Bu hikaye bizim için...
Bu Hikaye Bizim İçin !
iki arkadaş varmış. çok samimi ve aralarından su sızmaz denecek kadar yakınlarmış .birisi ahmet diğeri cemil.
bir gün ahmet cemile demiş ki "-iki tane evin olsa birini bana verir misin?" cemilde kendinden emin bir edayla "- tabi canım aramızda lafımı olur?" demiş.
ardından cemil ahmete "- senin iki tane tarlan olsa birini bana verirmisin " demis.
ahmet "- elbette canına kurban olsun aramızda lafımı olur" demiş. bu muhabbet değişik şeyler üzerine sürmüş her biri sahip olduğu ev,araba,tarla ,bahce vs . rahatlıkla yarısını arkadaşıyla paylaşabileceğini iddia ediyormuş.
derken cemil ahmete sormuş
"- senin iki tavuğun olsa birini bana verirmisin" diye.
ahmet duraklamiş ve cevap vermiş"-hayır vermem"
tabi cemil şaşırmış . daha önce evi arabayı tarlayı gözü kapalı vermeye razı olan ahmet neden bir tavuk için hayır demişti. sebebini sordugunda ahmetin cevabı manidarmiş
"- çünkü benim iki tavugum var!" evet peki biz nerede yer alıyoruz soralım kendimize, hep şöyle şöyle olsa şu şu iyiliği yaparım mı diyoruz, yoksa sahip olduklarımızla yapabileceğimizin en iyisini mi yapıyoruz.? yoksa sahip değilken ben şunu şunu yaparım deyip, cenabı Hak o imkanları bahşettiğinde hayır hasenat yolunda zerre harcamıyormuyuz.?