" ALLAH kullarının tevbesine sevinendir "
Abdullah b. Mesûd (r.a.) şöyle anlatır: Ben, Abdullah hasta iken onu ziyaret etmek maksadıyle yanına girdim. Kendisi bize biri kendinden, biri de ALLAH Resulü'nden olmak üzere iki hadis söyledi: ALLAH Resulü'nü (a.s.) şöyle buyururken işittiğini söyledi: "Muhakkak ALLAH mümin kulunun tevbesi sebebiyle şu kimseden daha fazla sevinir:
Öyle bir kimse ki çorak bir arazide devesi ile birlikte bulunuyor.
Devesinin üzerinde yiyeceği ve içeceği vardır. Derken uyuya kalır.
Uyandığında bir de bakar ki devesi gitmiş. Devesini aradı. Nihayet kendisine şiddetli bir susuzluk erişti.
Sonra kendi kendine: Artık ben ilk bulunduğum yere döneyim de orada ölünceye kadar uyuyayım dedi.
Gitti, ölmek üzere başını kolunun üzerine koydu. Bir aralık uyandı.
Bir de baktı ki devesi yanıbaşında. Bütün azığı, yiyeceği ve içeceği de devenin üzerinde!
İşte ALLAH mümin kulunun tevbesine bu kimsenin devesini ve azıklarını bulması anındaki sevincinden daha fazla sevinir." Sahih-i Müslim