[enderhafızım]

Treni Çoktan Kaçırmışım!

Treni Çoktan Kaçırmışım!




-Ercan bugün keyifsizsin, neyin var oğlum?
-Yok bir şeyim annee.
-Oğlum var bir şeyin, anlamıyor muyum ben...
-Yok dedim bir şeyim.
-Var oğlum, anlıyorum ama söylemek istemiyorsun, peki sen bilirsin. Söylemek istersen ben dinlerim biliyorsun değil mi?
-Hııı.
-Bilmiyorum demek mi bu?
-Nasıl anlarsan.
-Niçin bu kadar sert konuşuyorsun annene?
-Sert mi konuşuyorum? Hiç dikkat etmedim.
-Sert konuşuyorsun tabi..insan sevdiği insanı dertli görünce üzülüyor.
-Seviyorsun beni yani?

-Ne demek o? Tabi çok seviyorum, canımdan çok hem de...
-Sordun diye konuşuyorum şuan... Bence sen beni sevmiyorsun!
-Oğluum!
-Sevmiyorsun tabi. İnsan değer vermediği insanı merak etmez. Merak etme beni...
-Neden böyle düşünüyorsun? Nasıl söz onlar?
-..........................
-Ercan, nasıl seni sevmediğimi düşünebilirsin?
-Anne bugün hariç bugüne kadar samimiyetle içinden gele gele nasıl olduğumu merak edip sormadın biliyor musun? Bugün seni samimi görmemem çok normal.
Sana ne zaman bir şey anlatmak istesem, seninle bir şeylerimi paylaşmak istersem beni bugüne dek hiç dinlemedin! Bugünse beni önemsediğini söylüyorsun, nasıl inanayım?
Ne zaman benim anlattıklarıma önem vermediğini hissettim, o zamandan beridir de sana bir şeyimi anlatmıyorum, çünkü dinlemiyorsun, çünkü önemsemiyorsun beni ve anlattıklarımı... Bazen başından savıyor bazen dinliyor gibi yapıyorsun ama beni umursamıyorsun..bunu farkettim anne, nasıl anlatayım artık içimdekileri sana...

Bazen bir sıkıntımı bazen bir mutluluğumu anlatmaya geliyordum yanına, gözlerim parlak parlak..gözlerime bak ve beni dinle istiyordum...

Yaptığın yemek, okuduğun roman, izlediğin film benden daha mı değerli diye bile düşündüm ben! Benden başka ilgilenecek bir sürü işin var çünkü!
Neyse anne boşver.

-Oğlum, canparem.
Hiç anlatamamışım kendimi sana ben! Seni sevmez olur muyum ben?
Affet anneni yavrum, hiç farkedemedim sana ilgisiz kaldığımı..bilememişim şefkatle nasıl sarılacağımı!

Kahvaltı-akşam yemeği hazırlamayı, harçlık vermeyi, kıyafet yıkamayı annelik bildim sanırım...

Farkettim de treni kaçırmışım.
Ama iki yol var:

1) Trenin ardından bakmak...
2) Trene yetişmek için çaba sarfetmek...

Kazanabilir miyim seni geri? Yanlış tavırlarımı görmeze gelir misin? Annene bir şans daha verir misin?

-Anne ağlama!
-Oğlum, canım...
-Annem, ağlama, sar, sarıl, sev beni..hiç bırakma. Bırakma beni anne!
Bırakma.

Büşra Şükran