Bir Aşk Destanı/Erkam Taylan
sen ey vuslatına firaklar eylenen kara iklimlerin rüheylası
sanma sevdan bitti bende
sanma aşkın yanmaz sinemde
düştüğüm yerden kalkamıyorum artık
ömrüm geçiyor sarp yorgun bakışlarında
hasret rüzgarı esiyor ak sakallarımda
çok az bi kokun değilmiydi bana yeten
bekledim son nefes gibi
sona varış gibi
senle hayat gibi
ve ey kara iklimlerin karalısı yari
mizgine dert olan derdine dert katan kara kaşlı yar
atmıyor kalbim sensiz
yürümüyor ayaklarım sensiz bedensiz
kapadım gözlerimi zine yi bahar
memu yi bir aşk ile gidiyorum
karlı dağların boynu bükük kardeleni
sana kırçiçeklerini kurban eylerken
sen değilmiydin ki mevsimlik olsun diyen
bak işte yaz geliyor eriyorsun gözümün önünde
son satırlarımda acı var,hasret var,vuslat var
sana olan bir özlem var karçiçeği...