[Huzurİslam]

Kül ve Nur

-bir omrun,kagida izdusumudur...-

anlayamayacak kadar kucuktum
basladiginda bu dunya surgunum;
gunlerin gulsuz ve dikenli ikliminde
gozbebeklerimi kandan cicekler gibi buyuttum..
bedenime arkadas pasli prangalar,
kurek mahkumu cocuk ellerim,
duslerim atesten deryalar...

`yuru!` dedin
ve basladi yolculugum.
aynadaki suretimin,
gelmis ve gecmis gunlerimin,
gelecek ve gececek gunlerimin uzerine
kayip neslimle birlikte yurudum..

`gor!` dedin gordum omrumu
cocuklugumu gordum gule oynaya
ilk gencligim gecti gozumun onunden aglaya aglaya...
yelkovanin an be an soldurdugu akrebin kiskacinda
ihanet mezarligina cok dostlar gomdum..
limansiz nice gemiler gordum;yuku,yalanci sevda..
bulutsuz yagmurlar fisildadi
askin kisir anasinin adini kulagima;
`gonul gozu surgulu Leyla..`
iste boylece bir gece huzunler kusaginda
iki cilt arasinda siir'i gordum..
sevdim siir'i..
sevmedigim gibi hicbir isi! ve aramak,`yanmak` icin ilk once!
ve gozlerimi kapadigimda gordum ki;
bir damlaysa kalbim,Deniz,bu...
sonra...
ask'i gordum atesi gorur gibi.
ask'in huyu bozdu murekkebi;
kabardikca kabardi kelimeler,
karardikca karardi alinyazim...
ve yazdikca yazdikca yillarca
bir gun gordum ki
yazdigim her kelimeyle birlikte KÜL'e dondum...

`git oyleyse!` dedin,
`bir denizin en gizlisine..!`
kendi suskumla orada senin icin
benden bir mihrap yonttum...
ne akli selim,ne bir isikti muradim
bekledim SES'ini gunlerce gecelerce.
bu cileyi gutmek iicn
tum columu yalin ayak,yalin yurek yurudum...
kosturdum durdum aklimi
fikrimin bir ucu Safa bir ucu Merve..
ve `Duy!` dedin birgun,bosuna beklemedim elbette!
uyandi uyuyan kabim gecenin avuclarinda SES'inle..
o SEs ki bekledi Tur ve Hira aylarca,guneslerce..

`KÜN!` demistin bir zaman
gulumsemisti Adem...
ve bir nur yagmisti Cebrail'le dunyaya
ve Muhammed titremisti `IKRA!!`
inlemisti magara...
iste bu iki kelam arasi
gecen saniyeler sayisinca
okudum duami sessizce
tovbemi ekledigim hikayemi bunca
`bol!` dedin ikiye boldum...
senden once,senden sonra...
yarisi `kul` simdi hikayemin..
aklim odunc alinmis iki kanadiyla
bir garip pervanenin
ucmakta Adin'a
diger yarimi bulmak icin..
bulmak icin aramak bahane
ve aramak,bahane yanmak icin..

yandiktan sonra belki adini koyar
diger yarimin bir tek hece; `NUR`...
ve dilimden bir dua dokulur;

`sonucum ve sebebim sensin
yak ve kendine kat,affet beni..
yazacaksa yazsin alnimda mahser gunu,`azadlik`
bilmek yeter bana,duami kabul ettigini..
amin....`


Şair: DENIZ ATEŞ