[iklimya]

Hayalimizin yolculuğu

Değerli Hizmetkar Hocamızın hoşgörüsüne sığınarak, kendi kaleminden dökülen duygularını sizlerle paylaşmak istiyoruz...

Hz. Süleyman (a.s.)'ın emrindeki rüzgarla başlıyor yolculuğumuz. Mekke'nin karanlık sokaklarında dolaşıyor ve Nur'un doğduğu evden geçiyoruz. İnsanların zulmünden sıyrılıp tefekkürün kucağı Hira'ya çıkıyor ve Nur dağından Mekke'ye bakıyoruz, dünyayı görüyoruz. Hz. İbrahim'in davetini duyunca dayanamıyor, kendimizi Kâbe'nin avlusunda buluyoruz. Gözümüze takılan telaşlı bir ananın peşine düşüyor, Safa Merve arası gelip gidiyoruz. Susuzluğumuzu dindirmek için Hz. İsmail'e can veren zemzem kuyusuna koşuyoruz. Sonra Medine'nin davetine dayanamıyor kendimizi sabah rüzgarının kollarına bırakıyoruz. Rüzgar bile O (s.a.v.) soluklandı diye Sevr'e uğrarken, mağaradaki yılan deliklerine bakıp göz yaşlarımızla toprağa ' Sıddık' yazıyoruz. Medine'nin girişinde sanki ensar karşılıyor bizi, Taleal Bedru söylüyoruz. Mübarek bir devenin ayak izlerini takip ederek hurma bahçelerinden geçip, Gül kokusunun kaynağına iyice yaklaşıyoruz. Artık O (s.a.v.)'nun olduğu yerde zaman duruyor, mekan bitiyor ve biz Sonsuz Nur'da kayboluyoruz. Gözleri kapalıyken görenlere ne mutlu ancak bizim gibi gelip de göremeyenler Veysel Karani'yi anıyor ve İmam-ı Azam gibi " Yanında olup kıymet bilmemektense, uzağında hasretiyle yanmayı tercih ederiz" diyerek avunuyoruz.


HİZMETKAR