[CaferTayar]

visale hasret

Bir tanımlık zaman akmasıydı,

Gecenin siyahlaşan gurub vaktinde...

Ilık bir çağrıya aka giderken gönlüm;

Umudun şafağına hasret.



Yürüyordum yeşermeden sararan,

Sonbaharda dökülen yapraklar için.

Ötelerin meçhulünü bilmeden,

Korkularla yürürken, umudun Medine’sine hasret.



Gözlüyordum gözlerin hasret kaldığı...

Endülüs bahçelerini düşlerimde.

İstiyordum düşlerimin gerçekleşmesini,

Azmin gayretiyle, ideallere hasret.



Buruk insan kalabalıklarında aramaktaydım...

İnsan erdeminden haberli er’leri.

Gönüllerin soğuk taşlarından sekerek,

Sevdanın samimi ve saf gerçeğine hasret.



Kâinat, kanat çırpışım hüzün diyarına doğru,

Ufkumda beliren gayemi aramaktayım.

Kör karanlıklara inat asi bir cengâver gibi,

Çarparken yüreğim mehdiyyete hasret.



Avare gönüllerin eylemlerinden arınıp da,

Bilip de bulamayan, görüp de alamayanlar adına...

Söz olup ta dile gelirken bazen, muhaller.

Göz olup görülmeyenlerin dilinden konuşmaya hasret.



Giderken uzayıp ta zamanda kısalan ömre,

Kıyamın haberini hatırlatırım durmadan.

Yüreğim denizlerdeki incileri toplayamadan,

Boşa geçen yılların ümitsizliğine hasret.



Gurub vakti güneşin sularında dünya,

Ruhlarda yanarak sönenlere kalkıp,

Buzullarda yürek ateşiyle yağmur olup ta,

Dikilenler arasında, gül yetiştirenlere hasret.



varidatı sır yani[

/B]