[Beytül Ahzan]

"Meryem'ler Mabedi Terkederse!"

“Bunun üzerine Rabbi onu güzel bir kabulle kabul etti ve onu güzel bir bitki gibi yetiştirdi. Zekeriya'yı ondan sorumlu kıldı.
Zekeriya her ne zaman mihraba girdiyse, yanında bir yiyecek buldu:

"Meryem, bu sana nereden geldi?" deyince,
"Bu, Allah katındandır. Şüphesiz Allah, dilediğine hesapsız rızık verendir" dedi.
” (Ali İmran-37 )

İlkin adanan oldun Meryem, anne karnındayken daha...
Sonsuzluğun Rabbi her şeye sahip çıkan koruyan Allah, elbet annenin bir parçası olan seni bikes bırakmayacaktı…
Adanan güzel, adayan teslim olmuş, sunulan Müheymin olan Rabbimizin himayesindeydin artik.
Teslimiyetin ve iffetin örnek olacaktı çağlara, öyle bir misyon üstlenecektin ki, iffetin timsali olacaktın.
Emanet edilen bahçıvanın ellerinden, nadide bir çiçek oluverdin.
Zekeriyya (as) eliyle eğitilen ruhun, İsa ile müjdelenecekti...
Teslimiyet den sonra gelen ödülün, küçük elleriyle senin iffetini kuşatacak ve feraha çıkaracak kelimeleri dile getirecekti...

Sen mabedi terk etmeyensin Meryem…
Ey Meryem, çağın iffetini gömdüler şimdi, hiçbir anne doğurmaz oldu seni.
Sen yokken İsalar seni nasıl doğrulasın ki?
Söyle Meryem, sen yoksun diye mi çağımız iffetsiz, yoksa iffetsiz diye mi sen yoksun sadrımızda.
Şimdi kim cevap verebilecek bu soruya?
Yoksa suçlular Zekeriyalar mı?
Devşiremedikleri bahçeden güzel çiçekler çıkaramadılar mı?
Sahi Zekeriya olmak isteyen oldu mu hiç?
Adanmışlara adanmış eller değmeliydi hak yolunda.
Kalplere üflenmiş ilahi aşkın s/oluğunu kirletmemeli hiçbir arzunun varlığı.
Korkuyorum Meryem, terk edilince mabedler.
Korkuyorum çünkü Rahman tarafından terk edilmekten.
Ağlasın artık Hanneler, terk edilsin haneler mabede giden yollarda.

Adansın iffetin selameti için göz nuru bildiğimiz yavrularımız.
Biliyorum kaybettik seni, hiç bulmayı akıl etmek istemeden.
İffeti dağıtan adımlarımıza kim yön verdi bilmeden yürüdük, koşmak istercesine.
Ne yöndesin Meryem duy sesimizi.
Ne mabedi bulabiliyoruz ne de seni.
Hadi gel döndür bizi mabede, bırak tutalım/utanalım iffetinden, al hadi, al götür bizi bu iffetsizlikten. Doğ yüreklerimize artık Meryem…

Rahmana adanmış bir ömrün güzelliği nasıl sürmesin ki kıyamete kadar.
Teslimiyetin güzel kılmadığı ne var ki söyleyebileceğimiz.
Bir çiçek mi?
Kusursuz oluşu mu?
Rengi, kokusu mu?
“O ki, birbiri ile âhenktar yedi göğü yaratmıştır. Rahmân olan Allah'ın yaratışında hiçbir uygunsuzluk göremezsin.
Gözünü çevir de bir bak, bir bozukluk görebiliyor musun?
Sonra gözünü, tekrar-tekrar çevir bak; göz (aradığı bozukluğu bulmaktan) âciz ve bitkin halde sana dönecektir.”
(mülk, 3-4)
Ve işte böyleydi, Rahmana teslim olanın yaratılışında ve yetişmesinde bir kusur bulunmazdı…

Şimdi sormuyorum neden bu iffetsizlik diye ve anladık artık, bizler mabedi terk edince terk edilmiş olduğumuzu…
Gelin şimdi Meryemler, çıkın saklandığınız yerden kucağımızda ki İsalarla ( KUR’AN ile) dönüyoruz mabedlere.
Korkmayın! Konuşunca Rabbin kelamları devrilecek iffetin, hakkın, adanmışlığın düşmanları…




[Linkler Ziyaretçilere Kapalıdır.Giriş Yap Veya Üye Olmak için TIKLAYIN...]