Aldanma Yurdu (dâ-rül gurur)..
Sûfînin biri gönlünü ferahlatmak ve manen bir neşe yaşamak maksadıyla gül bahçesine gitti. Bir köşeye çekilip âdap üzere oturdu.
Gözlerini yumup murakabeye daldı.
Gönlünün derinliklerinde lezzetlere doğru seyir halindeki sûfîyi gören anlayışsız biri, onun uyuduğunu zannederek dürtükledi.
"Ne uyuyorsun? Gözünü aç da şu güllerin güzelliğine, çiçek açmış ağaçlara, yeşermiş çimenliğe bak.
Cenab-ı Hak Kur'an'da, 'Allah'ın rahmet eserlerine bakınız' buyuruyor" dedi.
Sûfî, "Ey arzularının esiri olan bedbaht!
Allah'ın en güzel eseri gönüldür. Dışarıda bulunan bağ, bahçe, çiçekler ve bütün yeşillikler gönüldekinin aksi, hayalleri gibidir.
Eğer bu dünyada gördüğün bağlar, bahçeler gönül âlemindeki sevinç selvisinin aksi olmasaydı;
Cenâb-ı Hak bu hayal âlemine 'aldanma yurdu' demezdi" dedi.
Çeşm-i ibretle nazar kıl, bu dünya bir misafirhanedir
Bir mukim adem bulunmaz, ne acib kâşânedir
Bir kefendir akıbet sermayesi şah u geda
Pes buna mağrur olan, mecnun değil, ya nedir?