Elveda Bile Demeden
ELVEDA BİLE DEMEDEN
Götürdüler beni bir kabire Büründüm bir garip sesizliğe Feryat ettim kim var diye Ne gelen var ne giden o yere Başladı kabirde eziyetler
Yanıma sokuldu yılanla akrepler Vücudumu yiyip bitirdiler Bir günahım kaldı bir de kemikler İlerde tövbe etmeyi düşünürken
Tövbe etmeme fırsat vermeden Sevdiklerime elveda bile demeden Ölüm kapımı çaldı aniden Ey MÜCTEBA! Uyuma aç gözlerini
Bırak artık bu dünyanın eğlencesini zevkini Hazırla ölüme şimdiden kendini Azrail bekliyor kapıda her an seni SEYYİD MÜCTEBA GEYLANİ