[AŞK'ÜL İSLAM]

Ölüm Anı...

Hayatımda hiç yasamadığım bir olaydı ne olduğunu anlayamıyordum. Üzerimde bir örtü vardı, ve etrafımda insanlar hıçkıra hıçkıra ağlıyordu. Ne olduğunu hala anlamış değildim. Neden üzerimde örtü vardı ve neler oluyordu.

Ellerimi oynatamıyor kımıldayamıyordum. Allah’ım neler oluyordu, bana neler olmuştu. Ayağa kalkmak istiyordum ama kalkamıyordum. Anne neredesin, sesini duyuyorum ama seni göremiyorum.

Neden ağlıyorsun anne...
Yanıma gel üzerimdeki örtüyü al.
Ben alamıyorum anne...

Bir ara bir el üzerimdeki örtüyü aldı. Bu babamdı ve gözleri ağlamaktan şişmişti. Neden ağladın baba... Ben neredeyim?.....Neden konuşamıyorum....

Annemde orda, annem yıkılmıştı sanki. Ağlıyordu hem de hıçkıra hıçkıra. Ağlama anne!

Aman Allah’ım! Eyvah!! Ben ölmüştüm. Evet ben ölmüştüm ve bu etrafımdaki insanlar benim cesedimin üzerinde ağlıyorlardı. Ağlama anne! Ağlama baba!! Allah’ım! Bana yardim et, bana dayanma gücü ver.

Annem üzerime yattı ve ağlamaya devam etti. Bir yandan da; `Oğlum, yavrum neden bizi bıraktın`, diyordu. Anne! Anne! ağlama anne.

Ya babam.... Heybetli babam, evimizin direği babam. Ağlama baba! ne olursunuz ağlamayın.
Kardeşlerim, komşularımız tamamı ağlıyorlardı. Anne seni son bir defa öpmek, koklamak, sarılmak isterdim ama simdi olmuyor anne. Annem!! Annem!! Sonra üzerimi tekrar örttüler. Beni bir tabuta koydular. Evimizden son kez çıkıyordum. Hem de dönmemek üzere Anne!! Ne olur beni bırakma Anne!! gitmek istemiyorum ... Annneeeeeeeeeeee.......

Yağmur yağıyor tabutumun üstüne, damlaları duyuyorum. Beni camiye götürüyorlardı son kez. Hayatta gitmediğim camiye son kez götürülüyordum. Allah’ım götürmeyin. Ne yüzle gideceğim!! Hayatta gitmek istemediğim camiye götürmeyin beni..... ve imamın er kişi niyetine deyişi... `Hakkınızı helal ediyor musunuz`? `Evet` sesleri neye karsı... Hepsine de hakkım geçmişti. Ben kul olamadım kardes olamadım, Allah huzuruna nasıl varırım...... Ve evet..... Allah’ım heyhaaaaat!!!!! Heyhaaaaat!!!!!

Beni son ziyaretgahıma götürüyorlar. Evet kabristana! Allah’ım götürmeyin. Ne olur götürmeyin bu naçiz bedeni. Beni tabuttan çıkardılar, kefenime babam sarıldı, annem uzaktan seyrediyordu. Ağlamaktan göz yasları kurumuştu.

Anne!
beni alsana yanına anne.....
beni bırakmasana anne.....
anneciğim canım annem.....
gitme beni bırakma anne...

Babam sarıldı kefenime gözyaşları içinde. Beni 2 metre derinlikteki mezara indirdi. Öptü kefenimi, sarıldı sarıldı, oğlum dedi kulağıma..... Babaaaaaaaaaaammm!!!! Gitme, beni birakma. Sonra çıktı ağlayarak. Üzerime taşlar dizdiler. Toprak döktüler. Yalnız başıma kalıyordum Tek başıma, kimsesiz.

Anne!
Neredesin anne?.....

Dualar edildi, tevhidim çekildi. En son babamla annem terk etti beni. Annem arkasını dönüp dönüp bakıyordu. Anneeee gitmeeeeeeeeeee!!!!.......... Anneeeeeeeeeeeeeeeeeeee canim Annem bırakma beni, karanlık, çamur, küflü bir yerdeyim kimse yok.

O anda basımda Iki kişi belirdi. Kimsiniz?, ne istiyorsunuz?................

MEN RABBUKE VE MA DİNUKE!!!!!

Ne diyecektim, ne cevap verecektim?. Allah’ım bana bir fırsat daha verin. Lütfen bir fırsat daha. Ama geçti diyorlardı. Geçti, kaybettin, senin yerin belirlendi, dünyada iken Allah’ı tanımadın... Bize geldin heyhaaaaat!!!!!!

Bir ara bedenimde bir elin gezindiğini hissettim. Bu bizim aile doktorumuzdu.
‘’Çok şükür evlat kurtuldun, ölümden döndün’’ diyordu.

Ne Ölümden dönmesi doktor bey . Ben Öldüm de dirildim. Çok sükür Rabb’ime bana bir firsat daha verdi`.


Ne irfandır veren ahlaka yükseklik ne vicdandır
Fazilet hissi insanlarda Allah korkusundandır
Yüreklerden çekilmiş farz edilsin havf-ı yezdanın
Ne irfanın kalır te’siri kat’iyyen ne vicdanın
İmandır o cevher ki ilahi ne büyüktür,
İmansız olan paslı yürek sinede yüktür.