[MusabBinumeyr]

vakti hazan(sanadır yar sözüm)…

Kim bilir belki de sonbaharla dökülen son iç döküştür?…

Hazan vurgunu düşler hazanla can bulurken ve ölü bir ruh hazanla dirilirken…

Münhani beden, müzmin ruh, melûl gözler ve naif bir beden… Son baharımdan kalacaksa hatırda bir şey… Ve kaç hatıra düşeceksem hatrına sözlerimin…

Kaç hazan nâmesi dinledi ruhum ve kaç hazan bestesi dolandı dilime… İftirakla harap gönlüme kaç hazan düşü can verdi? Son hazanda kurduğum düş kaç kez canımı aldı?… Ve bir yağmur ancak bu kadar can yakardı…

Pencereden düşen son nazarlar mıdır?... Var mıdır nasipte bir daha kavuşmak hazana?...Düşünür titrerim… Ömürümün terennümü hazan son baharım olsun dilerim…

Kefaret olur mu şerha şerha olmuş ruhumun bir hazan yağmurunda halecanı? Telafisi var mıdır yokluğunun ve boşluğunu ne doldurur?... Kefaret olur mu gözyaşlarımız birlikte günahlarımıza?... Şafak vakti yakarışlarımız affımız olur mu?... Ve olur mu bir ağyar merhem yaralarımıza?...

Kim bilir belki de son baharımdır sevgili!... Gözlerine düşen son nazarımdır, son gülüşüm belki, belki de son kez dolmuştur gözlerim gözlerinde…

Hatrına gözlerinin gözlerimi ağyara mühürledim… Ve bir hazan vakti gönlüne sürgün edildim…

Ya alsın bu hazan beni ya koysun ömrüme seni… Dilerim… Binbir güzel ismi hatrına, siyah örtü, yedi kandil hatrına böylece dilerim…

İsminin güzelliğini dinlerim tan vaktinde, her şafak sanatını izlerim… Seni düşünür titrerim… Bülbül olur inlerim… Kim bilir daha kaç hazan göreceğim ya da bu son baharım gideceğim…

Yaprağın kaderi düşmekmiş her nefs için ibretmiş… Gören göze anlayan gönle nimetmiş…

Yürürüm sarı yapraklar üstünde sararmış çehremle… Aklımdasın sevgili!... Bir yağmur damlasıyla elimdesin, gözyaşımla gözümdesin her şeyden öte özümdesin… İşte yazdım sözümdesin…

Böylece daha kaç şafak arayacak gözlerim seni… Yağmuruyla hazanın kaç gözyaşı boşalacak ve ruhum kaç kez bir yaprakla aynı kaderi yaşayacak… Hasretinle dolanırken daha kaç yağmur boşalacak üstüme ben kaç bahar yaşacağım seninle?... Yaprağın kaderi düşmekmiş sevgili…

Naif bedenim rüzgârında hazanın… Yangınımdan hissetmiyorum sevgili… Yaprak olup savruluyorum ve eziliyorum ayaklar altında kaç kez aldırmıyorum…

Yürüyorum… Sarardım hazanla soluyorum… Ayaklarımın altında kalan her yaprakla sanki bende can veriyorum. Bir rüzgârla irkiliyorum… Aldırmıyorum… Gökkubbe ağlıyor ben ağlıyorum… Bu nefha ısıtır beni nemnâk bir sokağın kehkeşanı altında… Üşümüyorum…

Yaprağın kaderi düşmekmiş sevgili ve demiş ya şair:

Gam mı sonbaharda sararacak yapraklar

Nasılsa her mahlûk kendi hazânında cân verir(Vedat Ali TOK)


Sararsam gam mı sakın üzülme sevgili! Ben gözlerin hatrına mühürlü ve bir hazanla sürgünüm sana… Bu nefha üşütmez beni… Yaprağın kaderi düşmekmiş sevgili… Unutma diyemem ama ne olur bir hazanla hatırla beni…

Yaprağın kaderi düşmekmiş sevgili…