daimi bir yalnızlıkla hırpalandığıma kimseler inanmıyor nedense ,
tamam azizim , biliyorum tip olarak müsait , meslek olarak kalabalık ,
kent olarak acayip bir haldeyim ama , kaderin tokadını felleğin sillesini ve bahtımın tekmesini yiyince böyle oluyor işte..
Geçen gün ( insan ömrü için 2 benim için asır ) fatih'te yürürken ,
mağazaların süslü vitrinlerine bakıp , arada gözlerim kaymadı da değil hani posterlik güzelim hatunlara , birden bire
- eller havaya !
Sağa sola bakındım , herkes beni süzüyor ,aynı ses daha da şiddetle
- diz çök ve ellerini başının üzerine koy
arkamı döndüm iki polis memuru cinai bir hergeleyi yakalamış gibi
tabancalarını bana doğrultup bağırıyorlar
daha ne olduğunu anlamadan
patt , kütt ve en son sağ gözüme doğru gelen sıkılı bir el bammm !!
Nakavt olmuşum ..
Sonrası hulusi amcanın rüyalarında görüp bize hikaye gibi anlattığı mekanlardayız , başımda dönen yıldızlara bakıyorum acaba başka dünyalar da varmı ? Uzaylılar varmı ? Zeki müren'de orada mı ? Orhan gencebay şarkıları cosmos'un bu kara noktasında duyuluyormu..?
Anlıyacağınız sayın okur göze gelen okkalı bir darbe size saçma sapan rüyalar gördürebilir.
Kaybettiğim bilincimi tekrar bulduğumda hastane de olduğumu anladım ve yine o polisler 'allah'ım neydi günahım''
( aman ha bu soruyu sormayın sonra mazallah günahlarınız bir bir dökülürse ortalığa saklanacak yer bulamazsınız )
polislerden iri kıyım sadri alışık'ın 30 sene sonra doğmuş ikizi , bana doğru gelip , marlon brondon'vari sesiyle
- bilader kusura bakma seni birine benzettik
gülsem mi ağlasam mı bilemedim , yine de cevap verdim
- ne kusuru memur bey iyi benzetmişsiniz , elinize sağlık bundan sonra birine benzemek istediğimde size uğrarım olur mu.
- tamam uzatma, oldu bir yanlışlık hadi bize müsade..
Diyerekten tüydüler, 'acılarınla başbaşasın evlat '..
Hastaneden ayrıldık , aradan iki gün geçti
mekan tekrar fatih fevzi paşa caddesi ,
kalabalık .. Yani o kadar kalabalık ki bilen bilir zaten hele ki çarşamba pazarı varsa ..
Ama ben yine yalnızları oynuyorum 'yalnızlık oscar'ı olsaydı hersene ben alırdım' ..
Yanımdan geçen çifte kumrular , yaşlı karı kocalar , genç evliler
beni işaret edip alay ediyorlar
- aa baksana sevgilim bir yalnız daha ,
- bi bitmediler ya ..
- ne olacak bunlar böyle , vah zavallı ah.. Ah..
Tüm bunları işiten kulaklarım , beni bu kadere iten eski nişanlıma olan kinimi öfkemi bileyliyor..
Onu gördüğüm yerde zımbalayacağım , kafasını kırıp omlet yapacağım ,
derisinden defter yapacağım , gözlerini nazar boncuğu diye kullanacağım ,
parmaklarını kalem , bacaklarını masama ayak yapacağım......
Diye bir sürü psikopat intikam hayalleri kurduyordum ..
Hani dünya büyük nasılsa onu yani mavi'yi bir daha görmeyeceğim ya
hayal kurmak beleş bende buna sarılıp sürekli kuruyordum..
Ama sevgili okur ..
Bu iş öyle değil işte , hayat gerçekten roman misali , ne zaman nerede başınıza ne gelecek kimi göreceksiniz asla bilemezsiniz..
Başta da dedik ya , feleğin sillesi diye..
Neyse..
Kafamda tüm bunlar dönüp dolaşırken ve bende avare avare yürürken ,
yavuz selim durağının az ilerisinde yaklaşık yüz metre önümde
bana doğru gelen birini gördüm..
Siması tanıdıktı ...
Kalbim hızlandı , ayaklarım porsche motoru takılmış gibi ,
dünyanın etrafını bir saniyede yedi defa dönebilirdim..
Mesafe elli metreye düştü..
Ve işte ..
Karşıdan gelen 'mavi''.. Biricik sevgilim , nişanlım...
Işlediğim tüm günahların sebebi ..kırdığım kalplerin usta mimarı
hayatımı 9999 derece çeviren kişi..
önce afalladım ..
Sonra kinim beynime akmaya başladı ..
Kendimi kontrol edemiyordum içimde ki fırtına gözlerimden dışarı çıkmış
ruhumda ki depremler bedenimi sarsmıştı , hızla koştum , yolunu kestim
belim'den çıkarttığım 9 mm'lik tabancamda ki tü mermileri üzerine boşalttım !!
Duff ! Duf!! Duf .!!
Ve mavi ölmüştü...
....
Iki saniye sonra kendime geldim .. Hayır kimseyi vurmamıştım sadece aklımdan geçmişti , ama yine kendim kaybettim , hızla önüne geçtim ve mavi'yi son sürat akmakta olan trafiğin içine fırlattım ! Freni patlamış çelik yüklü 6666 tonluk bir tır tüm gücüyle altına alıp atomlarına ayırdı mavi'yi..
O artık tarih kitaplarında bile olmayacak kadar ufalanmıştı ..
Ah.. Ne oluyor böyle , mavi halen bana doğru geliyor ..
Ben olduğum yerdeyim , bu kız ne içmiş böyle ! ölmek bilmiyor
ben ise mezarlık palyaçosu gibiyim !
Kendimi toparladım , dişlerimi sıktım öfkeyle bağırdım ! Sesim caddede ki tüm caları tuz buz etti , mavi beni görünce ne yapacağını şaşırdı !korktu.. Büzüldü..
Cebimden çıkarttığım ameliyat neşterimi tek seferde şah damarına indirdim.. Ve pufff...!! Ortalık kan bayramına döndü alyuvarlar akyuvarlar çıldırmışçasına halay çekiyor , zeybek oynuyor , çiftetelli , ankara havası ve memleketin bilimum tüm oyunlarını sergiliyordu bize..
Mavi oracıkta ölmüştü...
Sonunda intikamımı almıştım ..
Oh be. !
...
On iki saniye sonra kendime geldim ..
Yukarıda söylediklerimin hepsi palavraydı..
Evet mavi karşıdan geliyordu ..
Ben onu gördüm o beni gördü..
Ben bebek arabasında ki ikizlerini gördüm..
Ikizler beni gördü..
Ben mavi'nin gözlerini gördüm..
Mavinin gözleri beni gördü..
Ben mavi'yle kurduğumuz hayalleri gördüm..
Mavi yıktığı hayalleri..
Ben olduğum yerde dondum kaldım...
Mavi yanımdan geçerken başını eğdi..
O gitti , ben kaldım..
O giderken , ben arkasından baktım..
O bakmadı..
Ve mavi böylece ebediyyen öldü...
Ama ikizleri çok tatlıydı ..
Allah bağışlasın , analı babalı büyütsün...
Amin.
Ibrahim inecik - mavi bir düştü , her düş gibi uyandım ve bitti.
[Linkler Ziyaretçilere Kapalıdır.Giriş Yap Veya Üye Olmak için TIKLAYIN...]