zekât almıyordu.

"Kardaşım Seydi, Vallahi'l-Azim hariçten birinin lokması mideme düşerse sancıdan yatamıyorum.Rica ederim, bana böyle birşey getirmeyin. Ben minnet altına girmemişim. Hayatım boyunca rızkımı Cenab-ı Hak ihsan ediyor' diyordu.

"Üstad minnet almazdı, para ve hediye hiç almazdı. Minnetsiz yaşardı. Kimsenin çorbasını içmezdi. Evinde kedileri vardı. Bunlar başını çıkaran fareye bile dokunmazlardı. Üstad kediler için, 'Bunlar benim minettarım değil, ben bunların minnettarıyım. Allah bunların yüzünden benim rızkımı ihsan ediyor'demişti.

[EyMeN&TaLhA]

Bayram Yüksel Anlatıyor:

Bir gün Eğridir’in köylerinden Tâhirî Ağabeyin eski arkadaşlarından Hâfız Mahmut, bir çömleğin içinde az bir bal getirdi.

Üstad aldı, parasını verdi. Adam gittikten sonra Tâhiri ağabeyi çağırdı:

“Tâhirî, sen benim kâidemi biliyorsun, hediye almıyorum.

Sen şöyle düşündün değil mi Tâhirî?

‘Üstad hediye almaz, parasını verir, kendisi yemez bize yedirir’ diye düşündün değil mi Tâhirî?”

“Vallahi Üstad’ım öyle düşünmedim! Billahi Üstad’ım öyle düşünmedim!” Bir daha sordu Üstad…

Pencereden görürdük, artık Tâhirî Ağabeyin tanıdıkları geldi mi, Tâhirî Ağabey “Aman ahi, sen git, karşıla” der bizi gönderirdi.

(Ömer Özcan, Ağabeyler Anlatıyor-1)

[EyMeN&TaLhA]

ÜSTADIN NAMAZI

Mehmet Özpolat Ağabey anlatıyor;

“Namaz esnasında Üstad Hazretleri, yirmi yaşında bir genç gibi tekbir alıyor ve secdeye gittiğinde binanın sallanıdığını hissediyordum.” diyor.

{ Son Şahitler 4.Cild }

[EyMeN&TaLhA]

Zübeyir Ağabey Urfa Islahiye postahanesinde memurken doğulu bir müdürü varmış. Onunla araları iyiymiş. Birgün Zübeyir Ağabeye Dersim olayının feci sahnelerini kadın ve çocuklara yapılan eziyetleri kurşuna dizilip süngüden geçirilişlerini sonrada nehre atıldıklarını anlatmış.

Zübeyir ağabey bir defasında Emirdağda Üstadı faytonla gezmeye götürürken,bu olayları tafsilatıyla anlatmış Üstad önce dinlemiş birşey söylememiş. Bir tepeye doğru çıkmış. Evradını okumaya başlamış Aradan bir iki saat geçtikten sonra birden kızgınlıktan siyah bir bulut gibi gür bir sesle:

" Zübeyir! Gel otur şuraya bakalım" demiş. Sonra da devam etmiş:

"Doğru söyle seni benim kuvve-i maneviyemi kırmak için birileri casus olarak mı yanıma gönderdiler ?Söyle sen casus musun ?"

Bunu üst üste basa basa o kadar çok tekrarlamış ki Zübeyir ağabey her defasında "Hayır üstadım tövbe Estağfurullah" dedikçe "Peki bunları bana niçin anlattın" demiş. Zübeyir ağabey o kadar sıkılmış,bunalmış ki içinden ölüpte kurtulmak geçmiş.

Sonra üstad bir kenara çekilip bir müddet durmuş sakinleştikten sonra eski munis hali ile
"Kardeşim ihtar var" demiş "Sen bilmeden yapmışsın affedildin " O zaman sanki dağların yükü Zübeyir ağabeyin üzerinden kalkmış adeta cendereden kurtulmuş.

Zübeyir ağabey bu olayı yorumlarken derdi ki:

Onların bu şekavetlerini, cinayetlerini anlatmak bizden çok onların hesabına geçiyor, bizim maneviyatımızı şevkimizi kırıyor, söndürüyor

{ Nurun büyük kumandanı kitabından }

[EyMeN&TaLhA]

ZÜBEYR AĞABEY'İN HATIRALARINDAN...

HAMDİ SAĞLAMER ANLATIYOR:

"Bizden biri gibi"

Bir defasında Kırkıncı Hoca ile başka bir hoca Süleymaniye’ye gelmişlerdi Kendisinden sarık ve cübbe giymesini rica ettiler Onları kırmadı, gitti, giyip geldi Çok şaşırdık Onu hiç böyle görmemiştik Çok dikkat çekici, şayan-ı hürmet bir hâl almıştı Hâlbuki bizim gibi giyinerek bizden biri gibi görünürdü Biz de bir arkadaş gibi onunla hiç çekinmeden konuşurduk

Bir gün Üstadla beraber Çam Dağında iken beyaz bir takke giydiğini anlatmıştı Üstad onu görünce kızmış, “Keçeli, sen nazarları kendine çekmek mi istiyorsun?” diye başına vurup gitmiş

Sonra Barla’ya döndüğünde yastığının üzerinde siyah bir takke görmüş ve ondan sonra hep onu kullanmaya başlamış

Zübeyir Ağabey, hürmet ve dikkatin hep Risale-i Nur’a çevrilmesini isterdi “Kardeşlere sevgi gösterilmeli, ama haddi aşmamalı” derdi Kardeşler arasında uhuvvet mesleğine zarar verecek üstünlük tavrından da kaçınmak gerektiğini söylerdi Hiç kimseye el öptürmez, “El öpen, öptürmek ister” derdi

[EyMeN&TaLhA]

Üstad daima ibadetle meşgul olurken saatlerce dizüstü otururdu.

Devamlı oturmaktan birgün ayağının parmağı yara olmuştu. Molla Resul'e göstererek bir merhem istedi.

Molla Resul:

"Seyda bizde Allah'tan korkuyoruz ama senin ödün patlıyor. Bizim gibi rahat otursan yara olmazdı" dedi.

Bunun üzerinde Üstad:

"Molla Resul ! Kısa bir ömürde ebedi hayatı kazanmaya gelmişiz. Hem burada rahat oturayım Hem cennet dava edeyim olmaz böyle şey!

Onun için cesaret edemiyorum rahat oturmaya" dedi.

İhsan Atasoy - Molla Hamid Ekinci kitabından ~

[EyMeN&TaLhA]

AYASOFYA VE BEDİÜZZAMAN

İnebolu’lu Merhum Selâhaddin Çelebi anlatmış:

“Üstâd’ı ziyaretimin birinde, Ayasofya hakkındaki düşüncelerini sormuştum.

“Keçeli keçeli !” diye güldü.

Sonra birden ciddileşerek: “Ayasofya Hıristiyanlığın İslâmiyete devir ve tesliminin bir âbidesidir. Bunun için kilise iken, Câmi’ olmuştur.

Elbette tekrar camiye çevrilecektir.” dedi”

( Son Şahitler)