Yokluğun Adı Yok
 

Yokluğun üşüyor,
Saatler vururken karakışa.

Ve hayalin damlıyor,
Katık oluyor,
İncite incite gözyaşlarıma.

Yastığım sorguya çekiyor,
Selamını söylüyorum almıyor.

Hakkı hak ile,
Cansız can bile,
Yalnızlığın kandırılmışlığın,
Şahidi oluyor.

Bir nefes boşluktan sonra
Toplamaya çalışıyorum bugünleri,
Harabesinde dağınıklığın.

Ve silmeye çalışıyorum,
Sana adanan tüm dünleri,
Gölgesinde gözyaşlarımın.

Bugünlerde,
''Resetlenmiş Hayaller'' in makalesini yazıyorum.
Eceli gelmiş düşlerin,
Bir bir katili oluyorum.
Ve sensizliğe yürürken,
Yokluğun adını yok koyuyorum...

(Huzurislam)
(karalama defterinden)

Cvp: Yokluğun Adı Yok
 

Bence şu şairlik olayına bi el at :)

Seni bekleyişimin adı yok
Kurulmamış köprülerden geçmeye çalışan benliğimin de
Şiirlerim şahit olsun ki
İki satır arasına sığmıyor yalnızlığım
Ne nokta anlatabiliyor kararsızlığımı
Ne de virgül koyabiliyorum yılların ardına
Yenik düştü keşkelerim oynadığım oyunlara
Yine de teslim olmadım
Ama sen, namluda hüzün
Beni tam on ikiden vurdun

Seni bekleyişimin adı yok
Gelmeyişinin de…!
H.Y