[Ali Parlak]

KİM O? SEN

Bir gün bir âşık sevgilisinin kapısına gidip kapıyı çalar. Sevgilisi içeriden seslenir:
- Kim o?”
Âşık cevap verir:
- Ey yüce sevgili... Kapına gelen benim... Ben zavallı kölen.
Sevgili öfkeyle bağırır:
- Çekil git kapımdan. Sen daha olgunlaşmamışsın. Bu sofrada hamlara yer yok. Bu ev küçük, iki kişi sığmaz.

Zavallı adam çaresiz ayrılır. Tam bir yıl sevgilinin ayrılığıyla dolaşır durur. Bir sene sonra sevgilisinin kapısına tekrar gelir. Heyecanla kapıyı çalar. Sevgili içeriden tekrar seslenir:
- Kim o?

Çaresiz âşık perîşan bir halde cevap verir:
- Ey cana can katan sevgilim. Ey bir bakışıyla binlerce âşığı perişan eden gönül avcısı. Kapını çalan “SENSİN! SEN!”

Sevgili gönül okşayan bir sesle,
- Mademki Sen bensin. Ey Ben, gel içeriye, gönül evi burasıdır. Oraya iki kişi sığmaz...


Aşıkın sahip olduğu her şey sevgiliye aittir. Gerçek aşık ise Mevlası karşısında hiçbir şeye malik olmadığını idrak edendir.

Kul kendi varlığının gerçek sahibinin de Mevlası olduğu şuuruna vardığında yokluk mertebesine ulaşır.
Yokluğa eriştiğinde ise geriye sadece Mevlâ kalır.

Yani Mevlasında Fena olmuştur artık...


Mesneviden