[İslaminesil]

Yazı Dizisi [Son Nefes Endişesi ile yaşamak]

Yazı Dizisi 1

Daimi bir akış halinde olan hayat ve ölümün hakiki manaları idrak edilmeden,yaratılış sır ve hikmeti ile insanın gerçek mahiyeti kavranamaz.Mümin daima Kıyamet [ölüm]endişesi taşır.
Acaba benim ebedi mekanım nere olacak?
Yolculuğum bilhassa Sıratdaki Halim nasıl olacak?

Dönüpte telafi imkanı da bulunmadığı o hengamda,ya akıbetim Hüsran olursa!..Bu endişe imanın icabıdır.Çünkü A...hiretde selametde olacağından kesin emin konuşmak küfürdür,Hüsrandır.

Son Nefes Endişesiyle Yaşamak..

İnsanoğlunun ilk varoluşundan bu yana süre gelen heran karşısına çıkacakmış gibi aklında yer edinen ölüm,ve buna mukabilen hiç ölmeyecekmiş gibi dünya sevgisi.İnanan insanların aklından yer edinmiş ve Rabbani teslimeyetin insanoğluna verdiği hayatın idamesi süreci içersinde ''Nerden geldin'' Nereye gidiyorsun '' sorusu hep zihinlerde meşguliyet görmüş ve hayatın son buluşuna kadarda devam edecek olan bu sorular günümüzdede sistamatik bir plan dahilinde Akıllarda Zihin bellek odalarında çıkarılmaya çalışılmış ve bir çıkartılmışta.

İnsan gördüğü,idrak edebildiği cazibesine kapıldığı yere ve yöne adım atan bir varlıktır.

Bilipte bilmemezlikten geldiği bu yol,bu gerçek etrafında iyiliğe ve kötülüğe,güzele ve çirkine ,hayra veya şerre,cennete veya cehenneme doğru bitmeyen bir gidişi vardır.

Bu yönelişe Göre:

Bir Göz gidişatı,sisli puslu bulutlu görüyor.
Bir Göz,Dert görüyor,
Bir Göz,eglence,
Bir Göz,Dalga,
Bir Göz,Kötülük,felaket fırtına
Bir Göz Gidişatı,Cehennem ve bir gözde bakıyor Cennet görüyor.

Yani Bu Yaşadığımız Alemi Kainat;

Kimine göre,boş bir hayat,
Kimine göre Yalan, Kimine göre Gerçek,
Kimine göre dert,Kimine göre Deva,
Kimine göre Darlık,Kimine göre Varlık,
Kimine göre meçhul Kimine göre Malum bir alem arz ediyor.

Bize Düşen burda ne olmalı;Bize Hangisi sualini sorarsak,elbetdeki cevabı yine bizde saklı.

Çünkü;Hangisi olduğu bize bağlı.

Zavallı İnsan gerçekleride Rabbide noksan zanneder,Kendi Kör olunca Güneşide Nursuz zanneder.
İnancın hayatın ve ebediyetin sonsuz hikmetleri yok deyip yatana kapalı,Arayana Açıktır.
İnsanın gerçek hüneri,Hikmetleri açabilmek ve ötelere en güzel şekilde gecebilmektir.Yoksa bütün hünerler Boş..!

Peki Niye;
Çünkü Düşünce ufkunda (tefekkür)büyük hakikatlar yer almadı,Düşüncelerinde Alemi Rabbani bulunmadı,Kıyamet ve mahşere uzak yaşanıldı,Gözler ve gönüller kapalı kaldı,Önlerindeki pırıl pırıl nuru göremediler,Güneş gibi aşikar Hakikatlara ama(kör)kaldılar.

Baktılar Göremediler (Bakar Kör oldular)

Düşünce ufuklarında ki yansımanın aynası olan gözler bu tefekkür Alevini tutuşturamadılar.Şayet Bu tefekkür Alevini tutuşturabilselerdi içlerinde Şüphenin ve inkarın kırıntısı bile kalmazdı.

Ölüm ve ötesinini okuyabilselerdi,dehşetle ürperir,uyuyamazlardı.Misalen depremler yaşadık binaleyn memleketim vanda ,belkide halen yaşıyoruz bu felakate yakalanan insanlar içlerinde zerre kadar münkirlik ( hakkı gerçeği inkar) kalmıyor o an için.

Niye;
Çünkü idrak bütün yalanlardan ve perdelerden sıyrılıyor,hakikatı o an için bile olsa net görüyor. Ve İnsan bu bakımdan Tefekkür dünyası içersinde Kıyamet-Mahşer-Ölüm gerçeği yer almalı.
Bundan dolayı Tefekkür ateşini yakarken Akil ve gönül tenceresine neler koyduğumuz çok önemli.

Çünkü:
Akil ve idrak bir yemek kabına benzer,
İçinde doğru malzeme varsa ,Tefekkür Ateşi işe yarar,insana kaliteli,olgun ve pişmiş gıdalar hazırlar.Ancak içi boş noksan yada eksik malzeme ile doluysa,Tefekkür Ateşi insana zehir ve bela hazırlar.Dahada aşırısı kabın dibinin yanmasına neden olur.
İmandan mahrum her akıl bu tehlikeyle yüzyüzedir.
Ahiretden uzak her Akıl bu tehlikeyle karsı karsıyadır.

Sözün Özü;

Ecel kılıcından önce İnsan Şaşılıktan kurtuluş nasibini ve hakikati anlar ve ona göre yaşarsa gideceği yer cennetden ibaret olur. Hayatını cennetle döndürmeye çalışır.Etrafını bereketlendirir...