Yeterince iyi bir anne baba olmak
[Linkler Ziyaretçilere Kapalıdır.Giriş Yap Veya Üye Olmak için TIKLAYIN...]
Biyolojik olarak hamile kalabilen her kadın günün birinde çocuk sahibi olabilir. Biyolojik olarak sorunu olmayan her erkek bir gün bir çocuğun babası olabilir. Duygusal olarak ANNE ya da BABA olmaya hazır olmak, doğan çocuğun sorumluluklarını üstlenmek ve o çocuğu hayata hazırlamak ise biyolojik anne-baba oluştan farklı bir durumdur. Çocukluğumuz, gençliğimiz, ilk yetişkinliğimizde bize söylenen, söylendiğinde de bir miktar kızdırıp, bir miktar da kıskançlık yaratan, adeta gizemli öğeler içeren sözcüklere gizlenmiştir ANNE BABA olmak: "Bir gün ANNE/BABA olunca anlayacaksın!..."
Anne babaların, aile yaşantısının çocuğun hayatındaki belirleyici, bazen olumlu, bazen olumsuz etkileri neredeyse tüm tarih boyunca vurgulanmıştır.Buna rağmen;
1. Anne babalar neleri yapıp neleri yapmadıklarında çocukların nasıl etkileneceğine dair çok şey söylenmiştir de, çocuk sahibi olmanın kadın ve erkeğin hayatına neler katacağına dair çok daha az şey söylenmiştir.
2. Anne babalara çocuklarına ne şekilde davranmaları gerektiği her fırsatta öğütlenir de, anne-babaların bütün bunları NASIL yapacaklarına, anne-babalık işlevlerini yerine getirme uğraşları içinde ne kadar çok şeye ihtiyaç duyduklarına dair neredeyse hiçbirşey söylenmez...
3. Üstelik her anne babanın, anne baba olma görevini yerine getirirken mutlaka hatalar yapacağına, mükemmel olamayacaklarına, çocuklarında mutlaka bazı yerleri eksik bırakacaklarına, bu durumun da çocuklar üzerinde mutlaka sorunlara yol açmayacağına kimse değinmez...
Dünyanın en önemli görevi olarak her fırsatta nitelenen anne-baba olmanın bir okulu yok. Her anne baba, her doğan çocuğuyla birlikte yeniden anne-baba olmayı öğrenme yolunda çokça kendini gösteren kaygılarla, yetersizlik, hatta bazen de suçluluk duygularıyla başetmek zorunda kalabiliyor. Çocukları büyüdükçe kendilerini sürekli yenilemek ve değiştirmek zorunda kalıyor.
"Uzmanlarca" bir gün kesinlikle doğru olduğu vurgulanan davranışların, ertesi gün yine aynı uzmanlarca kesinlikle yanlış olduğu söylendiğinde anne babaların kafaları karışıyor.
Belki de bu noktada kabul edilmesi gereken şeylerden biri de anne-baba olmayı önce anne babamızın, sonra da çocuklarımızın öğrettiği gerçeğidir. Çocuğunu duyabilecek kadar iyi dinleyebilen, çocuğuyla açık, içten ve doğal bir ilişki kurabilen ve gerektiğinde değişebilen ebeveynler "yeterince iyi bir anne baba" olabilirler. Bu durumda da elbet günün birinde çocuğundan “Ne kadar iyi bir anne-baba oldunuz bana; sizinle gurur duyuyorum” sözlerini de işitirler.
SEÇİL ÖZBEKLİK,
Uzman Psikolojik Danışman