Derviş
Kuşlar göçüyor sıcak diyarlara ,
Gök yüzü gri..
Yağmur yağmamak için direniyor toprağa..
Ah düşse bir damla ..
Arınacak belki de kalbim tüm kirlerden ..
Tüm hesaplardan kurtulacak benliğim ..
Belki de aradığımın kendisi olacağım ..
Belki de yeniden doğacağım küllerimden ...
Ben İbrahim , Nemrud'a kafa tutup tüm putları yerle yeksan eden ..
Şimdi ise içimin helvadan yapılmış tanrılarıyla savaştayım ..
Göçen kuşlar , geçen yıllar rehberlik ediyor bana
Geriye dönüp baktığında yaşadığın her şey kocaman bir 'HİÇ'...
Var olduğum andan itibaren hep yolcuydum kendime ..
'Kendim' kadar yakın birine ...
Gece ve gündüz , dağların denizlerle kesiştiği ..
Ormanların çöllere evrildiği ...
Daha ana kucağındayken ağızdan çıkan ilk cümlede ..
Gördüğüm her surette , baktığım her gözde , tebessüm ettiğim her sirette
'O'nu aradım ..
Kimi zaman nefsime hoş gelen zehirli bir aşk bahçesinde..
Kimi zaman kulaklarımı sağır , bedenimi tarumar eden bir 'kimsesizlikte ''..
Bazen kitaplarda , şarkılarda , şiirlerde ..
İki kapak arasına sıkıştırılmış bir alemde , aradım durdum ..
Bir dervişim aslında , yüz yıllardır kaybettiğini arayan ..
Sonra bulan , ardından yine kaybeden ..
Ve tüm bu hallere aşklanan şarklı bir derviş..
Küçük bir bedenin içine hapsedilmiş ruhumu da alıp yanıma ..
Arıyorum ''O'nu ..
Biliyorum beni bildiğini , gördüğünü duyduğunu ...
Şah damarımdan öte bir yakınlıkta olduğunu ..
Biliyorum eksik hissettiğim ne varsa 'O'nunla tamamlanacağını ..
Ama ,..
Ama içimde saklı eski masal tanrıları kapatmış perdelerimi..
Kapılarımı , pencerelerimi...
Ayaklarıma vurulmuş göz görmez bir pranga ..
Kalbimi çembere almış iblisin biri..
Tüm bunlara rağmen , gökyüzünün maviliği kadar gerçek
Gecenin siyahı kadar kuvvetli ve dünyanın dönüşü gibi kesin bir halde..
''O' beni seviyor ... bilmekte ve hissetmekteyim ..
İçinde olduğum girdap , gördüğüm halüsinasyonlar ,
Egomun ruhuma ve kalbime baskısı yüzünden çok kere çamura bulandım
Tökezledim düştüm ..Günah içre olup buğulu camlardan güneşi göremedim ..
Ama yağmuru bekliyorum arınmak için ...
Öyle bir yağmur ki baştan aşağı nûr kesecek düştüğü her zerreyi ..
Baştan ayağa yeniden inşaa edecek kararmış kalbimi, ruhumu ..
Kutsal Mavi Bir Çocuk olarak döneceğim , geldiğim diyarlara ..
Cennet'e ..
Masiva'da serseri bir yaprak gibi dolanan ben ..
Yine alacağım elime baltayı ve parçalayacağım içimde ki
Hûlya aleminin Tanrılarını ..
Kuşlar göçüyor yine ,
Hava kurşuni ağır ve gri..
Yağmur yağacak Ölü Kentime ..
Ve ben elim kalbimde , ''O''nun ellerini bekliyorum ...
Tevekkülle ...
İçimde ..
İçimin en içinde ....
İbrahim İNECİK
[Linkler Ziyaretçilere Kapalıdır.Giriş Yap Veya Üye Olmak için TIKLAYIN...]