[Esadullah]

Sultan Veled-İbtidaname

VIII

Peygamberlerle erenler, bir candır, bir nur; hepsi de bir tek
Allah'dan söyler, O'ndan bagıslarda bulunur, Onlar,
kendi varlıklarından kurtulmuslardır; Allah'yı anıstan,
o'nu ululamaktan baska birsey kalmamıstır onlarda;
Allah'dan özge herseyden yok olmuslardır, Allah'yla var olmuslardır,
«Kendilerinden yok olmuslardır, Allah 'yla var;
Sasılacak sey su ki hem yoktur onlar, hem var,»
Büyük erenler böyledir; hepsi de taskın deniz gibi dalgalanıp durur,
Bütün seçkin erenler, gerçekten de bir nurdandır,

340, Görünüste adlan ayrıdır ama hepsi de bir ısıktır, bir kıvılcım,
Birisi sekere yüz ad taksa dilde - damakta tadı birdir,
Peygamberlerin çagrısı herkesedir; onlar, sürüyü koruyan çobanlara benzerler,
leri gidenleri de, geride kalanları da keremlerinden o tapıya çagırırlar,
Onun için sasılacak, görülmemis mucizeler göstermisler, düsmanları dost etmek, sevilir hâle getirmek istemislerdir,
Murada erenler de, ermeyenler de Hakk'a yüz tutarlar; biri askla yüz tutar, öbürü azap korkusuyla,
Erende bir kerem vardır, bir keramet; bu, yürür - gider: Dosttan gayrisinden nefret eder, onunla düsüp kalkmaktan
utanır,
Kaabiliyeti, istidadı olanları Hakk'a çagırır; kaabiliyeti, istidadı olmayanlardan da nefret eder,
Kendisi gibi sarhos bir âsık arar ki ona gönlünün sırrını açsın, söylesin,
Çagrısı, Hakk'ın has kullarınadır: onlara sırları saçmak, açıp dökmek ister,

350, Gerçege ulasma kaabiliyeti olmayanlara hiç söz söylemez onlar; çünkü herkes
gerçege yol alamaz,
Kelim, dosttan arar, onların ardından kosar - dururdu,
Her seher çagı fen ad ederek Allah'dan o erlerle bulusmayı dilerdi,
Sonunda duası kabul oldu, Hızır'ı buldu, muradına erdi,

-Zi'l -Hıccet'ül-Harâm l394-
Alıntı Semazen.net