Bilmezler /İbrahim İnecik
Efkârıma bir el uzat ,Özlemekten yorgun düştüm..
Sen, gülleri bezenmiş endamınla geçerken hayallerimin kentinden..
Ben, Lâl olmuş bir kelimenin ardı sıra arıyorum seni..
İstanbul hiç bu kadar hüzünlü bakmamıştır suretime..
Dağdağalı geceler , Reyyan gündüzler..
Ve ömrüme Katık ettiğim iki cümle ile sesleniyorum
- Ey gidişinle yetim kaldığım...
- Ey susuşunla cümleleri küstüren..
Sultanım...
Bana bakanlar ; Mecnun sanıyor..
Gözlerimde ''Çöl''leri arıyor...
Oysa bilmezler ki..
Yoktan var edenin ; Var ederken Kalbimize koyduğu;
''Aşk''ının izini süren yitik bir derviş olduğumuzu...
....
İbrahim İNECİK
[Linkler Ziyaretçilere Kapalıdır.Giriş Yap Veya Üye Olmak için TIKLAYIN...]