Ama sen gitme/İbrahim İnecik
Ve sen gidiyorsun , dilimde şarkılar bitiyor ,
Sözlükte cümleler , gecede yıldızlar ..
Gün küsüyor güneşe , kuşlar göç ediyor şehrimden ...
Sen gidiyorsun , tren katarlarının peşi sıra adımlıyorum yalnızlığı ..
Yalnızlık bir kentin en kalabalık meydanı oluyor birden ..
İçinden geçiyorum , tam ortasından ..
Acı bir çığlıkla ürperiyor evrenim ..
Gidiyorsun , saatler 'yok'u gösteriyor ..
Bir hikaye yazılıyor çatısı akan evin birinde ..
Zaman rakibine yenilmiş pehlivan gibi başı önde , hüzünbaz..
Sokağa taşıyor efkarlı bir şiir.. duymuyorsun.
Ve sen gidiyorsun , alfabemden harflerin eksiliyor ..
Soframda ekmeğim , bir tabak yemeğim ..
Yanaklarımda ki gamzeler gidiyor ..
Kalbimde neşe eksilirken , özlem dağ oluyor aşamıyorum .
Deniz oluyor okyanusa dönüyor hasretin , boğuluyorum ..
Ve sen gidiyorsun , dünyamın ekseni nisyana kayıyor ..
Sen gidiyorsun aşk gitmiyor ..
Sen gidiyorsun içimde ki 'sen ' daha da çoğalıyorsun ..
Ve ben seni en çok giderken seviyorum ...
Ama yine de gitme ..
Seni seninle seveyim ..
İbrahim İNECİK
[Linkler Ziyaretçilere Kapalıdır.Giriş Yap Veya Üye Olmak için TIKLAYIN...]