[talibetün]

mihrinaz Üyemizden Alıntı

Sayın La diyebilmek,

Söylediklerimi hayatıma yansıtabiliyor olmayı isterdim.Tam olarak yansıtamadığım için bu soruya cevap veriyor olmak çok da hoşuma gitmiyor.Sonuçta biliyor olmak ve bildiklerini süslü bir şekilde ifade etmek fakat uygulamada tam zıttı davranmak ta "La" dememiz gerekenlerden biri..

"La ilahe illallah" kavramı islamın özü olan tevhidi oluşturmaktadır ve senin de söylediğin gibi bu iş "La ilahe" ile başlar.İslam beyinlerde kendisi ile birlikte yürüyecek, kendisine alternatif olacak hiçbir fikir, ideoloji ve izm istememektedir.Dolayısıyla bir "La" ile bunlara ait ne varsa yıkılmasını, reddedilmesini ister.İster ki "illallah"'ı temiz bir dimağa yerleştirsin.Dolayısıyla islamın ilk dönemi sadece ve sadece bu kavram üzerine şekillenmiştir. Ve bu kavramla şekillenen hayatlar bir "La" ile yaşamlarındaki putların hepsini teoride ve pratikte, sözde ve yaşamda silmişlerdir.

Bugünün müslümanlarının en büyük sorunlarında biri de La diyememektir.Çünkü La demek sizin nickinizdeki kadar kolay değil.La demek bütün yaşam şeklini değiştirmektir.La demek bütün hazlarından vazgeçmektir.La demek bütün övünç kaynaklarını önemsiz saymaktır.La demek hiçbir yakınlığı Allahın yakınlığının üstüne yerleştirmemek demektir.Gerektiğinde kendine de demektir .

Bence günümüzde La denilemesi gereken en önemli ilah nefsimiz.İlah dedim çünkü biliyoruz ki kim neyin peşinden gidiyorsa onu ilah kabul etmiştir.Ben de dahil günümüz müslümanları burada uzun uzun anlatmaya gerek duymadığım nefse hoş gelen güncel hayat tarzına La diyebilmeli.Herşeyden önemlisi bu.Sadece bunu yapabilsek bile yeterli olacağı kanısındayım..Fakat bu kolay mı? Günümüzde hangi ev hanımı gününü alışveriş merkezlerinde para harcayarak, günlerde gezerek, sözde çocuklarının peşinde koşarak geçirmiyor.Çocukların eğitimi ile uğraşıyoruz diye övünüyoruz.Halbuki onları yarıştırarak aslında annneler birbirimizle yarışıyoruz.Çocuğumuz kazandığında diğer annelere karşı kendimiz kazanmış gibi seviniyoruz.Bazen çocukların bu durumu bir annnenin zamanının büyük bölümünü alıyor.Anne fark ederek veya etmeden çocuklar üzerinden üstünlük arzusunu tatmin ediyor.Eğer çocuk başarılıysa bu daha çok hoşuna gidiyor ve bunu çevresine hissettirme gereği duyuyor.Eğer başarısızsa bu seferde çevresine karşı kinlenmeye başlıyor.Günlerde bazen bir iki sayfa kitap okuyor ve bununla gerekli görevi yerine getirdiğimize inanıyoruz ve dedikoduya devam ediyoruz.Eskiyen elbiselerimizi, ayakkabılarımızı fakirlere verip alışveriş merkezlerinden en kalitelilerini en pahalı fiyatlara alıyoruz.Günümüzün getirdiği bütün hazları biz de aynen yaşamaya çalışıyoruz.İlmimiz arttıkça amelimiz gibi haykırılması gereken yerde sesimiz de azalıyor.İlmimize taparcasına her ortamda ahkam kesmeyi becerebiliyoruz.Sözümüz beğeniliyorsa hoşumuza gidiyor ve daha çok söz söyleme ihtiyacı duyuyoruz.
çok uzun uzun yazıp sizi sıkmak istemiyorum .3 çocuk annesi olarak özele indirdiğimde nefsimiz ,ailemiz,ilmimiz övülmek la diyemediklerimizdendiyebilirim saygılar