[enderhafızım]

Eğer ile Meğer (Evlenmiş)

Eğer ile Meğer evlenmiş,
boy boy “Keşke”leri olmuş...

Eğer bugün ben bu hayatı seçmeseydim, kim olabilirdim.
Eğer kendimi değiştirebilseydim, nasıl biri olurdum.
Eğer, bugün geriye dönüp yaptıklarıma baktığımda onları değiştirme gücünü bulsaydım, şimdi nerede olurdum.

Biz "zamanın" çocuklarıyız. Yol geçmişten başlar, geleceğe gider. Aralarda durulur, eğer denir, sorular sorulur. Sonra, geçmişten bazı parçalar meğer ile çözülür. Hayatımız boyunca boy boy keşkelerimiz olur ve sık sık Şimdi'ler unutulur.


Keşke daha net durabilseydim hayatımdaki bazı insanlara karşı diyorum bazen..
Ama iyi ki yaşamışım dediğim, hayat tecrübelerim olmazdı o zaman da...

Keşke bazen içimden sinirlenmesem beni seven insanlara...
Fakat onlara sinirlenmezsem, kendimi tanıyamam ki diyor bir yanım sonra..

Keşke daha cesur olsam, hayalini kurduğum o minik sahil kasabasında yaşamaya..
Belki de buradaki görevim bitince, yaşacağım 40’lı yaşlarımda ?

Bazen disiplinsiz hissetmesem keşke kendimi...
O zamanda belki durup dinleniyorumdur, güç kazanıyorumdur aslında
kim bilir?

Amerika'da adamın biri yeni ayakkabasıyla işe gidiyor. Fakat, yeni ayakkabısı tüm yol boyu ayağını vuruyor. “Keşke, bu ayakkabıyı giymeseydim” diyor devamlı içinden. Acısı arttıkça, keşkeleri artıyor. Ofisine girmeden eczaneden yara bandı alıp, tüm gününü acısız kotarmaya karar veriyor. Her gün yürüdüğü yoldan, eczaneye doğru yapılan bu rota değişimi, onun işine 30 dakika geç kalmasına neden oluyor. Günlerden 11 Eylül, yıllardan 2001, İş yeri World Trade Center...


Muhtemelen o günden sonra adam, “İyi ki” lerle anıyor o günü ve yeni ayakkabısını ona giydiren nedeni... Öyleyse diyordur belki de, hayata ve akışta karşımıza çıkanlara daha çok güvenmeli, acılara rağmen, talihsizliğimize sığınmadan, bazen rotayı değiştirmeli, geç kaldığımızı sansakta, vardığımız değil, yaşadığımız an önemli...