[İslaminesil]

Beni reisicumhur yapsalar

BENİ REİSİCUMHUR YAPSALAR

Reha Sümbül

Efendim, bu memlekette reisicumhur olmak öyle alelade bi iş değil. Yürek ister, bilek ister, emek ister. Bendeniz, bütün tazyiklere rağmen sükunetimi muhafaza edip bu ayki seçimlere aday olmadım. Amma, memleket neler kaçırdı neler! Bakın ben olsam sizleri nasıl idare ederdim:

Bir kerre dürüstlük önde gelir. Ben de Çankaya köşkünün bahçesini haftada bir kerre muhterem halkımıza açardım. Onlara keten helva, tahinli pekmez, tuzlu leblebi vesaire ikram ederek susatır, sonra tulumbanın başına geçip parayla su satardım. Elde ettiğim bütün geliri emekli ikramiyem için biriktirirdim. Böylece o holdingten bu işadamından değil, doğrudan muhterem halkımızdan otlanıp geçinip giderdim.



İkincisi, yurtdışına gezilere çıkarken yanıma öyle basıncı, işadamı, yok akraba-yı taallukat değil, mutlaka kılıç-kalkan veya hançer barı ekibini alır öyle giderdim de, görsün kerratalar bizdeki ihtişamı diye. Ekipler ben daha uçaktan inmeden meydana inip bi güzel ortalığı temizler, bilahare bendeniz uçağın merdivenlerinden elimde fötör şapka değil, kılıcımla inerdim.

Reisicumhur olduğumda her günümü ve dahi gecemi mutlaka vatandaşlarıma adardım. Gündüzleri Muhabbet Kuşu Karşıtı Kanaryasevenler Derneği, Hapisten Yeni Çıkmış İhale Mafyası Derneği, Kara Para Deme-Defol Sopayı Yeme Vakfı, Stalin ve Bilumum Yerli Komonist Mağdurları Yeşillendirme ve Yaşatma Birliği temsilcileri gibi mümtaz vatandaşların dertlerini dinlerdim. Akşam olunca ise, gaste yazarı dostlarımı toplar, ertesi günkü yazılarını beraber kaleme alır, ellerine birer zarf tutuşturur savardım.

Halkın arasına inmeyi hiç ihmal etmezdim. O hamam senin, bu mahrukatçı benim, köy köy çerçi gibi gezer, her gittiğim yerde yüksek bir yere çıkarak memleketimizin bi gün mutlaka cennet gibi bi yer olacağına vatandaşlarımı inandırırdım. Bunun küçük bi numunesi olarak da onlara sıra dayağı attırıp, "bakın şu fakir-fukara haliniz şu dayaktan daha evlâ değil mi? Şükredin halinize gazozlar!" diyerek onlara bi baba şefkatiyle nasihatlarda bulunurdum.

Arada bi Meclis'i basar, bi-iki vekilin veyahut da bakanın kulağını büker, "seni gidi seni! Ben sana o ihaleyi bizim dayıoğluna ver demedim mi? Sen git bizim kayınçolara ver, ben napiyim şimdi seni!" diyerekten memleket işlerini adam gibi takip edip etmediklerini murakebe ederdim. Vatandaş haberi doğru alsın diye medyacı dostlarıma bi gaste de ben kurdurur, tabak-çanak, su-sabun dağıtarak vatandaşı aydınlattırırdım.

Evveeet, işte Reisicumhur Reha'nın yapacakları. Amma gel gör ki, kimse böylesine dürüst, böylesine memlekete hizmet aşkıyla dolu bi zatı oraya oturtmaz. Yine de ben söyleyim: eğer yedi yıl sonra, trafik kazalarına, depremlere, cinnetlere ve de enflasyon baskısına karşı hâlâ hayatta kalırsam bu sefer kesin aday olacağım. Benden iyisi can sağlığı!

Semerkand Dergisi-2000/5