[FECR]

g. Şeytanın İnsanla Empatisi

“Nihayet şeytan ona vesvese verdi. Şöyle dedi: "Ey Âdem! Sana sonsuzluk ağacını ve çökmesi olmayan bir saltanatı göstereyim mi?" (Taha 20/120). Allah'ın onu teşvik ettiği şey ile İblis'in teşvik ettiği şey aynıdır.

h. Müşriklerin müşriklerle

Hud (a.s)'un uyarısı üzerine iman ve itaat etselerdi “And olsun ki, onlara size vermediğimiz imkânlar vermiştik. Onlara kulaklar, gözler ve kalpler vermiştik. Fakat kulakları, gözleri ve kalpleri onlara hiçbir fayda sağlamadı. Çünkü onlar Allah'ın âyetlerini bile bile inkâr ediyorlardı. Alay etmekte oldukları şey de onları sarıp kuşattı.” (Ahkaf 46/26). Yani, “Mal-mülk, güç ve iktidar bakımından hiçbir zaman mukayese yapamazsınız. Sizin iktidarınız sadece Mekke şehriyle sınırlıyken, onlar çok geniş bir ülkenin iktidarını ellerinde tutuyorlardı.” (Mevdudi, 1986:

Müşriklerin putlarla Empatisi

Müşriklerin bir tanesi hariç tüm putlarını kırıp ardından da bu işi yapıp yapmadığı sorulan Hz. İbrahim: “Belki onu şu büyükleri yapmıştır, konuşabiliyorlarsa onlara sorun" dedi. Bunun üzerine vicdanlarına dönüp (kendi kendilerine) dediler ki: "Doğrusu siz haksızsınız." Sonra yine (eski) kafalarına döndüler: "And olsun ki (ey İbrahim!) bunların konuşmayacağını (sen de) bilirsin." dediler. (İbrahim) dedi: "O halde, Allah'ı bırakıp da size hiçbir fayda ve zarar veremeyecek olan putlara mı tapıyorsunuz?" "Size de, Allah'ı bırakıp taptıklarınıza da yazıklar olsun, siz hâlâ akıllanmayacak mısınız?" Onlar: "Bir şey yapacaksanız, şunu yakın da tanrılarınıza yardım edin." dediler.” (Enbiya 21/63-68). İbrahim’in bununla yapmak istediği, onların, putların kendilerini korumak üzere hiç bir şey yapamamış olmalarının hatta çaresiz ve güçsüz oldukları için konuşamamalarının farkına varmaları ve bunu kabul etmeleriydi.

ı. Münafıkların Müminlerle Empatisi

“O sırada münafıklar ve kalplerinde hastalık bulunanlar, (Müslümanlar hakkında) "şu adamları dinleri aldattı" diyorlardı. Oysa her kim Allah'a tevekkül ederse bilsin ki, Allah galiptir, güçlüdür ve hikmet sahibidir.” (Enfal 8/49). Üç yüz küsur fakir fukara kalktılar da bin kişilik güçlü bir düşmana karşı çıktılar.

Sonuç

Görüldüğü gibi empati bir kısmının sevap bir kısmının da günah olacağı unutulmamalıdır.

“En iyi Müslüman benim gibi olur.” şeklinde düşünüp diğer Müslümanları tekfir etmek de bir empatisizlik örneğidir.

Empati yaparken öncelik sırası Kur'an’a ve Müslümanlara aittir.

Bu bağlamda İsrail’de ölen çocuklar için üzülmekten ziyade kolları kırılan, öldürülen Filistinli çocuklarla; oğlunu askere gönderdiği ve kaybettiği için Amerikalı kadından önce, tecavüz edilen vatanları ellerinden alınan Iraklılarla empati yapmak önceliklidir.

Empati mazlumlarla yapıldığında bir erdemdir. Zalimlerle yapılan empatinin yegane amacı olabilir: Onları zulümden, işkenceden ve işgalden alıkoymaktır.

Konumuzu bitirirken size bir hikâye anlatmak istiyorum: “Ağır yaralanan arkadaşını komutandan izin alıp can tehlikesine rağmen kurtarmaya giden Mehmet arkadaşını sırtlanıp hayatını kaybetmiş halde geri getirir ve komutan askere, "Sana demiştim. Boşuna hayatını kaybedecektin." deyince. Komutanım arkadaşım dudaklarının kapamadan önce söylediği önemliydi." der. Vefat eden askerin son sözü şu olur. "Mehmet, geleceğini biliyordum Mehmet! Geleceğini biliyordum, Mehmet.”

MURAT KAYACAN